Skręcona kostka jest najczęściej skutkiem gwałtownego wywinięcia się stopy na jej zewnętrzną krawędź, a rzadziej na krawędź wewnętrzną. O skręceniu mówi się wtedy, gdy zakres ruchu przekracza zakres fizjologiczny, czyli normalny.

Reklama

Spis treści:

Stopnie skręcenia kostki

Skręcenie kostki może być niewielkie lub duże. Klasyfikuje się je do trzech stopni, które określają jakie struktury uległy uszkodzeniu. Od stopnia zależy postępowanie lecznicze.

Stopień I skręcenia kostki

Naciągnięciu ulega torebka stawowa oraz więzadła. Towarzyszy im niewielki obrzęk i znośny ból, który umożliwia samodzielne poruszanie się chorego. Wizyta u lekarza nie jest konieczna.

Stopień II skręcenia kostki

Występuje częściowe przerwanie więzadeł i torebki stawowej. Ból i obrzęk są nasilone, chory ma duże trudności z poruszaniem się. Wizyta u lekarza jest konieczna.

Zobacz także

Zobacz: Najczęstsze zimowe urazy u dzieci

Stopień III skręcenia kostki

Następuje całkowite przerwanie torebki stawowej oraz więzadeł. Obrzęk i ból są bardzo nasilone, pojawia się też znaczny krwiak i niestabilność stawu. Chory nie może poruszać się bez kul. Wizyta u lekarza jest niezbędna.

Skręcenie kostki – przyczyny

Najczęściej do urazu dochodzi przy pośliźnięciu się, postawieniu stopy na nierównej powierzchni, zeskoku, podczas zbiegania lub schodzenia z górki oraz w czasie uprawiania sportów wymagających szybkiej zmiany kierunku ruchu i skoków.

Skręcenie kostki jest urazem, do którego często dochodzi zimą. Ulegają mu zarówno dorośli, jak i dzieci. U kobiet ryzyko urazu zwiększa chodzenie na wysokich obcasach.

Leczenie skręcenia kostki

W stopniu I. Bezpośrednio po urazie i przez 48 godzin warto robić zimne okłady. Można kostkę też bandażować lub stosować usztywniającą opaskę.

W stopniu II lekarz zaleca usztywnienie kostki w specjalnym stabilizatorze. Czasami lekarz robi też zastrzyk przeciwzakrzepowy z heparyny. Leczenie można wspomóc zabiegami fizykoterapeutycznymi (np. krioterapią czy laserem) oraz lekami przeciwzapalnymi i przeciwbólowymi. Po wyleczeniu zmian dobrze jest przejść rehabilitację przywracająca pełną sprawność.

Stopień III. skręcenia kostki często oznacza konieczność wsadzenia stopy w gips na ok. 3 tygodnie. Po tym czasie przez kolejne 3 tygodnie najczęściej konieczne jest noszenie stabilizatora. Chory otrzymuje w pierwszym okresie zastrzyki z heparyną oraz środki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Po zdjęciu gipsu warto zastosować fizykoterapię (laser, krioterapię, jonoforezę, pole magnetyczne), która przyspiesza gojenie się uszkodzeń. Po zdjęciu stabilizatora konieczna jest rehabilitacja przywracająca sprawność stawu.

Zdarza się, że w stopniu II lub III niestabilność stawu utrzymuje się i jest na tyle duża, że konieczne jest wykonanie zabiegu operacyjnego. W czasie jego trwania wzmacnia się więzadła i zmniejsza torebkę stawową, aby był bardziej zwarta i ciasna.

Skręcenie kostki a zwichnięcie i złamanie

W skręceniu kostki dochodzi do mniejszych lub większych uszkodzeń w obrębie tkanek miękkich otaczających staw. Natomiast przy zwichnięciu i złamaniu, poza uszkodzeniem torebki czy więzadeł dochodzi do przemieszczeń w obrębie stawu, co skutkuje zniekształceniem kostki. Zarówno zwichnięcie jak i złamanie wymagają pilnej pomocy lekarskiej.

Zobacz: Co robić, gdy podejrzewasz u dziecka złamanie

Uwaga! Jeśli doszło do bardzo bolesnego urazu kostki, stopa puchnie, obciążenie jej jest bardzo utrudnione lub niemożliwe, nie ma się co zastanawiać, czy to złamanie, zwichnięcie czy skręcenie – od razu trzeba jechać do lekarza.

Powikłania skręcenia kostki

Nieprawidłowe leczenie lub zbyt szybki powrót do aktywności po urazie może zaowocować przewlekłą niestabilnością stawu skokowego. Oznacza to, że kostka będzie narażona na powtarzające się skręcenia, którym sprzyjać będzie chodzenie po nierównym terenie.

Zobacz także:

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama