In vitro na świecie

In vitro w Holandii. Górna granica wieku kobiety, która może poddać się zabiegowi in vitro to 50 lat. Blisko 20% wszystkich zabiegów in vitro kończy się porodem. Jeśli odbyły się trzy zabiegi - istnieje 40-50% szans na dziecko. W 2012 roku na terenie Holandii narodziło się 4723 dzieci dzięki metodzie IVF. Refundacja in vitro możliwa jest maksymalnie w trzech cyklach, brak także ograniczeń co do partnerów - nie muszą posiadać ślubu, by otrzymać refundację. Możliwe jest mrożenie zarodków, a także przekazanie ich do adopcji lub badań naukowych.

In vitro w Wielkiej Brytani. Refundacja zabiegu in vitro zależy od decyzji ubezpieczyciela i ilości prób (zakończonych niepowodzeniem) innymi metodami. Otrzymać refundację mogą pary małżeńskie, homoseksualne i samotne kobiety. W 2011 roku zabiegowi in vitro poddało się 48 147 kobiet, z czego narodziło się 17 041 dzieci. Około 2% dzieci w Wielkiej Brytanii pochodzi z metody IVF. Zarodki można zamrażać, ale na maksymalnie 10 lat, potem się je niszczy lub przekazuje do adopcji - zależnie od decyzji rodziców. Istnieje także możliwość przekazania ich do badań naukowych.
Zobacz, jak wygląda początek procedury in vitro

In vitro w Stanach Zjednoczonych. W USA około 34% prób zapłodnienia in vitro prowadzi do pozytywnych wyników (gdy zarodek nie został zamrożony - około 55%). Dopuszczalna jest większa ilość transferowanych zarodków - stąd większe powodzenie metody. W 2012 roku na świat przyszło prawie 62 tysięcy dzieci z zapłodnienia metodą in vitro. Pochodziły one z 165 tysięcy zabiegów (jest to 1,5 % wszystkich dzieci) - był to rekordowy rok pod względem narodzin dzieci dzięki metodzie in vitro (źródło: Society for Assisted Reproductive Technology).
Przeczytaj, co może zwiększyć skuteczność in vitro

In vitro w Niemczech. Pary mogą otrzymać refundację połowy kwoty za zabieg in vitro w 3-4 cyklach, jednak dotyczy to tylko par, które zawarły związek małżeński. Kobietę i mężczyznę ogranicza wiek - u kobiety górna granica to 40 lat, u mężczyzny 50. Istnieje również specjalny organ rządowy, który reguluje sprawy prawne związane z tą metodą zapłodnienia. Wprowadzono zakaz adopcji zarodków. Każdorazowo, po zabiegu rodzice mają rok na to, by podjąć decyzję o losie zarodków. Jeśli tego nie zrobią - niewykorzystane zarodki zostaną niszczone.

In vitro we Francji. Aż 40% sztucznych zapłodnień kończy się porodem i zdrowym potomstwem. Refunduje się tu 100% wszystkich przypadków, jednak tylko u par małżeńskich z minimum dwuletnim stażem. Według prawa możliwa jest nieskończona ilość prób, jednak ze względów medycznych ogranicza się je do czterech. Metoda in vitro traktowana jest jako ostateczny etap leczenia niepłodności. Istnieje możliwość mrożenia zarodków, jednak maksymalnie tylko na okres pięciu lat. Można również przekazać zarodki do adopcji, jeśli para wyrazi na to zgodę.

In vitro we Włoszech. Średnia ilość ciąż kończących się powodzeniem to 18-19%. Mrożenie zarodków jest możliwe tylko w wyjątkowych sytuacjach, natomiast adopcja zabroniona jest całkowicie - poza wyjątkowymi sytuacjami. Refundacja zabiegu in vitro jest całościowa i dotyczy tylko małżeństw heteroseksualnych w wieku reprodukcyjnym, konieczne jest zaświadczenie lekarskie o bezpłodności. Restrykcyjne przepisy dotyczą tu przede wszystkim ilości zapładnianych komórek - mogą być maksymalnie trzy, dlatego można spotkać się z opinią, iż niska ilość zarodków prowadzi do niskiej efektywności metody.
Poznaj alarmujące statystyki niepłodności