Jak nauczyć dziecko samodzielności?

Twoje dziecko NIE JEST niegrzeczne , gdy: ... wierci się, biega i zagląda we wszystkie kąty.  Rozpiera je energia i naprawdę trudno mu usiedzieć w miejscu. Ruch jest mu potrzebny jak powietrze. Wszystkie dzieci mają kłopot z grzecznym siedzeniem w miejscu, jednak niektóre w ogóle nie są w stanie tego robić. To kwestia temperamentu. Nasza rada: Zadbaj o to, by dziecko mogło się wybiegać, wyskakać i wyszaleć. Spokojny spacer za rączkę czy grzeczne siedzenie na ławeczce w parku to dla niego tortury! Polecamy także: Co to znaczy "grzeczne dziecko"? Wywiad z Supernianią. ... zadaje setki pytań. Ciągłe "A po co?", "A dlaczego?" może być męczące, jednak dziecko pyta, bo chce wiedzieć, uczyć się i rozwijać. Nasza rada: Staraj się nie zbywać malucha i cierpliwie odpowiadaj nawet na najdziwniejsze jego pytania. Najciekawsze zapisuj. Za kilka lat wrócisz do nich z ogromną przyjemnością! Ucz dziecko (ostrzegamy: łatwo nie będzie), że nie wszystkie pytania wypada zadawać na głos. Te w rodzaju "Mamo, a dlaczego ta pani ma wąsy?" mogą ranić. ... rozkłada zabawki na czynniki pierwsze. Robi to, bo jest dociekliwe i chce wiedzieć, jak działają. Nasza rada: Doceniaj ciekawość dziecka. Kupuj mu zabawki, które można składać i rozkładać. Rozmawiaj z nim o tym, jak działają różne przedmioty, przeprowadzajcie razem proste eksperymenty. ... wraca z podwórka brudne. Pamiętasz? Maluchy dzielą się na czyste i szczęśliwe. Nasza rada: Pozwalaj się dziecku brudzić. Niech dotyka różnych rzeczy, eksperymentuje z wodą z kałuży, a nawet czołga się wokół piaskownicy. Trudno poznawać świat siedząc grzecznie na ławce i uważając na spódniczkę czy spodenki. Sprawdź dlaczego warto pokochać plac zabaw ... spada mu z widelca marchewka, podczas jedzenia robi wokół siebie bałagan. Nie da się jeść elegancko bez...

Dziecko samo z siebie nie zadba, by być czyste . Radość z marszu po kałużach czy uniknięcia mycia zębów zawsze wygrają z lękiem przed niezadowoleniem mamy czy próchnicą. Jeśli chcesz, by dziecko nauczyło się zasad higieny , przyswoiło codzienne zabiegi higieniczne , musisz je ich nauczyć. 1. Opowiadaj dziecku bajki o zarazkach Dziecko w wieku przedszkolnym chętnie wysłucha opowieści o groźnych zarazkach , które siedzą na skórze i czekają, by dostać się w głąb organizmu. Tylko dbanie o higienę, częste mycie może je przegonić! Bo one najbardziej boją się mydła . Z pomocą przyjdzie też czytanie odpowiednich książek np. kultowej już pozycji  Olgi Woźniak pt. „Brud". Pamiętaj: Opowiadając dziecku o zarazkach i bakteriach, łatwo je wystraszyć. Bądź delikatna, opisując choroby, jakie mogą spowodować. 2. Ucz dziecko higieny z bajkowymi postaciami Jeśli wiesz, kto jest idolem twojego dziecka, wykorzystaj tę postać do nauki higieny. Możesz powiedzieć: „Spiderman zawsze myje ręce przed jedzeniem, bo wie, że inaczej razem z kanapką połknie zarazki!”. „Każdego wieczoru myj ząbki misiowi – on mówił, że nie chce dziur!”. Pamiętaj: Unikaj wzbudzania w dziecku poczucia winy. Nie powtarzaj, że to wstyd, że np. nie myje rączek po skorzystaniu z toalety. Lepiej wspierać dobre zachowania dziecka, niż wytykać złe. 3. Tłumacz, dlaczego trzeba dbać o czystość Trzyletnie dziecko jest tak przejęte, że musi trafić do muszli sedesowej, że nie w głowie mu pilnowanie, by była czysta. Ale dziecko w wieku czterech czy pięciu lat musisz już na to uczulać. Tłumacz mu za każdym razem, gdy pobrudzi toaletę, że tak nie można, i pokaż, jak po sobie ją wycierać (nie wyręczaj!). Dziecko wkrótce samo będzie o tym pamiętać. Nie zapominaj o uczeniu dziecka, że po każdym skorzystaniu z sedesu należy zamykać...

Nauka samodzielności nie jest łatwa i wymaga od rodziców cierpliwości.  Gdy dwulatek próbuje trafić łyżeczką do buzi, brudzi się od stóp do głów (włącznie z brwiami i włosami). Obrywa się nawet podłodze i ścianom. Zdejmując spodnie od piżamki, wygląda, jakby walczył z dziką bestią, a to zajmuje mu mnóstwo czasu. Sprzątając zabawki, bałagani jeszcze bardziej. Chcesz  wyręczyć dziecko (bo wiadomo: zrobisz wszystko szybciej, sprawniej i bez bałaganu)? Stop! Stale wyręczając je w tym, z czym mogłoby poradzić sobie samo, pozbawisz je okazji do trenowania nowych umiejętności. Z jedzeniem, ubieraniem czy sprzątaniem jest przecież tak samo, jak z grą na skrzypcach: trzeba ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć! Samodzielność jest ważna... – Samodzielność daje wiarę we własne siły (potrafię to zrobić!) i poczucie niezależności (nie muszę czekać, aż mnie ktoś nakarmi/ubierze itd.) – mówi Beata Płażewska, psycholożka dziecięca. Zwykłe, codzienne czynności, takie jak manipulowanie widelcem czy ściąganie skarpetek to także świetne ćwiczenie dla małych rączek , które już niedługo będą musiały trzymać ołówek i rysować szlaczki i pisać pierwsze literki. Muszą nauczyć się "słuchać" właściciela. ... a nadopiekuńczość szkodzi Stale wyręczany maluszek rozwija się wolniej , bo nie ma okazji, by trenować nowe umiejętności. Gdy podrośnie i pójdzie do przedszkola, nie będzie potrafił zadbać o swoje sprawy, co nie doda mu pewności siebie. Zauważy, że odstaje od rówieśników, co jeszcze bardziej go zniechęci do próbowania. Nie będzie także rozumiał, dlaczego świat nie kręci się już wokół niego. Polecamy także: Pułapka nadopiekuńczości Jak uczyć samodzielności? Każde dziecko jest inne.  Niektóre trzeba mobilizować do wysiłku, a inne... nieco hamować, bo wszystko (włącznie z...