Rywalizacja między rodzeństwem – co robić?

Dzieci mają oddzielne pokoje, a my śpimy w salonie – takie rozwiązanie jest jednym z najczęściej proponowanych, gdy na internetowych forach dla rodziców mowa o mieszkaniu z dwojgiem dzieci. Czy słusznie? Plusy wspólnego pokoju rodzeństwa Wspólny pokój dla rodzeństwa ma dużo plusów. Dzieci mogą razem bawić się i zasypiać, czyli… więcej czasu spędzać wspólnie. Spanie w tym samym pomieszczeniu zwykle służy relacjom między rodzeństwem. Dzieci mieszkające ze sobą na dobre i złe szybciej rozwiązują konflikty . Zresztą po co się kłócić, skoro można razem pod kołdrą bawić się w jaskinię albo rankiem, kiedy rodzice jeszcze śpią, cichcem zajadać wyniesioną z kuchni czekoladę. W pojedynkę nie smakuje tak dobrze! Wspólny pokój uczy dzielenia się, czekania na swoją kolej i ustępowania – a to bardzo ważne zasady społeczne. Czytaj też: Zabawa, kłótnia, współpraca – co robić, by dziecko odnalazło się w grupie Aby jednak wspólna przestrzeń nie była źródłem zbyt częstych kłótni, trzeba ją dobrze zaaranżować. Warto, aby dzieci miały oddzielne kąciki do samodzielnej zabawy i utrzymania porządku (a starsze do nauki) i nie przeszkadzały sobie wzajemnie. Takie miejsca wydzielisz, ustawiając np. regał albo biurko. Sprawdź: Jak urządzić pokój dla dziecka? Kiedy lepiej, by rodzeństwo miało oddzielne pokoje? Przede wszystkim pamiętaj, że wspólny pokój dla rodzeństwa zawsze jest lepszym wyjściem niż oddanie jednej sypialni starszakowi i przeniesienie młodszego do sypialni rodziców. Kiedy powinnaś rozważyć oddzielne pokoje dla rodzeństwa? Gdy między dziećmi jest znaczna różnica wieku (powyżej 3 lat). Kiedy dzieci są różnej płci (choć nie jest powiedziane, że jako dzieci brat i siostra nie mogą spać w tym samym pokoju). Kiedy dziecięca sypialnia jest bardzo malutka. Kiedy...

Nasz synek, który ma prawie trzy i pół roku, do niedawna troskliwie opiekował się młodszą siostrą. Pomagał przy kąpieli, asystował przy karmieniu, pchaniu wózka na spacerach, dzielił się swoimi zabawkami. Wydawało nam się, że ominęliśmy problem zazdrości. Niestety, od kiedy Zosia zaczęła raczkować, Pawełek zmienił do niej nastawienie. Najpierw objawiało się to mocnymi uściskami – myśleliśmy, że to brak wyczucia, ale uściski zmieniły się w przygniatanie, szczypanie, potrącanie itp. Nie pomogły prośby i zakazy. Synek jest zazdrosny i okazuje to coraz wyraźniej. Czy popełniliśmy błąd? Zastanawiamy się, dlaczego zachowywał się inaczej, jak długo może trwać taki stan rzeczy i co robić. Magda i Sławek z Siedlec Uczucie zazdrości pojawia się zawsze wraz z młodszym rodzeństwem. Oczywiście postawa rodziców, przygotowanie dziecka na przyjęcie brata lub siostry mają duże znaczenie, ale możemy jedynie zmniejszyć objawy zazdrości, a nie zupełnie je wykluczyć. W niektórych wypadkach zazdrość u starszego dziecka występuje wraz z pojawieniem się młodszego dziecka, gdy rodzice poświęcają mu całą uwagę. W przypadku Pawełka udało się Państwu tak zorganizować życie domowe, że chłopiec początkowo nie poczuł się zagrożony. Zosia, raczkując, rozpoczęła podbój domu i stała się zagrożeniem dla brata. Nie jest już niemowlaczkiem, który tylko leży w łóżeczku, ale dzieckiem wymagającym ciągłej uwagi, ruchliwym, sięgającym po wszystko, co do tej pory było w posiadaniu Pawełka. Mimo że córeczka stała się teraz bardzo absorbująca, muszą Państwo w jakiś sposób wygospodarować czas przeznaczony tylko dla synka i sprawić, by poczuł się ważny. Zadbajcie też, by Zosia nie zabierała jego zabawek, zorganizujcie jakieś nowe, satysfakcjonujące go zajęcia itp. Niestety, zazdrość jest silnym i przykrym uczuciem i nie mija z dnia na dzień. Właściwie aż do...

Kolejność, w jakiej dzieci pojawiają się w rodzinie, ma wpływ na ich charakter. Mimo że rodzicom wydaje się, iż traktują pociechy jednakowo, zmienia się przecież układ rodzinny. W tej kwestii nie bez znaczenia jest także różnica wieku między starszym a młodszym dzieckiem. Dużo starsze, nieco starsze, tylko o rok starsze – to wszystko nie jest bez znaczenia i dla dzieci, i dla wychowujących je rodziców. Zanim zaplanujesz braciszka lub siostrzyczkę dla swojego jedynaka, sprawdź, jakie konsekwencje wynikają z różnicy wieku. A może mając dwie pociechy, dzięki naszym radom lepiej zrozumiesz ich wieczne wojny? Jedno jest pewne: idealna różnica wieku między rodzeństwem nie istnieje! Mała różnica wieku między rodzeństwem: rok, 2 lata „Moja półtoraroczna córka Kasia często krzyczy, kiedy zajmuję się jej dwumiesięczną siostrzyczką. Ma smutną minkę, gdy biorę Anię na ręce. Czasem bywa smutna i z zazdrością patrzy, jak karmię malutką. Mnie też to smuci, bo nie wiem, jak postąpić” – martwi się Dorota, mama dwóch dziewczynek z niewielką różnicą wieku. Z punktu widzenia dziecka Roczne i niewiele starsze dziecko przyjmuje narodziny rodzeństwa w sposób naturalny. Bywa ono jednak bardzo zazdrosne, gdy mama lub tata zajmują się maleństwem, więc zwraca na siebie uwagę płaczem lub krzykiem. Dwulatek często naśladuje młodszego brata albo siostrę. Niechętnie dzieli się zabawkami, bo jeszcze nie umie bawić się z innymi dziećmi. Wkrótce jednak podczas wspólnej zabawy odkrywa korzyści z posiadania rodzeństwa. Nawiązuje się pierwsza nić porozumienia. Mała różnica wieku ułatwia dzieciom dogadywanie się ze sobą, wspólne spędzanie czasu. Sprzeczki są nieuniknione i burzliwe, ale pozwalają dzieciom bardziej realistycznie oceniać swoje możliwości. Z punktu widzenia rodziców Rodzicom jest z jednej strony łatwiej, bo dzieci w zbliżonym wieku...