Szczepienia wywołują autyzm? Wyjaśnia psycholog, która rozpoznaje autyzm u dzieci
Przeciwnicy szczepień twierdzą, że szczepionki powodują niepożądane odczyny poszczepienne, w tym autyzm. Czy to możliwe - mówi Joanna Grochowska, psycholog z Fundacji Synapsis, która zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem autyzmu.
Jednym z największych lęków rodziców jest lęk o to, że dziecko będzie miało autyzm. Dlatego argumenty przeciwników szczepień, którzy mówią o związkach szczepień z autyzmem, padają na tak podatny grunt. Czy szczepienia mogą przyczyniać się do pojawienia się autyzmu u dziecka - mówi Joanna Grochowska, psycholog z Fundacji Synapsis.
Rodzice obawiają się, że niektóre szczepionki wywołują autyzm. Spotyka się pani z taką opinią?
Tak, jednak żadne badania nie potwierdziły związku szczepień z autyzmem. Nie można mówić, że taki związek istnieje. Rodzice powinni jednak pamiętać, że aby zaszczepić dziecko, musi być ono absolutnie zdrowe. Jeśli ma różnego rodzaju problemy rozwojowe, to są one wskazaniem do uzgodnienia z lekarzem indywidualnego kalendarza szczepień.
Gdy organizm jest słabszy, szczepionka, która generalnie jest bezpieczna, może spowodować powikłania.
Nie można jednak w ogóle nie szczepić dzieci, bo powikłania niektórych chorób są dramatyczne w skutkach.
Czy przyczyna autyzmu jest znana?
Nie, przyczyna autyzmu wciąż nie jest znana. Wiemy, że dziecko rodzi się z pewną podatnością genetyczną do zachorowania na autyzm. To, czy ona zostanie uruchomiona, czy nie, zależy od bardzo różnych czynników środowiskowych.
Jakie objawy powinny skłonić do wizyty z dzieckiem u psychologa, zaniepokoić, że mogą to być objawy autyzmu?
Pierwsze niepokojące objawy można zaobserwować między 7. a 12. miesiącem życia dziecka i są to:
Po pierwsze: brak lub osłabiona reakcja na imię, czyli sytuacja, gdy dziecko wołane przez rodzica albo w ogóle nie reaguje, albo robi to z dużym opóźnieniem. Małe dziecko powinno reagować na wołanie po imieniu. Nawet jeśli jest akurat czymś zajęte, powinno po chwili popatrzeć na rodzica.
Drugi niepokojący objaw to słaby kontakt wzrokowy. Małe dzieci bardzo szybko uczą się koncentrować wzrok na twarzy mamy czy taty. Niepokój powinna budzić sytuacja, gdy dziecko:
- nie patrzy nam w oczy,
- nie sprawdza naszych reakcji,
- nie obserwuje, jak reagujemy na to, co robi.
Narzędzia dla rodziców mamotoja.pl
kalendarz szczepień Czytaj więcej
Niektóre dzieci ze spektrum nawiązują kontakt wzrokowy, ale jest on bardzo ulotny, dziecko jakby prześlizgiwało się wzrokiem po twarzy.
Jeśli rodzic zauważa u dziecka takie objawy, najlepiej jak najszybciej zgłosić się z dzieckiem do psychologa.
Zobacz także: Pierwsze objawy autyzmu można przeoczyć