– To sposób na wychowanie mądrego i szczęśliwego człowieka. Choć wielu ludziom czytanie wydaje się czymś banalnym, jest w nim niezwykła moc. Dzięki niemu budujemy więź z dzieckiem, uczymy je języka, poszerzamy wiedzę, przekazujemy system wartości, rozwijamy wyobraźnię. To prowadzony w miłej atmosferze wszechstronny trening – mniej kosztowny niż lekcje języków czy karate i lepiej przygotowujący do szkoły i życia.
– Bo zanim niemowlę zacznie mówić, musi się dobrze osłuchać z językiem, a język literacki jest bogatszy i bardziej poprawny od mówionego. Dzieci mają dziś ogromne problemy z mową. Rodzice często postępują tak, jakby umiejętności językowe ich pociech rozwijały się same, jakby myśleli, że w pewnym momencie włącza się jakiś przycisk i dziecko samo zaczyna mówić. Maluch nie nauczy się dobrze języka, jeżeli nie mówimy do niego dużo i wyraźnie, nie czytamy mu i nie zachęcamy do rozmów.
– Dziecko, osłuchując się z nowymi słowami, szybko zaczyna je kojarzyć, bo z kontekstu domyśla się ich znaczenia. Maluchy potrafią pięknie mówić. Moja córka w wieku 18 miesięcy powiedziała zdanie: „Dzidzia sama nie umie suszyć główki suszarką”. To się nie mieści w podręcznikach, ale mieści się w możliwościach malucha, z którym się dużo rozmawia i któremu się czyta.
– Dzieci, które nie miały wcześniej doświadczeń czytelniczych, potrzebują czasu, by nauczyć się skupiać i wyobrażać sobie. Część nauczycieli twierdzi, że uczniowie nie chcą słuchać czytania. Na Ursynowie jest szkoła, do której chodzi córka koleżanki z fundacji. Wychowawczyni postanowiła, by czytać uczniom, ale większość nie była do tego przyzwyczajona. Potrzeba było miesięcy, zanim przywykli do czytania, ale potem chłopcy potrafili powiedzieć: wolę książki od komputera. Wszystko zależy od dorosłych!
– Opierałam się na książce Jima Trelease’a, amerykańskiego ambasadora czytania dzieciom, który zaleca 20 minut dziennie. Wypróbował to na swoich dzieciach i uczniach. Nasza praktyka też pokazuje, że 20 minut wystarczy. W tym czasie sporo dziecku przeczytamy, ale go nie zamęczymy. Czytanie ma kojarzyć się z przyjemnością. Obserwujmy, jak dziecko reaguje na książkę – jeśli nie chce jej słuchać, nie należy go zmuszać. Czytajmy książki, które sprawiają dziecku radość. Głośne czytanie jest też terapią dla dzieci niepełnosprawnych.
– Powiem o przykładzie bardzo mi bliskim. Moja przyjaciółka, którą poznałam, gdy mieszkałam w Stanach Zjednoczonych, ma niewidomą i upośledzoną umysłowo córeczkę, o której amerykańscy lekarze powiedzieli, że nie będzie się rozwijać. Gdy się poznałyśmy, wiedziałam już, że czytanie nie tylko poszerza słownictwo i wiedzę, ale stymuluje również rozwój mózgu. Zuzia ma dzisiaj dwadzieścia lat. Oczami rodziców przeczytała setki książek, ma fenomenalny zasób słów, jest zainteresowana światem, towarzyska. Według badającej ją neurolożki ma lepiej rozwinięte płaty skroniowe niż zdrowe dzieci i jest to zapewne efekt czytania od urodzenia. Są także przykłady dzieci z zespołem Downa, którym rodzice dużo czytali i które ukończyły studia. Chciałabym tylko zastrzec, że czytanie nie daje gwarancji, że każde niepełnosprawne dziecko pokona wszystkie problemy zdrowotne, natomiast każde takie dziecko potrzebuje oprócz leczenia także miłości i czasu spędzonego z rodzicami w miły sposób. A to właśnie zapewnia wspólne czytanie.
– Dziecko może wyczuwać, że rodzice nie lubią czytania, robią to bez przekonania, ze złością. Poza tym jeśli dziecko nigdy nie widzi taty czy mamy z książką, w domu nie ma książek ani gazet, to czytanie nie jest dla niego czymś naturalnym. Warto zadbać, by to czytanie, a nie oglądanie telewizji czy granie na komputerze, stało się czynnością domyślną.
Irena Koźmińska jest założycielką i prezeską Fundacji ABCXXI – „Cała Polska czyta dzieciom”. Od 15 lat propaguje wśród rodziców korzyści płynące z głośnego czytania dzieciom.
