Jest wiele czynników zaburzających wieczorne kładzenie się do łóżka twojego dziecka. Można do nich zaliczyć niesprzyjające zasypianiu warunki w domu czy pokoju dziecka, niechęć pozostania samemu w ciemnym pokoju czy do rozstania się z rodzicami, a także strach przed zaśnięciem z powodu koszmarów nocnych. Można na pocieszenie powiedzieć, że sytuacje takie nie są wyjątkiem, dotyczą większości dwuletnich dzieci. Najlepiej wykazać się wtedy cierpliwością i konsekwencją w postępowaniu, aby jak najszybciej zmienić sytuację.
Zwykle niechęć dziecka do pozostania samemu w pokoju i położenia się spać wyrażana jest poprzez nieskończoną ilość próśb o picie, jedzenie, całusa na dobranoc, przeczytanie książeczki, opowiedzenie bajki itp. Celem jest oczywiście przytrzymanie przy sobie mamy jak najdłużej. Prośby dziecka na początku trzeba spełnić, ale pamiętaj, żeby robić to w granicach zdrowego rozsądku i w pewnym momencie zakończyć tę lawinę potrzeb, pocałować na dobranoc, wyjść z pokoju i dać dziecku czas na zaśnięcie.
Innym sposobem jest również po przytuleniu na dobranoc pozostawienie dziecka w pokoju, aby zasnęło, i konsekwentne niereagowanie na ciągłe wołanie z pokoju. Jeśli dziecko jest zmęczone lub z wcześniejszych doświadczeń wie, że mama już wieczorem nie przyjdzie, sposób ten może się okazać skuteczny. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, kiedy dziecko faktycznie samo się boi zostać w pokoju i reaguje strachem i płaczem. W takiej sytuacji obecność mamy przy dziecku do jego zaśnięcia bywa zwykle koniecznością.
Bardzo skuteczna okazuje się również zmiana osoby usypiającej z mamy na tatę. Jego przyjście do pokoju zwykle zmienia nastawienie dziecka i rezygnuje ono z wielu swoich próśb. Okazuje się również, że jest bardziej skłonne zasnąć.
Zobacz też: Moje dziecko lunatykuje! - co mam robić?
Jeżeli przyczyną niechęci do zaśnięcia są koszmary nocne, trzeba się najpierw zastanowić, co jest ich przyczyną. Zwykle wywołuje je zbyt duża ilość wrażeń i doświadczeń zebranych w trakcie dnia, nerwowa atmosfera w domu, czy jakaś zmiana, która zaszła w życiu dziecka (np.: pójście do żłobka, zmiana opiekunki, przeprowadzka). Innym powodem może być również rozwój dziecka i jego coraz bujniejsza wyobraźnia; dziecko nie umie jeszcze racjonalnie wytłumaczyć sobie swoich wyobrażeń i dlatego zaczyna się bać.
Co zrobić, by dziecko spało? Przede wszystkim zadbaj o ustalony porządek dnia . Gdy maluch zawsze o tych samych porach jada posiłki, wychodzi na dwór, bawi się, a potem szykuje się do snu, problemy z zasypianiem zwykle szybko znikają. Powtarzalność czynności ułatwia zasypianie Powtarzalność czynności jest szczególnie ważna w przypadku dzieci do 3. roku życia. Dlaczego? Malec czuje się wtedy pewnie i bezpiecznie. Szybko uczy się, że wszystkie codzienne zajęcia mają swój czas i określoną kolejność. Wiedząc, co po czym nastąpi, łatwiej to akceptuje. Miły rytuał wieczorny dobry na usypianie Najpierw kolacja, potem kąpiel, bajka, chwila czułości… Taki scenariusz sprawi, że dziecko wyciszy się przed snem, odpowiednio do niego nastroi i pójście do łóżka odbierze jako coś przyjemnego. A jeśli dziecko mimo wszystko zacznie marudzić i np. co chwila będzie prosić cię o buziaka czy coś do picia? Raz czy dwa spełnij jego prośbę. Jednak potem już zdecydowanie powiedz, że teraz jest pora na sen , po czym wyjdź z pokoju, żeby dać dziecku czas na zaśnięcie. Dziecko ma swoje upodobania Silna potrzeba powtarzalności sprawia, że dziecko często samo wprowadza liczne zwyczaje, które obowiązkowo muszą zostać wykonane, zanim zechce iść spać. To może być np. odpowiednie ułożenie przytulanek, wysłuchanie tych, a nie innych bajek czy kołysanek . Nie protestuj więc, gdy twoje dziecko koniecznie chce, byś na noc całowała też jego ukochanego misia. Spełniając prośbę, ułatwisz dziecku zaśnięcie i… będziesz mieć spokojny wieczór! Zobacz też : Dlaczego dzieci powinny się wysypiać?
