Byłoby idealnie, gdyby dzieciaki przyjaciół i wasze maluchy się zaprzyjaźniły. Wspólne spotkania pełne byłyby ich śmiechu i zabaw, dorośli mieliby okazję, by spokojnie porozmawiać. Ale jak wiadomo, dzieciaki różnią się wiekiem, temperamentem, aktywnością. Rodzice mają odmienne podejście do dyscypliny. Czy wobec tych różnic są szanse na dobre relacje dwóch rodzin?
Naszym najbliższym przyjaciołom urodziło się dziecko. Dotychczas spotykaliśmy się bardzo często, ale teraz kontakty utrudnia nam nasza trzyletnia córka. Maja zatyka uszy, gdy niemowlę płacze, szybko chce wracać od znajomych do domu. Choć minęły cztery miesiące, nic się nie zmienia. Córeczka, choć bardzo lubi naszych przyjaciół, nie chce ich odwiedzać. Boję się, że nasze kontakty się rozluźnią.
Maluchowi, który do tej pory był najmłodszy, może być trudno zaakceptować fakt, że pojawiło się dziecko, któremu poświęca się tyle uwagi. Niemowlę przyciąga spojrzenia, wciąż się o nim rozmawia, każdy chce wziąć maluszka na ręce. Poza tym, skoro spędzaliście dużo czasu razem, wasza córeczka może być przywiązana do „cioci” i „wujka”, a oni teraz skoncentrowani są na swoim dziecku. Może czuć się opuszczona, odsunięta, zagrożona przez zawiniątko. Dla niej niemowlę to żadna atrakcja – leży, płacze, nie można się z nim bawić. Nie musi to jednak oznaczać rozluźnienia kontaktów. Trzeba jedynie oswoić wasze dziecko z nową sytuacją. Nie zmuszajcie jej do odwiedzin, jeśli mała nie chce, możecie zostawić ją z babcią lub opiekunką, ale zachęcajcie ją do kontaktu z przyjaciółmi. Kiedy się zgodzi, umówcie się z przyjaciółmi, że poświęcą jej trochę czasu, pobawią się z córeczką. Pozwólcie jej też na pomoc przy pielęgnacji niemowlaka, może np. przynieść pieluszkę, zabawić malca grzechotką. Starajcie się także jak najczęściej mówić: „Widzisz Maja, ono jeszcze nie potrafi układać klocków, będziesz mogła ją nauczyć, bo ty robisz to świetnie”. Podkreślajcie, jak wiele dziecko potrafi, jakie jest duże i mądre, to wzmocni poczucie własnej wartości dziecka i trzylatek poczuje się pewniej, konfrontując się ze słodkim niemowlakiem.
Mamy spokojną, wyciszoną dziewczynkę, która uwielbia kolorować, rozwiązywać zadania, wycinać. Przyjaciele zaś – synka z nadmiarem energii, który nie potrafi skupić się na jednej zabawie dłużej niż pięć minut, jest nadruchliwy i krzykliwy. Spotkania naszej szóstki to totalna katastrofa. Dzieci nie potrafią się razem bawić, my się stresujemy, bo z ich pokoju słychać na zmianę płacz lub wrzaski, nie jesteśmy w stanie przez moment spokojnie porozmawiać. Co zrobić?
Inna płeć, inny temperament, inne usposobienie. Sporo różnic, które mogą utrudniać wspólną zabawę. Dlatego warto zastanowić się, czy dzieciaki rzeczywiście muszą bawić się razem. Możecie tłumaczyć im, że mogą zajmować się swoimi sprawami – wasza córeczka pokoloruje obrazek, syn znajomych będzie biegał lub wściekał się na dywanie. Istnieje szansa, że gdy zdejmie się z przedszkolaków obowiązek wspólnej zabawy, w końcu znajdą coś, co mogliby robić razem. Jeśli wasza córeczka jest poszkodowana w czasie tych spotkań (np. chłopiec ją popycha, wyrywa zabawki), postarajcie się ustalić ze znajomymi zasady obowiązujące w pokoju dzieci. Rozmawiając z rodzicami chłopca, mówcie raczej w kontekście ogólnych reguł gry, żeby nie poczuli, że krytykujecie ich dziecko – tego przecież nie lubi żaden rodzic.
Zobacz też: Garść pomysłów na zabawy dla rodzeństwa - chwila wytchnienia dla mamy.
Od pewnego czasu syn nie pozwala ci porozmawiać przez telefon, chce byś przebywała tylko z nim. Gdy rozmawiasz z jego tatą, zabiega o uwagę, tylko tobie chce pokazać swe rysunki. Co więcej – obiecuje, że się z tobą ożeni. Z jednej strony cieszysz się, że cię kocha, ale z drugiej – siła tego uczucia sprawia, że czujesz się nieswojo, że ogarnia cię strach, czy nie popełniłaś jakiegoś błędu. Czy to kompleks Edypa w wydaniu dziecięcym? Dlaczego dziecko faworyzuje mamę? Wiele dzieci, szczególnie chłopców między 3–6. rokiem życia, obdarza intensywnym uczuciem rodzica płci przeciwnej . Często związana jest z tym zazdrość o relację, jaka łączy rodziców. Faworyzowanie mamy nie wynika jednak z uprzedzeń wobec taty. Po prostu mama staje się najważniejsza, a tata schodzi na drugi plan. To naturalny etap dziecięcego rozwoju. Czytaj też: Co dziecko chce ci powiedzieć Jak się zachować, gdy synek nadmiernie okazuje ci swoje względy? Jeśli dziecko ci się oświadcza – spokojnie wytłumacz, że małżeństwo z tobą jest niemożliwe, bo jesteś jego mamą i masz już męża. Zapewnij synka, że gdy dorośnie, pozna wspaniałą osobę, z którą zechce spędzić życie. Jeśli próbuje stanąć między tobą a tatą – nie okazuj mu nadmiernego zainteresowania. To może zniekształcić u chłopca obraz relacji rodzinnych. Jeśli syn próbuje ci się przypodobać, kiedy tata jest obok – nie mów: „Tylko na ciebie mogę liczyć”. To zaburzy relacje między członkami rodziny i podkopie autorytet taty. Jeśli mówi, jak bardzo cię kocha – nie pytaj, kogo kocha bardziej - mamusię czy tatusia. Dziecko powinno wiedzieć, że podobnym uczuciem można obdarzać więcej osób - rodziców, rodzeństwo, ukochanego zwierzaka. Jeśli syn chce spędzać czas tylko z tobą – okaż mu zainteresowanie, nie ignoruj go,...
