Czy waszym zdaniem to dziecko zasłużyło na taką karę? Zobacz film.

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 13.0px} span.s1 {font-kerning: none} Wiem, wiem, 22 lata to z biologicznego punktu widzenia całkiem dobry wiek na pierwsze dziecko . Ale mamy jeszcze społeczny punkt widzenia, według którego właściwy porządek rzeczy to: najpierw studia i dobra praca, a potem dzieci. U mnie wyszło na odwrót i jestem z tego bardzo zadowolona.  Wczesne macierzyństwo ma swoje plusy Cieszę się nie tylko z tego, że mam wspaniałego, odchowanego syna. Uważam, że młoda matka może dać dziecku bardzo wiele właśnie dlatego, że jest młoda. Jasne, że macierzyństwo w takim wieku nie było łatwe, ale umówmy się - czy macierzyństwo kiedykolwiek jest łatwe? Wczesne macierzyństwo ma jednak tę zaletę, że mama ma dużo energii - fizycznej i duchowej - którą może dzielić się z dzieckiem. Ponieważ byłam tak młoda, zabawa z synkiem była dla mnie zabawą, a nie jakimś „obowiązkiem”. Razem z nim cieszyłam się z wypraw do zoo, na plac zabaw i do sklepów z zabawkami. Młoda mama jest wyluzowana Nie denerwowałam się też wieloma rzeczami, które mogą być stresujące dla starszych rodziców, np. tym, czy dziecko urodzi się zdrowe. Oczywiście, że mogło się tak nie stać, ale ja po prostu o tym nie myślałam. Nie bałam się też, gdy pierwszy raz wyszłam bez syna, ani gdy zaczął chodzić do przedszkola. Zaczął chodzić do przedszkola? To ekstra! Mogę spokojnie zająć się pracą. Kolejne etapy jego rozwoju traktowałam bardzo naturalnie.  Trudności wczesnego macierzyństwa Pewnie, że było mi wielokrotnie trudno z innych względów, np. finansowych. Czułam się też trochę wykluczona, bo żadna z moich koleżanek nie miała jeszcze dzieci i przeżywałam swoje pierwsze macierzyństwo w...

Nagość a dziecko – to temat, który niestety dzieli wielu rodziców. Dzielą się oni na tych, co bez skrępowania chodzą nago przed dzieckiem, na tych, co skrzętnie ukrywają swoje miejsca intymne i krzyczą, gdy dziecko zerknie w ich stronę, oraz tych, którzy nie panikują, gdy dziecko niespodziewanie wejdzie do łazienki w czasie brania prysznica, ale i nie eksponują przed nim swego ciała. Czy któraś z tych metod jest lepsza? Posłuchajcie tych mam! „Nigdy nie miałam problemu z nagością. Często zdarza mi się chodzić w samej bieliźnie, zwłaszcza w upalne dni. Wtedy też zdejmuję biustonosz, by poczuć się wygodniej. Mój partner ma takie same podejście do tego tematu. Gdy więc urodziło się nam dziecko, nie czuliśmy się zobowiązani, by nagle chować się przed nim i robić coś wbrew sobie. Dzięki temu nasze dziecko nie ma problemu z własnym ciałem. Razem się kąpiemy, leżymy na łóżku. Maks ma już 5 lat, ale nie czujemy się skrępowani jego obecnością, a on w pełni akceptuje nasze ciała. To najlepsza metoda”. Monika, 33 lata Czytaj: Kłopotliwe pytania które dręczą rodziców „Nie rozumiem czemu ma służyć, pokazywanie dziecku nagości? Mam na siłę chodzić naga, by moje dziecko od małego miało w głowie, że można paradować z gołym tyłkiem? Oczywiście na początku, gdy synek był mały, karmiłam go piersią , ale nie wyobrażam sobie, bym miała 5 latkowi pokazywać moje piersi. Po co? Czemu ta wiedza ma służyć? Czy widok mamy pupy, czy innych miejsc intymnych ma go czegoś nauczyć? Nie wiem skąd ta nagonka, by oswajać dziecko z nagością. Mnie nikt nie oswajał w dzieciństwie, a nie widzę, bym miała jakiś problem rozebrać się przed mężem”. Karolina, 29 lat „Wychodzę z założenia, że gdy przebieram się, a dziecko nagle wejdzie do pokoju, nie powinno się robić tego powodu afery. To może...

Nie wszystkie polecane przez nas filmy dotyczą rodzicielstwa . Jedne są nowe, inne sprzed wielu lat.  Jedne zabawne, inne smutne.  Łączy  je to, że naszym zdaniem każda mama powinna je zobaczyć. Przeczytaj także: Mama na wagarach   1. Bejbi blues (reż. Katarzyna Rosłaniec) Opowieść o siedemnastolatce, która chciała mieć dziecko. – To kontrowersyjny film, ale świetnie pokazuje, że do rodzicielstwa trzeba dorosnąć a dziecko to nie zabawka – mówi Katarzyna, jedna z mam , z którymi konsultowaliśmy naszą listę.   2. Billy Elliot (reż. Stephen Daldry) Billy to jedenastolatek z małego, górniczego miasteczka. Ojciec chce go wychować na twardziela, jednak chłopiec od boksu woli balet. – Uważam, że ten film powinni obejrzeć wszyscy rodzice . Jest o stereotypach, dzieleniu świata na to, co męskie i kobiece, o rodzicielskich planach wobec dzieci i o tym, że warto spełniać własne (a nie cudze!) marzenia, nawet jeśli to bardzo trudne – poleca Iwona. Przeczytaj także: Grzechy zbyt ambitnych rodziców 3. Boyhood (reż. Richard Linklater) Opowieść o życiu Masona, jego rodziny i przyjaciół, kręcona przez 12 lat. Pokazuje życie chłopca od momentu, gdy był słodkim sześciolatkiem po wejście w dorosłość. – Cudowny film o tym, jak szybko mija dzieciństwo naszych dzieci, o tym, jak niepostrzeżenie przestają być "nasze", bo coraz bardziej zagrania je świat. Scena, gdy matka Masona mówi "Jak to, top już wszystko?" spowodowała, że moje serce rozsypało się w drobny mak  – mówi Laryssa. – Ten film sprawił, że uważniej patrzę na codzienność, na te wszystkie drobiazgi, które tak łatwo umykają – dodaje Beata. 4. Co gryzie Gilberta Grape’a (reż. Lasse Hallström) Gilbert żyje w nudnym, małym miasteczku i ma na głowie całą rodzinę : zajmuje się...