Skala Tannera pomaga określić dojrzałość płciową dziecka. Ocena, na jakim etapie dojrzewania jest chłopiec czy dziewczynka, odbywa się na podstawie wyglądu piersi i okolic łonowych u dziewcząt oraz gęstości owłosienia, wielkości prącia i jąder u chłopców.
Spis treści:
Skala Tannera umożliwia ocenę stopnia dojrzałości płciowej. Istnieją dwie jej wersje: dla dziewczynek i chłopców. W każdej z nich wyróżnia się 5 etapów rozwoju płciowego. Etap pierwszy oznacza okres przed rozpoczęciem dojrzewania, a etap piąty – pełną dojrzałość płciową.
Dojrzewanie płciowe wg skali Tannera jest oceniane przez endokrynologów dziecięcych oraz podczas badań bilansowych dzieci. Skala Tannera pozwala wtedy wykrywać nieprawidłowości w tempie dojrzewania płciowego (przedwczesne, opóźnione) i wdrożyć, w razie potrzeby, odpowiednie leczenie.
Aby dziecko czuło się maksymalnie komfortowo podczas badania według skali Tannera, u chłopców oględziny powinien przeprowadzać lekarz mężczyzna, a u dziewczynek – lekarka. Dziecko musi się rozebrać, najczęściej tylko do bielizny. U chłopców lekarz zwykle dokonuje pomiaru objętości jąder, więc wtedy konieczne jest zsunięcie bielizny. Często też lekko obsuwa się bieliznę, aby stwierdzić (lub nie) obecność owłosienia łonowego. Do oceny piersi u dziewczynek nie zawsze trzeba je odsłaniać – oględziny przez cienką koszulkę mogą wystarczyć.
U starszych dzieci badanie według skali Tannera często zastępuje się rozmową i wywiadem, który pozwala uzyskać niezbędne informacje. Przebieg badania według skali Tannera w dużej mierze zależy od lekarza, jego doświadczenia i wrażliwości.
Poniżej opisaliśmy cechy charakterystyczne, jakie bierze pod uwagę lekarz, aby zaklasyfikować dziewczynkę lub chłopca do poszczególnych etapów/stopni dojrzałości płciowej wg skali Tannera.
Aby ocenić dojrzałość płciową wg skali Tannera u dziewcząt, nie trzeba korzystać z żadnego sprzętu. Zwykle wystarczają oględziny newralgicznych stref na ciele.
Do oceny dojrzałości płciowej chłopców niezbędny jest orchidometr. To przyrząd, którego używa się do oceny wielkości i objętości jąder. Zbudowany jest z 12 lub więcej owali, które odpowiadają objętości od 1 do 25 ml.
W skali Tannera ocenia się też rozwój poszczególnych części ciała, stosując skróty: PH (pubic hair – włosy łonowe), G (genital – genitalia), B (breast – piersi).
Źródło: Feingold David, Pediatric Endocrinology, WB Saunders, 1992
Zobacz też:
Jak telewizja wpływa na rozwój dziecka? Nie ma na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi. Negatywne skutki oglądania telewizji są przede wszystkim efektem błędów, jakie popełniają rodzice czy opiekunowie. Nie bez winy jest też sposób realizacji programów telewizyjnych. Odpowiedni ich dobór i dawkowanie czasu, jakie dziecko spędza przed telewizorem, ma kluczowe znaczenie. Bo telewizja może mieć też pozytywny wpływ na dziecko. Wpływ telewizji na małe dziecko Duża ilość czasu spędzanego na oglądaniu telewizji może być szczególnie niekorzystna dla rozwoju młodszych dzieci. Maluchy nie odróżniają fikcji od rzeczywistości, a nadmiar informacji sprawia, że ich mózg musi je selekcjonować i robi to po najmniejszej linii oporu – przyswaja tylko najprostsze z nich. Dzieje się to poza świadomością dziecka, gdyż ono samo jeszcze nie umie spośród natłoku informacji wybrać najważniejszych. Jego mózg chłonie te najłatwiejsze do zrozumienia. To w przyszłości może skutkować tym, że dziecko będzie niechętnie mierzyć się z wyzwaniami intelektualnymi i nie rozwinie umiejętności koncentracji. Maluch ma także skłonność do naśladowania zachowań postaci pokazanych w programach telewizyjnych, także postaci z kreskówek. Jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że nawet w bajkach dla dzieci pojawiają się postaci prezentujące agresywne zachowania, czy zachowujące się złośliwie, szyderczo albo wrogo, to należy liczyć się z tym, że dziecko „faszerowane’’ takimi treściami zacznie zachowywać się podobnie. Istnieje też ryzyko, że nie rozwinie się u niego w prawidłowy sposób empatia , która jest warunkiem udanych kontaktów społecznych. Negatywne skutki oglądania telewizji przez dzieci Amerykańskie Towarzystwo Pediatryczne (AAP) wymienia zgubne skutki oglądania telewizji przez małe dzieci w zbyt dużym wymiarze czasu: wycofanie się z kontaktów międzyludzkich i czyni dzieci...
Dziecko od dnia narodzin jest istotą społeczną: potrzebuje kontaktu z innymi, ich dotyku, głosu, widoku ich twarzy . Potrafi też odczuwać podstawowe emocje (jest zadowolone lub nie) i nawiązywać kontakt z otoczeniem – na początku tylko przez płacz, a na kolejnych etapach rozwoju także za pomocą uśmiechu, gaworzenia, wreszcie słów. Z czasem jego więź z bliskimi staje się coraz mocniejsza, a życie uczuciowe – bogatsze. Maluszek uświadamia sobie że jest odrębną istotą, a w jego życiu pojawia się miłość, przywiązanie, radość, smutek, złość itd. Rola rozwoju emocjonalnego Dlaczego to wszystko jest takie ważne? Bo rozwój społeczny i emocjonalny umożliwiają mu funkcjonowanie wśród ludzi, tworzenie bliskich więzi, zawieranie przyjaźni, umiejętność rozumienia własnych i cudzych emocji, słowem wszystko to, co składa się na szczęśliwe życie! Przytulaj, noś, całuj Dla rozwoju społecznego i emocjonalnego dziecka najważniejsze jest przytulanie, reagowanie na jego płacz, widok twarzy najbliższych mu osób i rozmowy, nawet, jeśli te pierwsze polegają jedynie na wzajemnym naśladowaniu min i wymianie uśmiechów. W rozwijaniu tego obszaru pomaga oczywiście także zabawa , dzięki której dziecko robi coś wspólnie z bliską osobą, skupia się na tym samym, co ona, razem z nią coś przeżywa. Uczy się wówczas mnóstwa ważnych rzeczy: naśladowania, komunikowania się, nazywania i wyrażania swoich uczuć, brania, dawania itd. A przede wszystkim czuje się kochane. Jakie zabawki mogą mu pomóc w rozwoju tych obszarów? Mali odkrywcy, czyli Myszka Coco, Lew Leonardo i Królik Thomas to wyjątkowe zabawki, które zawdzięczają swoje imiona trzem wielkim postaciom: Myszka Coco została nazwana na cześć Coco Chanel – niezwykle kreatywnej projektantki mody, która zrewolucjonizowała modę i uwolniła kobiety od niewygodnych, ograniczających ruchy strojów. Jej...
