Sprawdzonych, dobrych rad, jak uczyć dziecko spokojnie zasypiać i przesypiać smacznie całą noc, jest sporo. Część z nich działa (oczywiście, jeśli rodzice zachowują się konsekwentnie). Ale gotowej, stuprocentowej recepty, która każdej rodzinie na pewno pomoże rozwiązać nocne problemy, nie ma. Zróbcie, co można, wybierzcie metodę, która wam najbardziej odpowiada, ale pamiętajcie, że każde dziecko jest inne. Że często potrzeba przede wszystkim czasu, by nauczyć się nowych zwyczajów, szczególnie jeśli zmiana jest dla maluszka niezbyt miła (a tak jest np. wtedy, gdy „przeprowadzacie” pociechę do swojego łóżka lub staracie się oduczyć niemowlaka usypiania na rękach).
Co robisz źle?
Pediatrzy i autorzy poradników przekonują, że dzieci w wieku sześciu miesięcy często już same przesypiają noce. Mamy rzadko to potwierdzają. Niektórzy twierdzą, że ta różnica wynika przede wszystkim z tego, że źle usypiamy dzieci. Jak jest najczęściej? Po wieczornej kąpieli przychodzi pora na karmienie. Maleństwo wtulone w mamy pierś pije słodko tak długo, aż zasypia na rękach (równie łatwo przy ostatnim posiłku usypiają maluszki karmione butelką). Wtedy odkładamy szkraba do łóżka. Jeśli zakwili, natychmiast bierzemy znów na ręce, nosimy, bujamy, tulimy. Dziecko wie, że zasypia przytulone do kogoś bliskiego. I jeśli obudzi się w nocy – bodaj na chwilkę – i okaże się, że jest samo, nie ma co dziwić się jego złości. Płacze i domaga się… No właśnie, domaga się obecności mamy. Choć my podajemy mu pierś (lub butelkę) i nakręcamy to zamknięte, zwariowane koło od nowa. Czy to źle? Nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi. To zależy od ciebie. Jeśli czujesz się takim stanem rzeczy poważnie zmęczona, pora coś zmienić. Bo nie ma co liczyć na to, że dziecko przyzwyczajone do usypiania przy piersi, butelce czy noszone na rękach samo z tego zrezygnuje.
Lekcje zasypiania
Znana już od dawna metoda „kontrolowanego usypiania” zakłada pozostawienie maluszka przed snem samego w łóżeczku. Jej zwolennicy namawiają też, by nie reagować na nocne przebudzenia i pozwolić się dziecku wypłakać w samotności. Ale kto jest w stanie to znieść? I po co? Sporo mam – nie bez racji – uważa ten sposób za zbyt okrutny. Australijska lekarka Rhonda Abrahams, która od wielu lat zajmuje się snem niemowląt, opracowała znacznie łagodniejszą metodę – „kontrolowanego pocieszania”, której celem jest przyzwyczajenie dziecka do zasypiania we własnym łóżeczku. Na czym to polega, piszemy w niebieskich ramkach (niżej i na kolejnej stronie – dla starszych dzieci).
Musisz być pewna
Jeśli chcesz zastosować rady australijskiej lekarki, musisz być do nich przekonana. Ważne, by mąż cię wspierał.
Marzysz o tym, by malec wreszcie przeniósł się z waszego małżeńskiego łóżka do swojego pokoju? Specjalnie dla ciebie – krok po kroku – wielki plan przeprowadzki szkraba pod własną kołderkę. Maluszek od urodzenia śpi z wami, bo tak było łatwiej go karmić piersią i utulić podczas kolki. Jednak teraz wszystkim zrobiło się niewygodnie, bo ruchliwy smyk wierci się i kopie przez sen. Po wielu nieprzespanych nocach podjęłaś decyzję – czas na przeprowadzkę do własnego łóżka! Musisz być jednak pewna, że jesteś na taką zmianę gotowa. Gdy masz wątpliwości, postępujesz niekonsekwentnie. Pamiętaj też, że wrażliwe dziecko potrzebuje więcej czasu, by oswoiło się z nową sytuacją. Ale dzięki naszemu planowi na pewno się uda! Przygotuj przytulny pokoik Przed pierwszymi urodzinami maluszka lepiej ustawcie jego łóżeczko w waszej sypialni. Osobny pokój to dobre rozwiązanie dla co najmniej rocznego malca, który rzadziej się budzi. Wybierz różne przedmioty, które twój szkrab skojarzy ze spaniem: ciepła kołderka, smoczek (jeśli go używa), lampka. Potem przygotuj coś zupełnie nowego, co od tej pory będzie mu zawsze towarzyszyło podczas zasypiania i gdy się obudzi. Może to być przytulanka, kolorowa poduszka lub kocyk. Połóż malca do łóżeczka Przygotuj się na gwałtowny sprzeciw. Szkrab na pewno nie zgodzi się „bez walki” na wielką przeprowadzkę. Pogłaszcz go i powiedz łagodnym, a zarazem stanowczym tonem, że od dziś będzie spał razem z misiem (lub inną przytulanką) w swoim łóżeczku. Po krótkim czasie (góra pół minuty) pożegnaj dziecko czule, zgaś światło i wyjdź z pokoju, zostawiając za sobą lekko uchylone drzwi. Wytrzymaj... jedną minutę Maluch na pewno będzie cię wołał, płakał, krzyczał i tupał. Oczywiście nie możesz go w takiej sytuacji zostawić samego. Zaglądaj do niego często, by nie czuł się opuszczony i...
