Jak radzić sobie z nadopiekuńczą, albo zbyt obojętną babcią?

Bywa i tak, że pomagając, babcia próbuje wcielić w życie własne przekonania i powtórzyć scenariusz, który sprawdził się, gdy wychowywała swoje dzieci. Buntujesz się, bo przecież chcesz zajmować się maluchem po swojemu, tak jak podpowiada ci rozum i serce. Jak ułożyć relacje z babcią , by nie dochodziło do konfliktów? Pamiętaj, że to ty jesteś mamą Nawet jeśli nie czujesz się jeszcze zbyt pewnie w nowej roli, to właśnie ty (oraz oczywiście debiutujący tata malca ) decydujesz o sprawach swojego dziecka i ty jesteś za nie odpowiedzialna. A więc jeżeli np. lekarz uważa, że maluchowi potrzebna jest specjalna dieta lub rehabilitacja, to ty, a nie babcia, odpowiadasz za przestrzeganie tych zaleceń. Wiedząc, co i po co robisz, będziesz spokojniejsza i szybciej dojdziecie do porozumienia. A ona, widząc, że mocno trzymasz ster, będzie mniej skłonna do tego, by za nim stanąć. Bądź konkretna Babcia nie czyta w twoich myślach i nie wie, jakiej dokładnie pomocy potrzebujesz, próbuje więc wspierać cię na różne sposoby, co nie zawsze ci się podoba. Jeśli chcesz uniknąć nieporozumień, mów konkretnie: „Mamo, mogłabyś mi pomóc w tym i w tamtym?”. Mówiąc o konkretach, nie tylko nie skazujesz jej na domysły, ale także dajesz do zrozumienia, że panujesz nad sytuacją i wiesz, czego ci potrzeba. Słowem: nie jesteś dzieckiem we mgle, które trzeba wziąć za rękę i prowadzić.   Uwierz w jej dobre intencje Ona nie robi ci na złość, nie atakuje cię ani się nie mądrzy, gdy zakłada dziecku trzeci sweterek albo radzi, byś go nie nosiła, bo je rozpuścisz. Nawet jeśli nie ma racji, chce dla swojego wnuka jak najlepiej, co oczywiście nie oznacza, że musisz się na wszystko godzić. Zawsze jednak warto spokojnie wysłuchać jej zdania.     Spróbuj zrozumieć Gdy wychowywała własne dzieci, wbijano matkom do głowy, że niemowlęta karmi...

Bywa, że nawet najlepsze stosunki z mamą czy teściową zmieniają się o 180 stopni, gdy sama urodzisz dziecko. Choć może ci się wydawać, że pomocy babć wcale nie potrzebujesz, to na pewno są one ważne dla twojego dziecka. Nie zawsze jednak potrafisz dobrze żyć z teściową. Brakuje ci też zrozumienia u mamy. Tylko dlaczego? W nowych rolach Narodziny maleństwa to radosny i trudny moment, bo niełatwo jest wejść w nowe role: tobie stać się mamą, a mamie – babcią. Choć ciąża trwa aż dziewięć miesięcy – niby jest czas, by się przygotować – to w natłoku emocji i zajęć zwykle nie ma okazji zastanowić się nad tym. I wtedy rzecz na pozór naturalna przychodzi z trudem. Właśnie dlatego po urodzeniu dziecka rodzą się między tobą a mamą konflikty czy wrogość. Wcześniej pełna zrozumienia teściowa zaczyna narzucać swoje zdanie. A problemy narastają: opieka nad maluszkiem jest tak absorbująca, że brakuje czasu na rozmowę. Ty masz żal za krytykę ze strony mamy czy teściowej, a one czują się coraz bardziej zranione, że nikt nie jest im wdzięczny za pomoc. Młoda niezależna Chcąc sprostać nowej roli, bywasz napięta. A jak często pragniesz być lepsza niż twoja mama? Nie powielać jej błędów? Próbujesz więc być mamą idealną, a nie wystarczająco dobrą. Minie trochę czasu, nim zrozumiesz, co jest ważne. Chcesz być też nowoczesna i stosować współczesne metody wychowawcze – i masz do tego prawo. Czytasz książki o wychowaniu, magazyny dla rodziców, słuchasz rad koleżanek. Gdy mama próbuje ci pomagać, jesteś zniecierpliwiona. A bywa i tak, że wydaje ci się, że więź łącząca twoje dziecko z babcią jest zbyt silna. Wtedy pojawia się zazdrość o sekrety teściowej i synka czy o płacz córeczki po wyjściu babci. Na wszystko trzeba czasu. Gdy przestaniesz już ściśle trzymać się zasad, kontakty z babciami ułożą się lepiej, bo wszyscy...

Dzisiaj młodzi rodzice są bardzo zajęci. Ojcowie pracują nieraz całymi dniami, a matki nie zawsze mogą sobie pozwolić na trzyletni urlop wychowawczy. Babcie są więc często niezastąpione w opiece nad dzieckiem. Babcia w roli niani Jeśli dziadkowie mieszkają razem z młodymi, zwykle pomagają w obowiązkach domowych. Zostają z maluchem, kiedy mama musi coś załatwić, a czasem dają wychodne obojgu rodzicom. Babcia jest też najczęściej „nianią z wyboru”, gdy trzeba wrócić do pracy . Jeśli mieszka osobno, można jej podrzucić wnuka na parę godzin, a dziadkom na wsi nawet na całe wakacje. Ale babcia nie tylko wyręcza rodziców w opiece nad dziećmi. Śpiewa kołysanki, opowiada, co robiła mama, jak była mała i jak to było, kiedy ona sama była dzieckiem. W ten sposób przekazuje wnukom obyczaje i tradycje rodzinne. Dziadek dorzuci słówko o tym, jak to nie mógł zawieść ojczyzny w potrzebie i w rezultacie najmłodsze pokolenie zaczyna czuć łączność ze swymi przodkami, kulturą i historią własnego narodu. Czytaj też: Gdy babcia staje się nianią. Ja kocham, Ty kochasz Matka kocha dziecko, babcia wnuka. Ale ich miłość nie jest jednakowa. Młoda mama prócz czułości przeżywa często niepokój, niewiarę w siebie. Bywa przytłoczona nadmiarem obowiązków, zirytowana nieustannym płaczem maleństwa, znużona codzienną krzątaniną. Miłość babci jest odświętna. Mówi się, że matka kocha dziecko miłością bezwarunkową - za to (czy raczej dlatego), że jest, a nie za to, jakie jest. Ale nie do końca tak jest. Oboje rodzice czegoś od swego potomka oczekują: że szybko zacznie siadać, chodzić i mówić, że będzie „miłym grzecznym dzieckiem”, a kiedyś zostanie lekarzem albo architektem. Stawiają mu pewne wymagania i próbują je egzekwować; starają się je wychowywać. To zupełnie naturalne. Mają przecież świadomość, że są za dziecko odpowiedzialni....