Gdy dziadkowie mieszkają daleko...

To, że trzeba pielęgnować relacje między dziadkami a wnukami, nie ulega wątpliwości. Babcia i dziadek to ważne osoby w życiu dziecka. Ich miłość do wnuka jest zupełnie inna niż ta, która płynie od rodziców. Nie ciąży na nich odpowiedzialność za wychowanie wnuka, dlatego kochają go bezwarunkowo – po prostu za to, że jest! Taka stuprocentowa akceptacja motywuje dziecko do działania i dodaje mu pewności siebie.

Zacieśniaj więzi wnuka z dziadkami

Kiedy jednak dziadkowie i wnuki mieszkają na dwóch różnych krańcach Polski, ich relacje mogą być trochę rozluźnione. Aby je zacieśnić, potrzebna jest pomoc rodziców.

Razem z dzieckiem przeglądaj rodzinne albumy i opowiadaj mu historie o postaciach, które znajdują się na starych fotografiach.
Zachęcaj dziecko do rysowania laurek czy malowania portretów babci i dziadka.
Pamiętaj też o częstych telefonicznych rozmowach (a może pomożesz babci nauczyć się obsługi Skype’a?).
Postaraj się, aby seniorzy byli stale obecni w twoich rozmowach z dzieckiem: robiąc zupę, opowiadaj, że taką samą gotowałaś ze swoją mamą, zakładając dziecku buciki, wspominaj, jak robił to twój tata.

Odwiedzaj dziadków dziecka

Postaraj się odwiedzać dziadków dziecka jak najczęściej (zapraszaj też ich do siebie) i planujcie wspólne wyjazdy, np. na wakacje. W czasie tych spotkań pozwól dziadkom spędzić z wnukami trochę czasu sam na sam: niech wyjdą na spacer, przygotują kanapki, wybiorą się na zakupy. Powstrzymaj się od ciągłego zwracania uwagi dziadkom – nic się nie stanie, jeśli raz na jakiś czas, w czasie weekendu u babci, dwulatek zje kupione przez nią ciastko albo pójdzie spać pół godziny później.

Czytaj też: Dziadkowie, rodzice i wnuki

Zadbaj o miłą atmosferę z dziadkami

Zamiast skupiać się na błędach babci, zwróć uwagę na to, co robi dobrze. A w kryzysowych sytuacjach:

Bądź taktowna... Jeśli musisz zwrócić uwagę, rób to w taki sposób, aby nie urazić dziadków. Powiedz np. „Nasz lekarz uważa...” czy „Ustaliliśmy, że...”.
...ale szczera i stanowcza. Nie wahaj się jednak przedstawić swojego zdania, zwłaszcza w sprawach karmienia i ubierania dziecka.
Nie obgaduj. Dziecko słysząc to, może poczuć się zagubione: przecież jemu mówisz, że dziadkowie są super.
Unikaj oceniania. Dziadkowie wychowywali swoje dzieci według innych zaleceń. Teraz trudno im się przestawić.
Pozwól mieć własne zdanie. Nie zmuszaj męża, żeby zawsze popierał cię w sporach z teściami.

Czytaj też: Gdy babcia staje się nianią

Czy pozwolić dziadkom na wszystko?

Czasem dzieci widują swoich dziadków, tylko kiedy przyjeżdżają do nich na weekend. Te dwa dni mogą stać się dla rodziców istną męką, bo dziadkowie zwykle pozwalają wnukom dosłownie na wszystko i obrażają się, kiedy rodzice stają wtedy okoniem. Czy powinno się na te dwa dni zrezygnować ze swoich zasad? A może to babcia musi się dostosować?

Rzeczywiście zasady wychowania, jakie prezentują dziadkowie, mogą różnić się od tych, jakim hołdują rodzice dziecka. Jednak nie trzeba się tym za bardzo przejmować. Jeśli sobie uświadomimy, że babcia nie robi nam na złość, podsuwając dziecku czekoladkę, nie stara się atakować ani podważać naszego autorytetu, łatwiej będzie nam zgodzić się na odstępstwo od własnych reguł wychowawczych. Nie znaczy to, że mama musi ustępować dziadkom we wszystkim, ale warto czasem popatrzeć na to przez palce. Nie trzeba bać się, że maluchy się rozpieszczą. Dzieci szybko zauważają, że choć babcia daje się namówić na kupienie czekoladki, to z rodzicami już ta sztuczka nie przechodzi.
Odpowiadała: Justyna Święcicka, psycholog, pracuje w warszawskiej poradni Uniwersytet dla Rodziców

Czytaj też: Mama kontra babcia – kto ma rację?