Aby ułatwić dziecku zasypianie, szczególnie wieczorne, które u dzieci starszych zaczyna sprawiać problem, stwórzcie odpowiednie ku temu warunki. Przygotowanie pokoju do snu należy do wieczornych rytuałów, które maluchy lubią i dzięki którym czują się bezpiecznie i są spokojne. Poza tym sprawiają, że sen będzie mocniejszy i spokojniejszy. Co pomaga dziecko w zasypianiu? Aby tworzyć jak najlepsze warunki do spania, trzeba wziąć pod uwagę wiele czynników im sprzyjających, czyli: pokój, temperaturę w pokoju, ubranko, łóżeczko, pościel, nastrój dziecka, rytuały towarzyszące kładzeniu się spać, a także indywidualne upodobania twojego dziecka. Jak przygotować pokój do snu dziecka? Dziecko można zacząć przyzwyczajać, że pod koniec dnia pokój należy uprzątnąć — pozbierać porozrzucane klocki, poukładać zabawki na półkach, przygotować łóżeczko do spania. Oczywiście dziecko na początku nie będzie w stanie samodzielnie tego zrobić i sama będziesz musiała wykonać te czynności, ale w obecności dziecka. Z czasem zacznie ciebie naśladować i przyzwyczajać do tego, że wieczorem trzeba ogarnąć swój pokój. Ważne jest również wywietrzenie pokoju , co musi się odbywać, kiedy dziecka w nim nie ma. Maluch będzie lepiej spał, oddychając świeżym powietrzem. Tylko pamiętaj, żeby nie wychłodzić za bardzo pokoju, szczególnie zimą — optymalna temperatura do spania to koło 20 stopni. Jeśli warunki mieszkaniowe temu sprzyjają, dobrze jest zostawić uchylone okno przez całą noc. Ważne jest również to, aby powietrze nie było za suche. Można do tego celu użyć ceramicznych nawilżaczy powietrza , które wiesza się na kaloryferze. Wielu rodziców suszy w dziecięcym pokoju pranie. Sprawdź też , jak dobrze nawilżyć pokój dziecka . Kiedy zmienić dziecku łóżeczko? Do trzeciego roku życia dziecko może spać w łóżeczku, w którym spało od...
„Nie chcę sama spać! Pod moim łóżkiem mieszka potwór!” Co robić, kiedy dziecko ogarnia taki lęk. Taka sytuacja prędzej czy później zdarzy się w każdym domu. Dziecięce strachy to naturalny etap rozwoju. Już dwulatki mogą bać się ciemności i tego, co podsuwa im fantazja. W wieku przedszkolnym dziecko ma szczególnie bujną wyobraźnię. To umożliwia mu twórczą zabawę, ale może też prowadzić do lęków. Czym są nocne strachy u dziecka? Wieczorne i nocne lęki wydają się nam śmieszne. Jednak dla dziecka jego strach jest całkowicie rzeczywisty. Dlatego nie bagatelizuj jego opowieści, choćby dotyczyły niebieskiego, kudłatego stwora mieszkającego pod szafą. Okaż, że rozumiesz uczucia malucha: "Wiem, że boisz się ciemności”, i pokaż, jak to wygląda z twojej perspektywy, np. obejdź pokój, zaglądając w ciemne zakamarki, by udowodnić, że potwór istnieje tylko w jego wyobraźni. Pomóż dziecku oswoić ciemność. Wiele maluchów przez długie lata sypia przy włączonej lampce – nie jest to powód do wstydu. Z biegiem lat, gdy strachy zaczną znikać, można zapalać niewielką lampę w innym pomieszczeniu, by nocą w domu nie panowały egipskie ciemności. Czasem wystarcza odrobina uspokajającej rutyny przed snem – kąpiel, spokojna, wyciszająca bajka, przytulenie. Niektóre dzieci domagają się rytuałów takich jak zaciągnięcie zasłonek albo sprawdzenie, czy pod komodą nic się nie czai. Choć może wydawać ci się to nieco dziwaczne, nie protestuj – to bardzo uspokoi malucha. Strachy nie zawsze biorą się znikąd. Jeżeli dotąd spokojnie śpiący malec nagle dziecko krzyczy w nocy , zaczyna panicznie bać się ciemności i protestować, zastanów się, czy w jego życiu nie zaszły ostatnio duże zmiany. Być może przeżywa w ten sposób pójście do zerówki, przeprowadzkę lub pojawienie się rodzeństwa. Warto również bardzo uważnie...
