Maluch i klawiatura

    Najlepiej wykorzystać te dwa tygodnie na wyjazd na narty czy długie spacery. Ale co robić, gdy jesteście skazani na ferie we własnym mieszkaniu? Wolne dni kuszą, by spędzić je przed monitorem. Dopilnuj, by podczas ferii nie stał się on najważniejszym przedmiotem dla dziecka. Komputer nie jest niczym złym, pod warunkiem, że w rozsądnej dawce. Kilkulatek nie powinien spędzać przed nim więcej niż pół godziny dziennie. Dowiedziono, że zbyt długie przesiadywanie przed monitorem męczy oczy, kręgosłup, może prowadzić do zaburzeń snu, wad wzroku i postawy. W czasie ferii możesz podejść do tematu mniej restrykcyjnie, np. dzieląc dzienny limit grania na dwie części – poranną oraz popołudniową. Zapewnij przy tym dziecku inne rozrywki, dzięki którym np. wyścigi wirtualnych aut nie będą aż tak atrakcyjne. W życiu przedszkolaka musi znaleźć się dużo czasu na zabawy, spacery oraz sporą dawkę aktywności ruchowej. Jeżeli nie możesz wziąć urlopu na całe ferie, postaraj się, by dziecko codziennie wychodziło na dwór z babcią lub opiekunką. Jeśli wygospodarujesz wolny dzień, przeznacz go na śnieżne szaleństwa, lepienie bałwana albo sanki. Nigdy nie zostawiaj pociechy samej z komputerem i nie pozwalaj włączać go bez twojej wiedzy – ten zakaz musi być jasny. Spróbuj włączyć się do zabawy: rodzinne rozegranie wirtualnego meczu piłkarskiego zbliża. Pokaż też, jak inaczej wykorzystać ten sprzęt. Rysujcie, projektujcie w programie graficznym, przeglądajcie zdjęcia z wakacji, czytajcie zagadki w Internecie. Jak bez awantury ograniczyć czas spędzany przy komputerze? Jeszcze zanim dziecko zasiądzie do komputera, ustal czas gry. Można to zrobić za pomocą ustawionego zegara, który w odpowiednim czasie sygnalizuje koniec zabawy, lub przypomnieć kilka minut przed końcem, że zbliża się finał. Gdy czas upłynie, a malec jest w trakcie zadania, warto pozwolić...

Dziś nie wyobrażają sobie życia z jednym dzieckiem. Szukają się w internecie, organizują trojaczkowe zloty. Ale na początku codzienność była trudna. Dość powiedzieć, że trójka dzieci zużywa 56 pieluch w cztery dni, a nakarmienie ich piersią jest niewykonalne. Jak sobie radzić? Dwoje to za mało! Piotr i Kamila znają się od podstawówki, zaręczyli się trzeciego, trzeciego wzięli ślub, a gdy zrezygnowali z antykoncepcji – Kamila od razu urodziła trójkę dzieci. Wiadomość o ciąży była dla nich radością. Ale gdy w 13. tygodniu lekarz powiedział, że będą bliźniaki, a po chwili dodał: „Zaraz, zaraz, mamy tu jeszcze jedno maleństwo”, Kamila była przerażona. Za to Piotr oszalał z radości. Do dziś zresztą pisze o sobie na forum „lekko wykolejony tata trojaczków”. Ona zaś wspomina: – Wszyscy się cieszyli, a ja nie. Okazało się też, że w rodzinie były już bliźniaki, a siostrze Kamili wyrwało się nawet: – Dobrze, że na ciebie padło! Myśleli, jak powiadomić rodziców. Kamila powiedziała swojej mamie, że dwoje to przecież za mało! Dla przyszłych dziadków kupili też komplety smoczków, po trzy sztuki. – Chyba po prostu były tak pakowane – śmieje się Kamila. Ale rodzice i tak byli w szoku. A potem był szpital… A oni? Ciąża przebiegała wzorowo, nie martwili się więc o zdrowie dzieci. Raczej wyobrażali sobie, jak to będzie, gdy się urodzą. Korzystali z czasu dla siebie. – W trzecim miesiącu ciąży pojechaliśmy do Chorwacji. Czułam się dobrze, więc czemu nie? – wspomina Kamila. Kilka miesięcy później dzieci urodziły się przez cesarskie cięcie. Pierwsza była Ola, potem Dominik i na końcu Julka – najmniejsza, bo ważyła tylko 1950 g. Dominik, otoczony dziewczynkami, do dzisiaj jest „babiarzem”. Kamila się śmieje: – Nawet pani z kiosku największymi względami darzy...

Kiedyś dzieci w prezencie dostawały zestaw małego fryzjera czy doktora. Dziś częściej kupujemy im robota albo lalkę Barbie, a najmodniejsze są zabawki edukacyjne, które mają uczynić z maluchów mistrzów matematyki, ekspertów geografii czy płynnie czytające mądrale. A jednak każdy szanujący się przedszkolak codziennie pragnie pobyć sprzedawcą, przedszkolanką, tatą, pilotem. On instynktownie wie, że w ten sposób nauczy się więcej, niż rozwiązując zagadki, a przy okazji opanuje także wiedzę, którą obiecują nowoczesne zabawki edukacyjne. Jak mama i tata Zabawy trzylatka stają się coraz bardziej poukładane, zaczynają mieć swój temat, fabułę. Smyk zaczyna bawić się w... życie. Dorośli są dlań autorytetem, imponują, ciekawią. Smyk lubi udawać, że jest mamą, tatą, panią z przedszkola. Dzięki temu może poczuć się dorosło, poważniej. Ćwiczy w ten sposób różne role i trenuje zachowania, które obserwuje wokół i które potem, gdy dorośnie, będzie wcielał w życie. Kilkulatek już dobrze identyfikuje się ze swoją płcią. Dlatego dziewczynka częściej naśladuje mamę, a chłopiec – tatę. I dlatego mówi się, że jeżeli mama zajmuje się sprzątaniem, a w tym czasie tata czyta gazetę, to dzieci mogą powielać te role. Warto mieć tego świadomość...  Zabawy w rodzinę pozwalają radzić sobie z frustracją, która wynika z zależności od rodziców, z tego, że mama i tata ciągle coś nakazują, czegoś zabraniają. W zabawie to dziecko może strofować lalę. Pozwala mu to znaleźć się „po drugiej stronie”: teraz ono może zabraniać!    Uczą i rozwijają Dla malucha zabawy tematyczne są rozrywką i okazją do nauki. Tobie pozwolą lepiej poznać własne dziecko, jego troski i radości. Co dają konkretne zabawy? - W sklep – uczy liczyć, segregować przedmioty, czytać (gdy zrobisz z maluchem etykietki), wzbogaca...