Nie możesz wyeliminować kłótni między dziećmi. Możesz jednak wychować je tak, by zostały przyjaciółmi i wspierały się przez całe życie - zapewnia prof. Anna Brzezińska, psycholog. Relacje między rodzeństwem są ogromnie ważne – przetrwają prawdopodobnie najdłużej ze wszystkich innych związków, jakie w życiu nawiążą i w dużym stopniu wpłyną na całe ich życie. Prawdopodobnie wcześniej czy później zadasz sobie pytanie: „Czy oni mogą żyć zgodnie?”. Odpowiedź brzmi: „tak”, choć może trudno Ci w to uwierzyć, gdy Twoje pociechy po raz kolejny „biorą się za łby”. Braciszek w kołysce Dla kilkulatka niemowlę jest zagadką. Maluch nie wie, jak nawiązać z nim kontakt, nie rozumie, dlaczego dziecko płacze, nie potrafi przewidzieć jego reakcji. To nie budzi w nim sympatii dla nowego członka rodziny. Prof. Anna Brzezińska, wykładowca na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, zachęca, żeby dużo rozmawiać ze starszą pociechą o potrzebach i uczuciach młodszej , włączyć ją w wykonywanie potrzebnych przy maleństwie zabiegów – wtedy wszystko może się zmienić. Rozumiejąc, co podoba się niemowlęciu, czego nie lubi, jak można je pocieszyć i jak rozweselić, starszy brat lub siostra będą bardziej interesować się maluchem i zaczną okazywać mu większą serdeczność. Niemowlę z kolei czując tę troskę, będzie pozytywnie reagować na obecność rodzeństwa – zacznie uśmiechać się, wyciągać rączki, piszczeć z radości. I tak kolejne miesiące mogą upłynąć na wzajemnym poznawaniu się i budowaniu więzi między rodzeństwem. Dobrze jest ten proces wspomagać. Tłumacz, co czuje niemowlę i czego potrzebuje: „Zobacz, Mały trze oczka. Myślisz, że jest śpiący?”. Pokaż, jak rozweselić maluszka: „Ciekawe, czy spodoba mu się, gdy...
Chciałabyś, by dziecko było śmiałe , przebojowe, a w towarzystwie czuło się jak ryba w wodzie. Tymczasem ono woli trzymać się z boku. Choć nie uda ci się w miesiąc zmienić nieśmiałka w duszę towarzystwa, to jednak drobnymi kroczkami warto go troszkę ośmielić. Podkreślaj dobre cechy dziecka Zamiast na siłę dziecko zmieniać , poszukaj w nim pozytywnych cech. Często osoby nieśmiałe są wrażliwe, mają bogatą wyobraźnię, potrafią współczuć innym. To ważne zalety! Podkreślaj je jak najczęściej, koniecznie w taki sposób, by dziecko słyszało, jak dobrze o nim mówisz. Wzmocnisz jego poczucie wartości . Nie porównuj dziecka z innymi Przy dziecku nie mów, że jest nieśmiały . Bo pomyśli, że jest gorszy. Nie porównuj dziecka z kolegami, mówiąc np. „Staś zawsze jest taki odważny, gra w piłkę z przyjaciółmi, sam zaczepia inne dzieci, a ty ciągle się za mną chowasz”. W ten sposób tylko zestresujesz dziecko . Nie stanie się przez to odważniejszy, a może się poczuć jeszcze mniej pewnie. Pokaż, jak sobie radzić Dziecko nie mówi „dzień dobry” nawet najbliższej sąsiadce, tylko chowa się za tobą? Nie krzycz na niego i nie groź, że jak następnym razem się nie przywita, to nie wyjdziesz z nim na dwór. W zamian zaproponuj mu, że gdy znów spotkacie sąsiadkę, przywitacie ją razem. Jeśli to się uda, super! Pochwal dziecko . Zadawaj nieśmiałemu dziecku proste pytania Na spotkaniach rodzinnych twoje nieśmiałe dziecko do nikogo się nie odzywa? Wszyscy mówią: „Jaka grzeczna dziewczynka, dobrze wychowana...”. A ty wiesz, że córeczka marzy, by wszyscy już wreszcie wyszli. Bywa też inaczej: dziecko wszelkimi sposobami chce zwrócić na siebie uwagę , bałagani, ciągnie cię do pokoju, bo nie ma odwagi odezwać się przy stole. Posadź dziecko obok siebie. Nie każ popisywać się piosenkami. Zamiast tego zadawaj mu pytania,...
