Histeria dziecka - to wszystko wina mózgu - Jak z tym żyć?

1. Histeria - to wszystko wina kory

Kora przedczołowa to część mózgu, która reguluje emocje i kontroluje zachowania społeczne. Jest to także ostatni obszar mózgu do rozwoju, który zaczyna dojrzewać w wieku 4 lat, dlatego młodsze dziecko ma duże problemy z kontrolowaniem swoich emocji.

Uszkodzenie tego obszaru mózgu u osoby dorosłej powoduje, że staje się ona porywcza wulgarna i niezrównoważona.

Zobacz, jak sprawić, by dziecko Cię słuchało - 4 sposoby.

Psycholog radzi, jak radzić sobie z dziecięcą histerią:

2. Stres źródłem agresji

Myślisz sobie: "Co małe dziecko może wiedzieć o stresie?"

Badania profesora Gina Mireault pokazują, że dziecko w tym wieku myśli "magicznie, a nie logicznie". Oznacza to tyle, że to, co dla nas jest zwyczajne i normalne, dla dziecka może być przerażające.

Zobacz też: Dziecięce strachy

Dzieci nie rozumieją, że odpływ w wannie ich nie połknie lub że ich wuj naprawdę nie może wyrwać nosa. A jeśli nie jesteś pewien, czy prosta kąpiel nie zakończy się twoją śmiercią, rzecz jasna, będziesz czuć się całkiem zdezorientowany i rozdrażniony cały dzień.

3. Zabójczy kortyzol

Uczucie napięcia, pobudzenia powoduje uwalnianie się kortyzolu zwanego "hormonem walki i ucieczki". Gdy uwalnia się kortyzol, zwiększa się ciśnienie krwi, serce bije szybciej, oddech staje się przyspieszony, a mięśnie napięte.

Czytaj też: Przeklina, kopie, pluje - 5 sposobów na dziecięce wybryki

Jeśli dziecko nieustannie zastanawia się, czy jego miś zabawka nagle nie ożyje i go nie pożre, czy pod łóżkiem nie mieszka wielki smok ziejący ogniem itp. to wystarczy niewielka rzecz, by sprowokować dziecko do wybuchu histerii.

4. Sposoby na histerię

• Według Michael Potegal (neuropsychologa) powinnyśmy zadać sobie pytanie "Jaką funkcję ma pełnić zachowanie dziecka? Czemu ono ma służyć?" Jeśli dziecko chce jedynie zwrócić na siebie uwagę - ignoruj jego histerię. Słuchając krzyków dziecka, utrzymaj własne emocje na wodzy. Twój krzyk wzmocniłby jedynie histerię dziecka.

• Zamiast pocieszać dziecko w trakcie furii (co tylko wzmocniłoby jego atak), powiedz: "Przykro mi, że jesteś zdenerwowany. Jak się uspokoisz, dam ci się przytulić i możemy porozmawiać o tym, co się stało." Możesz powiedzieć: "Nie będę się do ciebie odzywać, póki tak się zachowujesz." W ten sposób oferujesz dziecku wsparcie, a jednocześnie wyznaczasz zasady.

Czytaj też: 5 sprawdzonych sposobów na dziecięcą złość

• Inaczej postępuj, jeśli dziecko wpada w histerię, bo nie chce czegoś zrobić (np. nie chce się ubrać). Potegal radzi, żeby powiedzieć dziecku "Jeśli nie zaczniesz się ubierać za 5 sekund, położę dłonie na twoich i zrobimy to razem." Jeżeli po upływie tego czasu mały buntownik nie zaczął się ubierać, zrób, jak zapowiadałaś. Twój dotyk nie ma być przyjemnym, ale nie powinien też sprawić dziecku bólu. W przypadku, gdy dziecko zacznie kopać lub gryźć, załóż z nim ubranie do końca, a następnie daj mu czas na uspokojenie, pozostawiając je same w pokoju. Możesz również odebrać dziecku jakiś przywilej, np. dziś nie obejrzy dobranocki. W ten sposób dziecko widzi, że i tak się ubrało (więc jego protesty były nieskuteczne), a teraz ma dodatkowe konsekwencje dla jego niedopuszczalnego zachowania.

Zobacz też: Czego uczy dziecięcy bunt? Oto 5 sytuacji z życia wziętych!

5. Złość przychodzi i odchodzi

Dzieci mogą szybko popaść w gniew i smutek, potrafią one równie szybko z nich "wyjść".

Według badań Potegala przeciętna furia trwa około trzech minut. Już chwilę po ataku złości dziecko zachowuje się, jakby nic się nie stało, a ty często jeszcze przez kilkanaście minut dochodzisz do siebie. Jego niedojrzała kora mózgowa sprawia, że bardzo szybko potrafi przejść od smutku do szczęścia.

Kiedy histeria skończy się, ciesz się razem z dzieckiem, przytul je i ... czekaj na kolejny atak małego buntownika.

Czytaj też: Tego nigdy nie rób - 5 rzeczy niszczących samoocenę dziecka