Czytaj też:
Wkurzają cię newsy na temat Lewandowskich? Ten będzie inny. Chociaż nie, właściwie taki sam. Bo ja popieram taki lans. Jeśli się lansować lub promować konkretne produkty – to właśnie takie i w takim stylu. Mam gdzieś newsy na temat Lewandowskich, a ty? Informacje na temat życia rodziny Lewandowskich mnie w ogóle nie ruszają (z całym szacunkiem dla Anny i Roberta). Powiem więcej, gdyby nie praca w portalu parentingowym, niewiele bym wiedziała na temat tego w jakim wózku jeździ na co dzień Klarcia, jakie ubranka nosi i co dokładnie całymi dniami robi jej mama. Albo kiedy i w jakich strojach kibicowały tacie. Takie jednak informacje "klikają się" u nas i rozchodzą niczym świeże bułeczki. Bardzo przepraszam, ale to wy jednak klikacie. Gdyby tak nie było, media, by o nich nawet nie wspomniały. To jest bardzo prosty mechanizm ;). Zgłoś się do testowania: zdobądź 1 z 200 opakowań Enfamil Premium 3! Kolejny post Anny Lewandowskiej - czy wzbudzi kontrowersje? Anna Lewandowska właśnie opublikowała kolejny post w portalach społecznościowych, który być może nie jest aż tak sensacyjny jak te dotychczasowe, ale mi się bardzo spodobał. Tym razem nie chodzi o super modny wózek, ani kolejny luksusowy ciuch dla Klary. Tym razem chodzi o… książkę i czytanie książek dzieciom. A wpis Ani brzmi mniej więcej tak: „Kochamy, więc czytamy! Cała Polska czyta dzieciom! Leżymy w domu z Klarcią i czytamy jej bajeczki. Była już o piesku, ta o żabie, a Robert czytał o samochodziku. Czytamy, bo chcemy przyzwyczaić ją do tego nawyku od najmłodszych lat, tak jak w naszym dzieciństwie przyzwyczajono nas. Mnie na dobranoc mama zawsze czytała "Małego Księcia", a Robertowi tata czytał "Baśnie braci Grimm". Czytamy, bo chcemy żyć w tym co rzeczywiste. Tak jak e-mail nie zastąpi prawdziwej rozmowy, telewizor własnych doświadczeń, tak obrazek z internetu nie zastąpi książki. To czas...
Czy małemu niemowlakowi warto już czytać? Nawet trzeba, choć nie chodzi o kontakt noworodka z samą książką, tylko z językiem literackim. Dlatego takiemu maleństwo warto recytować wierszyki, wyliczanki, z pamięci lub z książki, proste, ale rymowane. Noworodek czy młodsze niemowlę nie wymaga czytania książki jako takiej, ale wymaga, by do niego mówiono, opowiadano mu. Jeśli te opowieści będą snute językiem literackim, to jeszcze lepiej. W tym mówieniu ważny jest kontakt. A starszemu dziecku? Dziecku starszemu, takiemu siedzącemu, warto w czasie zabawy pokazywać książki, wspólnie je oglądać. Po to, by się z nimi oswajał. Z ich kształtem, z tym, że przewraca się kartki, że w środku są rysunki... Dla dziecka będzie to naturalne, że w jego otoczeniu są książki. Choć trzeba pamiętać o tym, że jedne dzieci prędzej sięgną po klocki niż po książki, i odwrotnie – to zależy od predyspozycji. Jednak jeżeli nie damy maluchowi takiego wyboru, to nie będzie wiedział, że coś takiego jak książka istnieje, że może po nią sięgnąć, nawet jeśli będzie predysponowany do pracy wzrokiem i słuchem, a nie manualnej. Zdarza się, że dorosłego niepokoi to, że musi czytać na głos. Niektórzy wynieśli złe doświadczenie ze szkoły, gdy musieli czytać na głos. Chcę ich uspokoić. Po pierwsze, taki kilkumiesięczny słuchacz jest mniej wymagający niż nauczyciel. A po drugie, trening czyni mistrza. Wiem, bo sama przez to przechodziłam. Czytam na głos, choć z oporami, ale czytam! Czy czytać, jak to się często zaleca, tylko wieczorem? Nie upierałabym się przy wieczornym czytaniu. Pewnych historii nie przeczytamy przed snem, np. bajka o Czerwonym Kapturku usłyszana wieczorem może przestraszyć, a za dnia już nie. Wieczorem czytamy po to, by się wyciszyć, poprzytulać, pożegnać, posłuchać opowieści z całego dnia. Może też sięgnąć po ulubioną książkę, ale nie...
Dlaczego warto czytać dzieciom książki? Wszyscy zachęcają do czytania dzieciom, ale jakie są z tego korzyści dla dziecka? Przeczytaj, co o zaletach czytania dziecku książek mówi psycholog. Czy warto dzieciom czytać książki? Nie tylko warto czytać dzieciom książki, ale wręcz trzeba! Jest kilka powodów. Może zacznę od tego oczywistego, że czytanie w cudowny sposób buduje więź emocjonalną między dzieckiem a mamą czy tatą. Rodzice często nie potrafią w konstruktywny sposób spędzić z maluchem czas. Wydaje im się, że jak nakupują mu zabawek to okazują w ten sposób miłość. Z książką jest inaczej. Rodzic najpierw czyta, dziecko zadaje pytanie, później wywiązuje się rozmowa. O, to ma sens. Po drugie,w czasie czytania można w naturalny sposób przekazać swój system wartości. Omawia się wtedy zachowanie fikcyjnego bohatera,więc dla dziecka to bezpieczniejsza sytuacja, niż gdyby wytykać mu, że zrobiło coś złego. Czytając książkę, dziecko uczy się nie tylko nowych słów, ale też ładnej polszczyzny. Niestety, nie wszyscy rodzice mówią ładną polszczyzną, więc książka jest jej źródłem. To nie wszystko. Czytanie jest świetnym treningiem procesu uwagi . Dziecko koncentruje się, by śledzić fabułę, czego nie musi robić, gdy np. ogląda telewizję. Okazuje się, że maluchy, którym czyta się regularnie, potrafią koncentrować swoją uwagę, gdy mają pięć lat, a zwykle dzieci tę umiejętność zdobywają rok później. Czytanie to też dobre ćwiczenie postrzegania, zwracania uwagi na szczegóły. Ćwiczy też pamięć. A co z wyobraźnią? Czytanie pobudza wyobraźnię . Skłania do tego, by tworzyć w umyśle ilustracje do treści werbalnej. A do 11. roku życia to wyobrażenia są używane w procesie myślenia, a nie abstrakcja. O niektórych bajkach mówi się, że są terapeutyczne. To kolejna funkcja czytania. Jeśli umiejętnie dobierzemy książkę,...
