Rozwój fizyczny

2. rok życia dziecka

Umiejętności dwulatka
Już na początku 2. roku życia dziecko uczy się chodzić a następnie biegać. Z całą możliwą dla siebie determinacją doskonali tę sztukę, przez co bardzo szybko staje się wszędobylski. Coraz sprawniejsze poruszanie się wykorzystuje nie tylko w celu chodzenia i biegania, ale również „zdobywania” wszelkich przedmiotów, które znajdą się w jego zasięgu. Łączy się to z wdrapywaniem się na krzesła, kanapy, fotele, schody i wszelkie inne podwyższenia.

Ponadto ciągle niezaspokojona ciekawość skłania dziecko do ściągania na siebie wszelkiego rodzaju przedmiotów, chwytania tego, co się uda, a następnie rzucania tym o ziemię. Jest to okres, w którym rodzice szczególną uwagę powinni zwrócić na bezpieczeństwo dziecka. Powinni zabezpieczyć wszelkie gniazdka elektryczne, nie stawiać ciężkich lub gorących rzeczy w miejscu, z którego dziecko mogłoby je ściągnąć, usunąć z zasięgu dziecka wszelkie chemikalia (w tym środki czystości) oraz leki i inne substancje niebezpieczne dla dziecka. Takie zachowanie naładowane energią trwa zwykle do końca 2. roku życia. Po tym okresie można liczyć na to, że dziecko stanie się spokojniejsze i bardziej posłuszne.

Co powinien umieć 2-latek? Zrób test rozwojowy dla 2-latka.

Zabawy dwulatka
Do ulubionych zabaw w tym wieku najczęściej zalicza się budowanie z klocków i burzenie budowli, wkładanie i wyjmowanie mniejszych przedmiotów z dużych naczyń, mazanie kredkami, niestety nie tylko po papierze, oraz darcie papieru na strzępy.

Sen i czynności fizjologiczne dwulatka
Układanie do snu dwuletniego dziecka może sprawiać problem, ponieważ dziecko niechętnie rozstaje się ze swoimi rodzicami. Dlatego pod koniec 2. roku życia przed zaśnięciem bez przerwy zgłasza jakieś potrzeby („pić”, „buzi”) oraz ma swój zestaw przedsennych rytuałów. Natomiast sam sen powinien być spokojny i mocny.

Zobacz także

Pod koniec 2. roku życia część dzieci potrafi już załatwiać się do nocnika. Jednak nie powinno być powodem do zmartwienia to, że maluch, który ukończył 2. rok życia, w dalszym ciągu załatwia się do pieluszki. To również jest naturalne w tym wieku.

Bilans dwulatka podsumowuje pediatra:

RADY DLA RODZICÓW
Nic nie poradzicie na wszędobylskiego dwulatka. Jest to jeden z etapów jego rozwoju i nie należy dziecka zbytnio hamować. Najlepszym rozwiązaniem jest zabezpieczanie szaf, szafek i szuflad przed ciekawskim dzieckiem, które chętnie wszystko by z nich powyrzucało. Ponadto powinniście zabezpieczyć gniazdka elektryczne, kanty, zlikwidować rzeczy wiszące (typu obrus), które dziecko mogłoby na siebie ściągnąć oraz usunąć z jego zasięgu wszystko, czym może zrobić sobie krzywdę lub chcielibyście uchronić przed zniszczeniem.

Jakie zachowania dwulatka powinny niepokoić?
Jest to okres bezustannego biegania i rzucania przedmiotami. Jeśli dziecko zachowuje się zupełnie odwrotnie – tzn.: jest ospałe, niczym nie zainteresowane, należy się zwrócić z takim dzieckiem o poradę do specjalisty. Takie apatyczne zachowanie może świadczyć o różnego rodzaju zaburzeniach rozwojowych.

Uwaga! Rozwój dziecka w 2. roku życia już nie jest tak błyskawiczny jak pierwszy. Mimo to, rozpoczynając 2. rok, maluch nadal zdobywa szybko wiele nowych umiejętności. Dlatego zapraszamy do zapoznania się z rozwojem dwulatka według bardziej szczegółowego - miesięcznego kalendarza rozwoju.

