Grunt to rodzinka

W przedszkolu mojej 4-letniej córki będą robione komputerowe badania wzroku. Czy powinnam się na nie zdecydować?   Odpowiedź: Tak, to doskonała okazja, by zorientować się, czy dziecko nie ma kłopotów ze wzrokiem. Wykrycie jakichkolwiek nieprawidłowości w badaniu komputerowym może być sygnałem, by jak najszybciej zgłosić się do specjalisty. Trzeba jednak pamiętać, że takie badanie jest tylko pomocnicze i nie zastąpi wizyty u okulisty. Tym bardziej, że prawidłowe wykonanie badania wymaga współpracy dziecka z lekarzem. Maluch musi przez krótką chwilę skupić wzrok na przyrządzie. Tylko wówczas wynik jest wiarygodny. W dodatku rozpoznanie wad wzroku u dzieci tą metodą może być znacznie trudniejsze niż u dorosłych. Ich oczy mają bowiem zdolność silnej akomodacji („nastawiania” ostrości w zależności od odległości od widzianego przedmiotu). Mechanizm ten może maskować wady, zwłaszcza nadwzroczność. Okulista bada natomiast wzrok przy użyciu specjalnych kropli, które czasowo porażają akomodację oka, potem – o ile to konieczne –dobiera odpowiednie okulary. Odpowiada: dr n. med. Paweł Grzesiowski, pediatra, kierownik Zakładu Profilaktyki Zakażeń w Narodowym Instytucie Leków.

    Najlepiej wykorzystać te dwa tygodnie na wyjazd na narty czy długie spacery. Ale co robić, gdy jesteście skazani na ferie we własnym mieszkaniu? Wolne dni kuszą, by spędzić je przed monitorem. Dopilnuj, by podczas ferii nie stał się on najważniejszym przedmiotem dla dziecka. Komputer nie jest niczym złym, pod warunkiem, że w rozsądnej dawce. Kilkulatek nie powinien spędzać przed nim więcej niż pół godziny dziennie. Dowiedziono, że zbyt długie przesiadywanie przed monitorem męczy oczy, kręgosłup, może prowadzić do zaburzeń snu, wad wzroku i postawy. W czasie ferii możesz podejść do tematu mniej restrykcyjnie, np. dzieląc dzienny limit grania na dwie części – poranną oraz popołudniową. Zapewnij przy tym dziecku inne rozrywki, dzięki którym np. wyścigi wirtualnych aut nie będą aż tak atrakcyjne. W życiu przedszkolaka musi znaleźć się dużo czasu na zabawy, spacery oraz sporą dawkę aktywności ruchowej. Jeżeli nie możesz wziąć urlopu na całe ferie, postaraj się, by dziecko codziennie wychodziło na dwór z babcią lub opiekunką. Jeśli wygospodarujesz wolny dzień, przeznacz go na śnieżne szaleństwa, lepienie bałwana albo sanki. Nigdy nie zostawiaj pociechy samej z komputerem i nie pozwalaj włączać go bez twojej wiedzy – ten zakaz musi być jasny. Spróbuj włączyć się do zabawy: rodzinne rozegranie wirtualnego meczu piłkarskiego zbliża. Pokaż też, jak inaczej wykorzystać ten sprzęt. Rysujcie, projektujcie w programie graficznym, przeglądajcie zdjęcia z wakacji, czytajcie zagadki w Internecie. Jak bez awantury ograniczyć czas spędzany przy komputerze? Jeszcze zanim dziecko zasiądzie do komputera, ustal czas gry. Można to zrobić za pomocą ustawionego zegara, który w odpowiednim czasie sygnalizuje koniec zabawy, lub przypomnieć kilka minut przed końcem, że zbliża się finał. Gdy czas upłynie, a malec jest w trakcie zadania, warto pozwolić...

Kiedy nie ma się wprawy, wcale nie tak prosto nałożyć porcję ziemniaczków na łyżkę i donieść do buzi. Na początku przydarzały mi się niechciane ewolucje i zwroty akcji w postaci np. zupki na bluzeczce czy kalafiora w... kieszonce. Ale nie zrażałem się! Nagrodą był pierwszy samodzielnie zjedzony przeze mnie posiłek i oklaski mamy. Jak tego dokonałem? Poszliśmy razem na zakupy Mama zabrała mnie do sklepu i pozwoliła zdecydować, czy wolę miseczkę w misie, czy w pieski. Wybrałem misie. Kupiliśmy też nową łyżeczkę i widelczyk. Mama powiedziała, że teraz będę jadł sam, bo jestem już taaaaki duży. Nasza rada: Maluchy lubią czuć się dorosłe. Jeśli samodzielne jedzenie przedstawisz jako wielki przywilej, dziecko będzie chciało ci pokazać, że na niego zasługuje. Ubrałem się specjalnie Śliniak chroni tylko część ubrania, a jedzenie jest zwykle tak złośliwe, że ląduje na eleganckich spodenkach. Mama więc postanowiła nie stroić mnie do obiadu. Włożyła mi starsze rzeczy. Dzięki temu nie cierpiała, że z bluzeczki nie zeszła plama po buraczkach. Nasza rada: Musisz się teraz nastawić na bardzo częste pranie: z pierwszych starć z talerzem maluch zwykle nie wychodzi bez szwanku (czytaj: czysty). Siedzieliśmy sobie przy stole Zasiedliśmy przy stole ja i rodzice. Zobaczyłem, jak mama i tata trzymają sztućce, nabierają zupę, jedzą kotleta... Postanowiłem spróbować robić to, co oni. Było super! Siedzieliśmy sobie tak razem, nikt się nie spieszył, rodzice mnie chwalili. Nie ma to jak rodzina. Nasza rada: Wspólne posiłki to nie tylko okazja, by maluch nauczył się samodzielnie jeść. To także ważny rytuał, dzięki któremu dziecko nabiera przekonania, że rodzina jest czymś wyjątkowym, jego oazą bezpieczeństwa. Jadłem swoimi rączkami Mama chyba doszła do wniosku, że łatwiej pójdzie mi wsadzenie sobie do buzi łyżeczki ziemniaków niż zupy. I...