Dzień bez plecaka obchodzi się w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych. W wybranym dniu dzieci nie biorą z domu plecaków, co jednak nie znaczy, że przychodzą do szkoły z pustymi rękami. Poniżej tłumaczymy, kiedy jest tzw. no backpack day i skąd wziął się pomysł na to święto.
Dzień bez plecaka (z ang. „no backpack day”) to wybrany przez samorząd szkolny dzień, w którym wszyscy chętni uczniowie i nauczyciele przychodzą bez plecaków i toreb. Zabawa polega na tym, by jednocześnie przynieść do szkoły wszystkie potrzebne przybory. Liczy się pomysłowość i spryt – książki, zeszyty i inne artykuły szkolne można spakować w dowolny, zwykle zabawny sposób. Dzieci, które wezmą udział w Dniu bez plecaka, są zwolnione z odpytywania.
Dzień bez plecaka to święto, które pochodzi z USA. Za oceanem podczas No backpack day dzieci chodzą do szkoły bez plecaków, a swoje książki i przybory szkolne noszą w rękach lub w plastikowych torbach. Dlaczego? Wszystko po to, by zwiększać świadomość trudnych warunków bytowych oraz problemów z dostępem do edukacji milionów dzieci na całym świecie. Wiele z nich musi chodzić do szkoły pieszo, z książkami i zeszytami w rękach lub w reklamówkach, bo nie stać ich na plecak.
Dzień bez plecaka wymyśliła Amerykanka Mongai Fankam, aktywistka i założycielka fundacji. Fankam jako dziecko jeździła z matką do Kamerunu, gdzie szybko zorientowała się, z jak wielkimi trudnościami borykają się tamtejsze dzieci. Zaczęła działać we własnej szkole, zainteresowała tematem nauczycieli i społeczność szkolną. Od 2012 roku do akcji Dzień bez plecaka dołączają kolejne szkoły, a dzięki zbieranym datkom do państw Afryki wysyłane są w pełni wyposażone plecaki dla dzieci.
W Polsce Dzień bez plecaka jest raczej traktowany jako zabawa, forma integracji lub odpoczynku od nauki.
Ponieważ Dzień bez plecaka w polskich szkołach służy głównie dobrej zabawie, pomysły uczniów ogranicza jedynie wyobraźnia. Dzieci przynoszą swoje szkolne przybory zapakowane na rozmaite sposoby: w koszach, zabawkach, walizkach, a nawet w sklepowych wózkach! Zdarzały się też skrzynki na narzędzia, kuwety oraz... taczki. Poniżej najnowsze inspiracje.
@prejs0vska #nobackpackday #foryou #school #dlaciebie #dc #viral #ekonomik #school #foryoupage #like #fyp #me ♬ hotel r a s p u t i n service - veggibeats
Zobacz też:
Osobowość neurotyczna? Chorobliwa nadopiekuńczość? To wszystko o mnie?! Ja tylko staram się być dobrą matką. Moje dziecko jest dla mnie najważniejsze, to chyba normalne! – Doigrałaś się. Ostrzegałem cię wiele razy. Mówiłem, że przesadzasz z tą miłością macierzyńską – skomentował moje rozterki mąż. – Ty akurat masz najmniejsze prawo komentować tę sytuację. Nigdy cię nie ma w domu, jesteś wiecznie zapracowany, a Piotrusiem praktycznie wcale się nie interesowałeś i nie interesujesz! – Chciałbym spędzać z nim więcej czasu, ale muszę zarabiać na jego zachcianki, a raczej twoje… Bo Piotruś musi mieć najlepszy komputer, nowoczesny telefon, firmowe ubrania i wiele innych rzeczy, których inni nie mają. A kiedy chcę go zabrać ze sobą chociażby, to ty nigdy na to nie pozwalasz! – bronił swoich racji Mariusz. – Nie pozwalam, bo jesteś nieodpowiedzialny i boję się o bezpieczeństwo naszego syna. Pamiętam, jak go wziąłeś kiedyś na sanki. Wrócił zgrzany, bez rękawiczek i ze śniegiem w butach! A co było po tygodniu? Angina! – denerwowałam się. – Idź do tego psychologa, jak ci zasugerowali, bo naprawdę mocno przesadzasz. Wykańczasz siebie, Piotrka i nasze małżeństwo – rzucił mąż, wychodząc z kuchni. Dlaczego nikt mnie nie rozumie? Ja tylko bardzo kocham moje dziecko… Piotrusia urodziłam w wieku 43 lat. To był cud. Staraliśmy się o dziecko prawie piętnaście lat i kiedy już prawie straciłam nadzieję, w dniu moich urodzin zrobiłam test… To był najlepszy prezent, jaki kiedykolwiek dostałam! Ostatnie miesiące ciąży spędziłam w szpitalu, było ciężko, ale się nie poddałam! Urodziłam sama i to w dodatku zdrowego pięknego syna! Oszalałam. Zrezygnowałam z pracy, bo czułam, że nie mogłabym zostawić go z kimś innym. Chciałam obserwować...
