Oddając dziecko do przedszkola, powierzasz komuś najcenniejsze, co masz - tak czuje się wiele matek. Panie przedszkolanki mogą mieć do tego nieco chłodniejszy stosunek, w końcu zajmowanie się dziećmi to ich praca. Co nie oznacza, że z założenia potraktują ją po macoszemu. Mnóstwo przedszkolanek z wieloletnim stażem angażuje się na 100 proc. i nawiązuje wspaniałe relacje z dziećmi. Ale relacje z rodzicami to inna para kaloszy - właśnie na nie najczęściej narzekają pracownicy przedszkoli. Rodzice potrafią być naraz roszczeniowi i kompletnie niezaangażowani. Albo nadmiernie zaangażowani, co utrudnia zadanie wychowawcom. Jako rodzic możesz mieć wpływ na to, co dzieje się w przedszkolu, ale żeby to zrobić, musisz współpracować z jego pracownikami. Zobacz, jak:
Upewnij się, że podałaś w przedszkolu poprawny i aktualny numer telefonu komórkowego i do pracy. Za każdym razem, gdy zmieniasz numer, powiadom o tym sekretariat. Przedszkolanki muszą mieć pewność, że na pewno się do ciebie dodzwonią, gdy coś się wydarzy i będą musiały się z tobą skontaktować. Dlatego - odbieraj telefon!
Jeżeli umawiacie się, że informacje ważne dla całej grupy będą przekazywane mailem, podaj swój aktualny adres i sprawdzaj pocztę przynajmniej co 2-3 dni.
Jeżeli dziecko ma cukrzycę, alergię na orzeszki albo panicznie boi się psów, nie ukrywaj tego. Lepiej, żeby personel przedszkola mógł się przygotować na daną sytuację, niż musiał niespodziewanie się z nią mierzyć. Jeżeli coś takiego wyjdzie na jaw, na pewno nie będziesz ulubioną mamusią. Co więcej, jeżeli zataisz naprawdę ważną informację, dyrektor przedszkola może chcieć usunąć twoje dziecko z placówki.
Jeżeli pojawił się jakiś problem, który dotyczy przedszkolnej opiekunki dziecka, najpierw z nią próbuj wyjaśnić sprawę. Dyrektora przedszkola traktuj jako ostatnią deskę ratunku i to w naprawdę ważnych przypadkach. Wyobraź sobie, jak wyglądałaby jego praca, gdyby każda mama przychodziła skarżyć się, że jej synowi lub córce nie smakował obiad w przedszkolu albo że dostali od pani brzydszą naklejkę niż kolega…
Wiele sytuacji da się wyjaśnić pokojowo. Nauczycielka na pewno lepiej zareaguje, gdy przyjdziesz porozmawiać z nią, niż gdy niczego nieświadoma zostanie wezwana na dywanik. Do dyrekcji zgłoś się natomiast, gdy przedszkolanka odmawia rozmowy z tobą, przekłada spotkania, unika cię - w ten sposób na pewno się nie dogadacie.
Wiadomo, że z zasady wierzymy własnym dzieciom, ale gdy 3-latek opowiada jakąś niestworzoną historię, która rzekomo wydarzyła się w przedszkolu, lepiej zasięgnąć w tej sprawie języka. Zanim wkroczysz z awanturą, zadzwoń do innych rodziców i zapytaj, czy coś na ten temat słyszeli.
Jeżeli okaże się, że dziecko mówiło prawdę, reaguj od razu. Kłopotliwe sytuacje dobrze jest wyjaśniać na bieżąco.
Jeżeli nic złego się nie dzieje, a twoje dziecko jest zadowolone z zajęć w przedszkolu, paniom na pewno będzie miło to usłyszeć. Możesz napisać im miłego maila z podziękowaniem za udane przedstawienie, podziękować pod koniec tygodnia, gdy odbierasz dziecko lub przynieść drobny upominek z okazji dnia nauczyciela czy świąt Bożego Narodzenia. Ludzie są mili dla ludzi, którzy są dla nich mili - nie zapominaj o tym!
