Posiew z pochwy i odbytu na obecność paciorkowców B-hemolizujących (GBS)

Po co wykonuje się to badanie?

Badanie służy wykryciu zakażenia GBS, czyli paciorkowcem z grupy B (Streptococcus agalactiae). Występuje on w dolnym odcinku przewodu pokarmowego, odbycie i pochwie nawet u 30 proc. zdrowych kobiet, zwykle tego nieświadomych z powodu braku objawów stanu zapalnego. Niegroźne dla nich samych, zakażenie bakterią może być niebezpieczne dla ich potomstwa, jeśli są w ciąży (sprzyja ona zresztą szybkiemu namnażaniu się paciorkowca w pochwie). W czasie porodu bakterie mogą przenieść się na przeciskające się przez kanał rodny dziecko. Ryzyko, że tak się stanie, sięga aż 70 proc. Może to spowodować zapalenie płuc czy opon mózgowych, a nawet posocznicę – dzieje się tak w przypadku dwóch do czterech na tysiąc żywo urodzonych dzieci. Można temu zapobiec. Wystarczy włączyć antybiotykoterapię okołoporodową.

Na czym polega to badanie?

Każdej przyszłej mamie pobiera się wymaz z przedsionka pochwy oraz z odbytnicy do badania GBS, aby wykluczyć lub potwierdzić obecność paciorkowca. Przed badaniem trzeba przestrzegać kilku zasad: przez trzy dni wcześniej nie współżyć, przez około tydzień nie przyjmować antybiotyków doustnych czy dopochwowych, a w dniu pobrania wymazu nie używać do higieny intymnej mydła, żelu i dezodorantu.

Sprawdź: Jak dbać o higienę intymną na co dzień?

Kiedy wykonuje się to badanie?

Badanie wykonuje się pomiędzy 35. a 37. tygodniem ciąży. Dlaczego dopiero wtedy? Ponieważ leczenie zakażenia GBS wcześniej, podczas ciąży, nie ma sensu – po odstawieniu leków bakteria ta bardzo szybko nawraca.

Jak interpretować wyniki badania?

Na wynik badania czeka się około pięciu dni. O zakażeniu GBS świadczy dodatni wynik posiewu. Informację o tym odnotowuje się w karcie ciąży. To sygnał dla szpitala położniczego, że od razu, gdy zacznie się akcja porodowa, matce trzeba podać antybiotyki z grupy penicylin, zazwyczaj penicylinę lub ampicylinę. Podobna procedura obowiązuje także wtedy, gdy rodząca nie ma przy sobie wyniku posiewu, gdy wymaz w ogóle nie był pobierany lub gdy poród rozpoczął się przed 35.−37. tygodniem ciąży, a więc przed terminem planowanych badań.