Dorota Zawadzka poruszyła temat szkolnych tornistrów, które w jej ocenie są zdecydowanie za ciężkie. Dzieci nie powinny tyle dźwigać, tym bardziej że większość rzeczy noszą zupełnie niepotrzebnie. Superniania radzi rodzicom, co należy wyjąć z plecaków. Dorota Zawadzka: „Odchudźcie szkolne tornistry!” Psycholożka zwraca uwagę, że za dużo wkładamy na dziecięce plecy. Szkolne tornistry są kilkukrotnie cięższe, niż wynosi norma pozwalająca dzieciom zachować zdrowy kręgosłup. „Według zaleceń specjalistów na dziecięce barki nie powinniśmy kłaść więcej niż 10%-15% masy ciała ucznia. Znaczy to, że tornister pierwszoklasisty nie powinien ważyć więcej niż 2-3 kg, a szóstoklasisty około 5 kg. W rzeczywistości do szkoły dzieci noszą po 7 i więcej kg”. Dorota Zawadzka ma kilka pomysłów na zmniejszenie wagi plecaków. Wystarczy wyjąć z nich rzeczy, które i tak w szkole są zbędne: „Uważam, że dzieci nie powinny w ogóle nosić do szkoły podręczników. W szkole "podręcznikiem" jest nauczyciel. To on ma przekazać wiedzę uczniom, zainteresować wykładanym przez siebie przedmiotem, wykorzystać multimedia czy choćby klasową tablicę. Książki i ćwiczenia są dziecku potrzebne w domu, gdy nie ma nauczyciela i trzeba powtórzyć materiał czy doskonalić wiedzę”. To nie wszystko. Zamiast ulegać modzie, rodzice powinni kupować rzeczy praktyczne i lekkie – dotyczy to m.in. zeszytów i piórników: „Kolejnym elementem są zeszyty. Często rodzice ustępują przed zmysłem estetycznym i modą rządzącą dziećmi. Kupujemy grube "księgi" w twardych lakierowanych okładkach. Tu powinien wkroczyć nauczyciel. Wystarczy na pierwszej lekcji ogłosić, jak ma wyglądać zeszyt do danego przedmiotu. Miękka oprawa, maksimum 32 kartki. (...) Ktoś powinien być mądrzejszy i pomyśleć, że nie ma większego sensu...
Plecak szkolny i tornister do pierwszej klasy znacznie się od siebie różnią. Plecak nie zawsze ma usztywniony tył, a jedynie miękką wkładkę, przez co może nadmiernie obciążać plecy dziecka. Tornister z kolei ma ramowy kształt i sztywne plecy, niestety, często jest też dość ciężki. Niektóre tornistry są dodatkowo wyposażone w kółka, dzięki czemu kilkulatek może je ciągnąć po ziemi, zamiast dźwigać na plecach. Który z tych modeli plecaka jest najzdrowszy dla postawy dziecka? Plecak czy tornister: co wybrać? Zarówno tornistry, jak i plecaki dla dzieci mają swoje wady i zalety. Tornister pozwala łatwiej utrzymać porządek (zazwyczaj znajduje się w nim więcej przegródek), ale też waży więcej. Co najważniejsze, zwykle jest zdrowszy dla kręgosłupa pierwszoklasisty – posiada on bowiem usztywnienie „pleców”, dzięki któremu dziecko utrzymuje prawidłową postawę ciała. Plecak posłuży jednak na dłużej (tornister kupujemy na rok, najdłużej dwa lata, później dzieci zazwyczaj domagają się plecaka) i w sklepach znajdziemy ich większy wybór. Niezależnie od tego, czy wybierzesz plecak, czy tornister, zwróć szczególną uwagę na szelki. Niech będą szerokie (min. 5 cm), a jeszcze lepiej – grubo wyściełane w środku (wówczas nie będą wpijać się w ramiona dziecka). Szelki powinny być też regulowane na górze i na dole. Plecak dla pierwszoklasisty: jaki wybrać? Źle dobrany plecak może doprowadzić do groźnego skrzywienia kręgosłupa. Potwierdzają to liczne badania: uczeni z Granady, analizując sposób poruszania się dzieci z plecakami na plecach i na kółkach, doszli do wniosku, że obciążenie pleców plecakiem poważnie szkodzi postawie dziecka: skraca długość kroku (dziecko spędza z plecakiem na ramionach więcej czasu); powoduje nieustanne wyginanie się ciała, bo dziecko próbuje zrównoważyć ciężar noszony na plecach;...