Czytaj też:
1. Noworodki nie mają rzepek kolanowych W każdym razie nie takie, jak starsze dzieci czy dorośli. Pod skórą mają chrząstkę, która wygląda, jak miniaturowa rzepka. Ale nie martw się, właściwe rzepki uformują się z czasem. 2. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodkom zdarza się przestać oddychać, gdy śpią. Trwa to tylko parę chwil i jest całkowicie normalne. Jest na to specjalna nazwa - oddychanie okresowe. Stresujące dla rodziców przerwy w oddychaniu biorą się stąd, że noworodek oddycha znacznie szybciej niż małe dziecko czy dorosły. Po serii szybkich oddechów robi sobie coś w rodzaju odpoczynku. Z tego też z czasem wyrośnie 3. Noworodki nie widzą dalej niż na odległość 30 cm. Tyle im wystarcza, żeby zobaczyć twarz mamy lub taty. Z czasem wzrok im się wyostrza i ok. 1. roku życia ich widzenie nie różni się specjalnie od widzenia osoby dorosłej. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} 4. Noworodki nie potrzebują wody aż do 6. miesiąca życia! Do tego czasu za całe nawodnienie wystarcza im mleko - z piersi lub butelki. 5. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodki nie przepadają za solą. Co więcej, do ok. 4. miesiąca życia nie potrafią rozpoznać jej smaku. Na szczęście, nie jest im ona do niczego potrzebna na tym etapie życia....
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 13.0px} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font-kerning: none} Ta historia jest naprawdę słodka. Pierwszoklasiści byli wtajemniczeni w plan, o którym ich nauczycielka nie miała pojęcia. Jennifer Lai była przekonana, że to będzie kolejny zwykły szkolny dzień. Jednak jej chłopak - Sam Nalbandia - uczynił z niego niezapomniane przeżycie, które Jennifer na pewno zapamięta na zawsze. Zaręczyny w szkole Sam wiedział, jak ważni są dla Jennifer jej uczniowie. Dlatego poprosił ich o pomoc w przygotowaniu niespodzianki . Kiedy Jennifer nie było w klasie, jej siostra i koledzy wślizgnęli się do pomieszczenia i razem z dziećmi wszystko zorganizowali. Gdy Jen wróciła do klasy, zdziwiła się, że jej uczniowie są nadzwyczaj spokojni. Jeden z nich poprosił, żeby usiadła i obejrzała „specjalne video”. Film nosił tytuł „A Samifer Special” (Samifer - skrót od imion Sam i Jennifer). „Gdy zobaczyłam tę nazwę, zaczęłam się lekko denerwować” - powiedziała kobieta portalowi Huffington Post. Wyjdź za mnie Kiedy nagranie dobiegło końca, uczniowie ustawili się w rzędzie, a każdy z nich trzymał kartkę z literą. Uczniowie ułożyli z liter napis „Will you marry me?”, czyli „czy wyjdziesz za mnie?” . Wtedy do klasy wszedł jej narzeczony z bukietem kwiatów i uklęknął przed nią. Na to pytanie Jennifer wykrzyknęła „tak!”. Zaręczyny zakończyły się szybkim całusem, bo niektóre dzieci zaczęły zasłaniać oczy. „Byliśmy ze sobą 3 lata. Rozmawialiśmy o ślubie, ale do głowy mi nie przyszło, że zaręczyny mogłyby się odbyć w szkole. Tak czy inaczej, jestem bardzo szczęśliwa, że moi uczniowie...
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 13.0px} li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font-kerning: none} span.s2 {font: 12.0px Helvetica} Jeśli dziecko po 12. miesiącu życia nie wypowiedziało jeszcze pierwszego słowa, przede wszystkim upewnij się, czy dobrze słyszy. Zaburzenia słuchu to najczęstsza przyczyna powolnego rozwoju mowy. Wcześnie wykryte, łatwiej skorygować. Najprostszy test słuchu, który mogą przeprowadzić rodzice to obserwacja, czy dziecko reaguje na dźwięki. Udaj się do laryngologa, jeśli: dziecko nie reaguje na swoje imię lub polecenia wypowiadane do niego dziecko nie odwraca główki w kierunku źródła dźwięku nie reaguje na głośne dźwięki w pobliżu nie interesuje się historyjkami, które mu opowiadasz ani książeczkami, które mu czytasz nie powtarza po Tobie sylab, nie próbuje z Tobą rozmawiać (po swojemu) nie gaworzy Mów do mnie, mamo Jeżeli masz już pewność, że dziecko dobrze słyszy, możesz stymulować jego rozwój mowy. Nie chodzi o to, aby je ‚popędzać’. Raczej wspomóc naturalną umiejętność, która i tak by się rozwinęła. Dobrze, aby dziecko potrafiło się komunikować, zanim pójdzie do przedszkola . Większość 3-latków potrafi wypowiadać proste zdania, a niektóre posługują się już piękną polszczyzną. Dzieci, które mają z tym trudności, często czują się wykluczone. Bywa, że z tego powodu zaczynają zachowywać się agresywnie. Mogą też stawiać opór przed chodzeniem do przedszkola. Jak stymulować rozwój mowy Zapomnij o edukacyjnych płytach i bajkach. Mowa to żywy organizm i dziecko musi ją ćwiczyć z żywym człowiekiem. Czyli z Tobą,...