Bez nich nie ma szczęśliwego dzieciństwa! Rytuał usypiania, pożegnania, kąpieli... Dzięki nim szkrab czuje się bezpieczny i kochany. Już je wprowadziłaś? Jeśli nie – zobacz, jak to zrobić. Potrzebują ich już nawet niemowlęta. Choć słowo „rytuał” może ci się kojarzyć z jakimiś nadzwyczajnymi uroczystościami, to tak naprawdę są to najzwyklejsze, codzienne czynności. Musisz je jednak wykonywać za każdym razem w ten sam sposób i w tej samej kolejności. To wystarczy, by usypianie zamieniło się w rytuał kładzenia malca do łóżeczka. Dzieci potrzebują uporządkowanego planu dnia – regularnego karmienia, stałej pory snu, spaceru i zabawy. Taki ustalony rytm sprawia, że są o wiele spokojniejsze, bo czują się bezpiecznie. Starszy maluch dzięki rytuałom rzadziej się buntuje. Zawsze wie, co go czeka i dlatego łatwiej zgadza się, gdy go o coś prosisz. Oto ważne rytuały, których potrzebuje każde dziecko. 1. Dzień dobry maleństwo! Chcesz, by Twój brzdąc co rano pewnie wkraczał w nowy dzień? Już z samego powitania możesz uczynić rytuał. Zawsze wchodź do pokoju malca uśmiechnięta i witaj go tymi samymi czułymi słowami: np.: „Pora wstawać, już świeci słoneczko”. Z czasem smyk będzie na nie czekał. Staną się dla niego gwarancją, że wszystko w jego życiu jest tak, jak powinno być. Niektóre dzieci nie chcą wstać z łóżeczka, jeśli mama nie przyjdzie i nie odkryje kołderki. Inne czekają na porannego całuska. Kiedy go zabraknie, czują się zagubione i marudzą. Rytuał powitania sprawi, że malec od rana będzie spokojniejszy i łatwiej przekonasz go do ubrania się i zjedzenia śniadania. 2. Wesołe przebieranki Twój smyk nie lubi ubierania? Połącz je z zabawą! Gdy zakładasz malcowi koszulkę i ma przez chwilę zakrytą buzię, zapytaj wesoło: „A gdzie jest mamusia? O tutaj!”. Możesz też bawić się w „a ku...
Chyba każda mama czasem słyszy o tym, że nie powinna usypiać smyka w swoim łóżku, że nie wolno jej reagować na płacz dziecka w nocy albo że kołysanie do snu tylko rozpieści. Opinii na temat dziecięcego spania krąży naprawdę mnóstwo. Sprawdź, w które z nich warto uwierzyć, a o których lepiej jak najszybciej zapomnieć. Noworodek nie odróżnia dnia od nocy PRAWDA. Maleństwo w pierwszych tygodniach życia śpi po prostu wtedy, gdy jest zmęczone. Dopiero od szóstego tygodnia powoli uczy się odróżniać dzień od nocy. Między drugim a czwartym miesiącem życia okresy czuwania i snu stają się wyraźniejsze. Smyk zacznie się budzić nie tylko po to, by jeść ale też, aby poznawać świat. Z czasem nauczy się też przesypiać w nocy więcej czasu. Zdrowe dzieci śpią tyle, ile potrzebują PRAWDA. Są maluszki, które śpią 20 godzin na dobę, innym wystarcza znacznie mniej snu. To, ile snu potrzebuje dziecko, zależy od jego temperamentu, genów i wrażliwości. Jeśli bobas dobrze się rozwija, to wszystko jest w porządku, nawet wtedy, jeśli śpi trochę krócej niż jego rówieśnik. Bobas musi się wypłakać przed snem MIT. Niemowlęta często miewają wieczorem okresy podenerwowania. Zwykle te wieczorne, trudne do utulenia płacze są związane z odreagowywaniem przez dziecięcy niedojrzały układ nerwowy wrażeń z całego dnia. Nie wierz jednak opiniom, że lepiej zaczekać, aż bobas sam się uciszy, bo wtedy zaśnie twardym snem. Maluch płacząc, daje znać, że cię bardzo potrzebuje! Jeśli zostawiasz go w takich chwilach samego, traci poczucie bezpieczeństwa i powoli przestaje wierzyć, że je kochasz. Dzieci powinny spać we własnym łóżeczku MIT. Spanie z dzieckiem może być bardzo przyjemnym i wygodnym rozwiązaniem (zwłaszcza dla karmiącej mamy). Jeśli jednak nie macie już ochoty na towarzystwo, spróbujcie odzwyczaić malca od zasypiania w waszym łóżku. Dobrym momentem na...
