Temat seksualności dzieci był jednym z przedmiotów dyskusji 11. Ogólnopolskiej Konferencji "Ostrożnie dziecko! Profilaktyka krzywdzenia małych dzieci" zorganizowanej w czerwcu przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę oraz Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
Dr Izdebska wyjaśnia, że z seksualnością jest tak samo, jak z każdą inną sferą życia - pewne zachowania są w normie, a pewne już powinny niepokoić. "Samo dotykanie swojego ciała, czy jego ciekawość jest naturalną ekspresją potrzeb rozwojowych dziecka" – podkreśliła ekspert.
Niepokój rodziców powinna wzbudzić sytuacja, kiedy dziecko jest na tyle zainteresowane masturbacją, że odciąga to jego uwagę od innej aktywności. Czyli kiedy np. maluch woli spędzać czas dotykając siebie, niż bawiąc się z rówieśnikami, czy też nie zjeść posiłku, bo jest tak zaabsorbowane swoim ciałem.
Trzeba zareagować, kiedy masturbacja może być niebezpieczna dla zdrowia, czyli gdy podczas dotykania ciała dziecko wprowadza do niego jakieś elementy. Tak samo, jak reagujemy, kiedy dziecko wprowadza przedmioty do nosa lub ucha, tak samo musimy zareagować, kiedy z ciekawości wkłada np. groszek do pochwy – tłumaczy seksuolog.
Musimy także zareagować, kiedy masturbacja dziecka łamie normy społeczne. "To, że dotykanie siebie jest naturalnym procesem rozwojowym, to oczywiście nie oznacza, że można to robić zawsze i wszędzie" – podkreśliła ekspert. Już 2,3-letnie dzieci można uczyć, że są normy i zasady społeczne, regulujące, kiedy można zachowywać się w sposób seksualny, a kiedy nie. Że można to robić wtedy, kiedy jest się w sytuacji odosobnienia, intymnej, a nie wobec wszystkich, np. na przyjęciu rodzinnym.
Psycholog zaleca, aby tłumaczyć dziecku zasady w sposób spokojny i delikatny. "Bez nadmiernej krytyki tylko bardziej jako tłumaczenie jak działa świat" – podkreśliła. Tak samo, jak wyjaśniamy dziecku, że na światłach czerwonych stoi się, tak samo możemy tłumaczyć zasady dotyczące życia seksualnego - dodała.
Dr Agnieszka Izdebska jest psychologiem i seksuologiem klinicznym z Instytutu Psychologii oraz Pracowni Seksuologii Społecznej i Klinicznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
W jaki sposób tłumaczycie dziecku zasady dotyczące jego seksualności? Podzielcie się swoim zdaniem w komentarzach!
Zobacz też:
Dodatki do żywności są wszechobecne, niestety także w żywności przeznaczonej dla dzieci. Barwniki i konserwanty są nie tylko niezdrowe, ale wpływają nawet na samopoczucie i... zachowanie! Naukowcy odkryli, że już 3-letnie dzieci po spożyciu niektórych dodatków (głównie barwników i konserwantów w słodkich napojach) miały problemy z koncentracją i zasypianiem, łatwo traciły cierpliwość, wpadały w histerię, przerywały innym w rozmowie, nie mogły usiedzieć w miejscu . Podirytowanie i nadpobudliwość to główne negatywne skutki spożywania sztucznych dodatków do żywności. Jednak naukowcy są zdania, że chemia w jedzeniu może być odpowiedzialna nawet za opóźnienia w mowie, stany lękowe i depresję u dzieci ! Oto lista składników, których warto wystrzegać się w jedzeniu. Dodatki do żywności i wpływ na zachowanie Jeśli twoje dziecko jest pobudzone, łatwo się denerwuje i ma problemy z koncentracją, zwróć uwagę, czy żywność, którą spożywa nie zawiera dodatków z poniższej listy. Uważnie czytaj skład na opakowaniach. Na czarnej liście znajdują się: E102 – tetrazyna – barwnik, który znajdziesz w deserach w proszku i oranżadzie; E110 - żółcień pomarańczowa – barwnik m.in. w galaretkach, żelkach, gumach do żucia ; E122 - azorubina – czerwony barwnik w składzie gotowych budyniów i deserów mlecznych; E133 - błękit brylantowy – barwnik zakazany w niektórych krajach (m.in. w Norwegii). Znajduje się w cukierkach, napojach dla sportowców oraz gazowanych. E211 - benzoesan sodu – konserwant m.in. w kolorowych napojach gazowanych i galaretkach; E220 - E228 - siarczyny – konserwanty często dodawane do owoców kandyzowanych i suszonych; E621 - glutaminian sodu – wzmacniacz smaku , znajduje się w wielu produktach, m.in. w kostkach rosołowych, zupkach w...
Niezastąpiony kocyk lub miś Pojawia się najczęściej na przełomie pierwszego i drugiego roku życia, bo wtedy dziecko zaczyna mieć świadomość własnej odrębności, pojawiają się pierwsze rozstania i maluch robi wszystko, by sobie z nimi poradzić. A z ulubionym kocykiem czy pluszakiem jest to łatwiejsze. Pozwól zatem dziecku na zabieranie ze sobą wszędzie kocyka czy przytulanki. Co jednak zrobić z brudnym misiem bez oka? Cóż, postaraj się go prać, kiedy dziecko zaśnie, a oczko przyszyj tylko wtedy, gdy malec na to pozwoli. Wymyślony przyjaciel Dzieci mają ogromną wyobraźnię i chętnie z niej korzystają, znajdując w niej często doskonałych przyjaciół, którzy nie tylko są oddani i nigdy się nie kłócą, ale też zawsze pojawiają się na zawołanie. Tacy wymyśleni przyjaciele , choć dla nas mocno podejrzani, są absolutnie normalni i dają dziecku poczucie bezpieczeństwa. Najlepiej więc nie pouczać malca, że "Kuba nie istnieje", nie wyśmiewać, nie straszyć. Dziecko takimi słowami może poczuć się dotknięte, może także zacząć obwiniać się za swoje zachowanie i po prostu ukryć się ze swoimi dziwactwami. Potajemne rytuały wolniej mijają, a "zakonspirowani\" fikcyjni koledzy mogą stać się przeszkodą w nawiązaniu rzeczywistych przyjaźni. Lepiej zatem zaakceptować wymyślonego przyjaciela, a po jakimś czasie na pewno zniknie. Wszystko w takiej samej kolejności Twój kilkulatek wcale nie musi być fanatykiem porządku, by zawsze pilnować identycznego ułożenia kredek w pudełku czy samochodów na półce. Jakiekolwiek zmiany w tym ustawieniu mogą wywoływać histerię. Podobnie dzieje się, gdy dziecko chodzi jedynie po płytkach jednego koloru, a nagle zostaje zmuszone do rezygnacji z tego zwyczaju. Rodzice najczęściej uważają, że nie ma, o co robić tyle hałasu. Tymczasem dziecko czuje się tak, jakby...
