Jak rozwija się twoje dziecko? - testy rozwojowe dla dzieci

28 grudnia 2016 roku 64-letnia mieszkanka Chin urodziła dziecko i została okrzyknięta "najstarszą matką w Chinach". Najstarsza matka w Chinach 64-letnia Chinka urodziła synka dzięki metodzie in vitro. Chłopiec przyszedł na świat przez cesarskie cięcie i ważył 3,7 kg. Kobieta i jej 66-letni mąż mieszkają w mieście Chanchung w północno-wschodnich Chinach. To ich drugie dziecko, pierwsze stracili w wypadku. Według lekarza prowadzącego ciążę zdecydowanie się na dziecko w tym wieku wymaga od kobiety ogromnej odwagi. "Ten poród daje nadzieję innym kobietom w podobnym wieku, pozwala im wierzyć, że wciąż mogą mieć dzieci i przy pomocy technologii mogą odnaleźć szczęście" – powiedział Teng Hong. Czy rzeczywiście dziecko po 60. roku życia jest aktem odwagi? Egoizm czy spełnianie marzeń? Pod artykułem w serwisie Interia.pl pojawiło się wiele negatywnych komentarzy dotyczących decyzji o tak późnym macierzyństwie . "Brak słów... A kto zajmie się tym dzieckiem za 10-20 lat? Jaki start w życie będzie miało to dziecko?" – napisała jedna z internautek. "Chore, maże niedługo 90-letnie kobiety będą rodziły dzieci?" – dodał inny internauta. Dla dziecka nie ma znaczenia wiek rodziców. Gdy maluch wychowuje się otoczony miłością i dobrem, niczego mu nie brakuje. Jednak jak długo ten chłopiec będzie wychowywany przez własnych rodziców? Czy decydowanie się na dziecko w tym wieku nie jest przejawem egoizmu i spełnianiem marzeń bez względu na konsekwencje? Późne macierzyństwo prowokuje do zadawania wielu pytań... Być może powinniśmy uszanować decyzję tej mamy i wierzyć, że jak najdłużej będzie mogła się cieszyć czasem spędzonym z synkiem? Kto wie, być może zostanie nawet babcią? Jakie jest wasze zdanie na ten temat? Czy powinniśmy oceniać kobiety, które decydują się na dziecko w tak późnym wieku?...

– Najlepiej byłoby po prostu „wpaść” – wyznaje 35-letnia szefowa jednego z oddziałów banku, matka dziesięcioletniego Piotrusia. – Świadomy wybór nie jest taki prosty. Czekamy na mieszkanie, pieniądz goni pieniądz. W pracy awanse, spełniamy się zawodowo i właściwie jesteśmy zadowoleni. Czasami jednak pojawia się myśl: a może by tak jeszcze jedno maleństwo. Ale jak tu się zdecydować... A i „wpaść” wcale nie tak łatwo. I tak odwlekamy decyzję. Sprawdź też, czy jesteś gotowa na dziecko – quiz z przymrużeniem oka – Jakby było drugie, to by po prostu było – dodaje redaktorka jednego z kobiecych miesięczników, mama dwunastoletniego Janka. – Ale o świadomą decyzję niełatwo. Do czterdziestki mam jeszcze parę lat – może się w końcu zdecydujemy. Dziecko i kariera Z badań statystycznych wynika, że rodzicom tym trudniej zdecydować się na drugie dziecko, im większa różnica wieku będzie między dziećmi . Częściej spotyka się rodziny, w których dzieci dzieli dwa-cztery lata różnicy. Chociaż dosyć popularny jest też model dystansu 6-, 8-letniego. Starsze dziecko się usamodzielnia, a mama może spokojnie zająć się pielęgnacją drugiego maleństwa. W ostatnim dziesięcioleciu ogromną rolę w podejmowaniu decyzji o liczbie posiadanych dzieci odgrywa sytuacja materialna, praca i kariera. O wiele trudniej zdecydować się na drugie czy trzecie dziecko kobiecie, która ma ustabilizowaną pozycję zawodową, otwartą drogę do awansów i i niezłe zarobki. O drugim dziecku myślą także z niepokojem osoby zatrudnione na mniej eksponowanych stanowiskach, zwłaszcza w rejonach dotkniętych bezrobociem. Co myślą rodzice, planując drugie dziecko? – Rodzice, decydując się na drugie dziecko, biorą pod uwagę nie tylko sytuację materialną rodziny, ale także chcą czegoś uniknąć lub coś wykorzystać –...

Im więcej wiesz o dziecięcej pamięci, tym łatwiej możesz pomagać malcowi w rozwoju i w zapamiętywaniu tego, co go otacza. Lepiej rozumiesz, jak odbiera on nasz fascynujący świat. Od 25. tygodnia życia w łonie mamy: – Zapamiętuje głos mamy, melodię języka, bicie serca. W wieku 3 miesięcy: – Poznaje twarze, tzn. umie je odróżnić od przedmiotów. – Zapamiętuje zabawki przez dwa dni. Ale już nazajutrz nie pozna nieco zmienionej rzeczy, np. balonika w innym kolorze. Uzna ją za całkiem nowy przedmiot. – Kojarzy miejsce ze zdarzeniem i może np. płakać na widok drzwi do przychodni. W wieku 4–5 miesięcy: – Nie pamięta, że rozmaite czynności mają pewne określone konsekwencje, np. że po zielonym światełku w zabawce zapala się czerwone. – Potrafi odróżnić znaną zabawkę od nowej, nawet jeśli tej znanej nie widziało przez dwa tygodnie. W wieku 4 miesięcy: – Odróżnia twarze ludzi znajomych od obcych. Po kilku tygodniach poznaje znajomą osobę. – Rozpoznaje swoje imię i reaguje na nie. W wieku 7 miesięcy: – Zaczyna tworzyć pojęcia, które pomagają mu porządkować wiedzę. – Wie, czym różnią się zwierzęta od pojazdów i mebli. – Pamięta stały układ rzeczy – np. gdzie zawsze stoi szafa. W wieku 9 miesięcy: – Rozróżnia twarze mężczyzn i kobiet oraz te wyrażające określone uczucia. – Odróżnia psy od kotów. – Tworzy kategorie oparte na kształcie. – Pamięta, że piłki są okrągłe. – Przez 24 godziny pamięta i powtarza dwuelementowe czynności – wie, że naciśnięcie guzika spowoduje dźwięk. W wieku 11–13 miesięcy: – Pamięta i powtarza dwuelementowe czynności nawet po kilku miesiącach. – Umie określić, czy coś jest rośliną, czy zwierzątkiem. – Potrafi odtwarzać swoje wcześniejsze doświadczenia....