Źródło: Encyklopedia Rodzice i dzieci, Wyd.PPU Park, Bielsko-Biała 2002

Rozwój intelektualny

2. rok życia dziecka

Ciekawość dwulatka
Jest to okres wszędobylstwa i niezaspokojonej ciekawości. Malec swoją energię spożytkowuje nie tylko na bieganie ale odkrywanie zawartości szuflad i szaf. Z pasją również bada zależności przyczynowo-skutkowe rzucając przedmiotami o ziemię, czasami z całej siły lub po prostu upuszcza przedmioty i sprawdza co się z nimi dzieje.

W 2. roku życia dziecko również bardzo chętnie odkrywa różne smaki, dlatego nie należy mu ich ograniczać. Jeśli jedzenie jest zdrowe i dziecko nie ma alergii można mu spokojnie serwować najbardziej oryginalne potrawy.

Emocje dwulatka
Dziecko w 2. roku życia na wszystko reaguje bardzo emocjonalnie ale jednocześnie nie potrafi tych emocji kontrolować. Stąd też pojawia się brak cierpliwości, częste zdenerwowanie i rozdrażnienie. Emocje jakie przeżywa (zarówno te pozytywne jak i negatywne) maluch najczęściej rozładowuje krzykiem, płaczem, uderzaniem główką o szczebelki łóżeczka lub poduszkę.

Lęki dwulatka
W 2. połowie 2. roku życia u dziecka często pojawiają się lęki przed głośnym, nieznanymi lub dziwnymi dźwiękami, ciemnością, nieznanymi miejscami, zwierzątami, przebywaniem samemu. Jest to naturalne zachowanie dla tego wieku i najlepszą metodą pomocy jest wspieranie i uspokajanie dziecka w takich chwilach i delikatne przełamywanie lęków. Dziecko z czasem samo z nich wyrośnie.

RADY DLA RODZICÓW
Wiele dzieci w tym wieku jest mocno przywiązane do swoich naczyń (talerz, kubeczek, łyżeczka) – nie należy maluchowi odmawiać podawania mu jedzenia w danym zestawie naczyń. W przeciwnym wypadku maluch może w ogólne przestać chcieć jeść.

Dziecku, które ma lęki należy zagwarantować poczucie bezpieczeństwa. Nie wyśmiewaj swojego malucha, że się czegoś boi i nie rób nic wbrew woli dziecka. Nie przełamuj na siłę jego strachu!

Jakie zachowania powinny niepokoić
Jeżeli maluch bez przerwy powtarza tą samą czynność (np.: bawi się cały dzień tą samą zabawką) rodzice powinni się z takim maluchem zgłosić do psychologa. Takie zachowania mogą świadczyć a zaburzeniach psychicznych.

Encyklopedia Rodzice i dzieci, Wyd.PPU Park, Bielsko-Biała 2002

Rozwój społeczny

2. rok życia dziecka

Bunt dwulatka
Bunt dwulatka, pojawia się mniej więcej w połowie 2. roku życia dziecka i wyraża się między innymi robieniem wszystkiego na przekór (maluch świadomie nie spełnia próśb ani poleceń, ucieka itp.) oraz częstym używaniem nowo poznanego słówka „nie”. Ponadto, brakuje mu cierpliwości (np.: absolutnie nie chce na nic poczekać ani posiedzieć minutę dłużej w foteliku).

Wbrew obawom rodziców takie zachowanie nie jest przejawem złego charakteru dziecka a jedynie sposobem na zdobywanie nowych doświadczeń i zaspokajania swoich potrzeb. Wytłumaczeniem dla dziecka może być również to, że maluch w tym wieku już bardzo dużo rozumie, na wszystko reaguje bardzo emocjonalnie a jednocześnie nie potrafi do końca porozumieć się z otaczającym go światem.

Swoją frustrację wyraża krzykiem, płaczem, ssaniem kciuka. Wieczorami maluch naładowany emocjami może nie chcieć rozstać się z rodzicami, co objawia się również buntem przy kładzeniu dziecka do łóżka. Pomocne są na to wieczorne rytuały, które zdecydowanie wyciszają malucha przed snem.

Jak radzić sobie z buntem dwulatka - wyjaśnia pediatra:

Encyklopedia Rodzice i dzieci, Wyd.PPU Park, Bielsko-Biała 2002