Jak być samotną matką

Jeśli nie chcesz skrzywdzić swojego dziecka po rozwodzie, musisz odłożyć na bok niechęć do byłego męża. To warunek, który trzeba spełnić – nie ma sposobu na jego ominięcie.   Zebraliśmy rady od dorosłych osób, których rodzice rozwiedli się, kiedy oni byli dziećmi.  Pamiętaj, że te rady dotyczą zarówno matek, jak i ojców – jeśli to twój były mąż zachowuje się w któryś z opisanych sposobów – interweniuj. Oto czego nie należy robić, żeby nie skrzywdzić dziecka po rozwodzie: Nie płacz przy dziecku po rozwodzie Cierpisz, jesteś załamana, najchętniej zwinęłabyś się w kącie i nigdy z niego nie wyszła. Nie możesz powstrzymać łez. Czujesz się zraniona, oszukana, porzucona i myślisz, że twój świat się zawalił i już nigdy się nie pozbierasz. Masz prawo do tych emocji i masz prawo do ich przeżywania. Jest jednak jedno ALE : płacz do woli przy przyjaciołach, w samotności, przed terapeutą, a nawet panią w piekarni, ale pod żadnym pozorem nie miej chwil załamania przy dziecku! Płacząca niekontrolowanie matka, która nie może złapać oddechu od szlochów, to dla dziecka przerażający widok. Budzi ogromny strach, to zbyt duży ciężar dla dziecka. Nie rób mu tego. Po rozwodzie nadal jesteście rodzicami  Kiedy rozwodzą się bezdzietne pary, ich drogi rozchodzą się i łatwiej jest znaleźć równowagę po rozstaniu. Jeśli macie dzieci, rozwód jest tylko częściowym rozstaniem. Możecie się rozwieść, ale pozostaniecie rodzicami waszego dziecka i – czy tego chcecie czy nie - będziecie ze sobą w tym sensie związani na zawsze. Będziecie musieli utrzymywać ze sobą kontakt, a to bywa bardzo trudne, zwłaszcza kiedy rozstaniu towarzyszyły złe emocje, nie było ono wspólną decyzją, ktoś zachował się źle, ktoś cierpi itd. Jednak jeśli chodzi o wychowywanie dziecka po rozwodzie , musicie wypracować wspólny front. Dziecko po...

Jeszcze w szafach czuć zapach koszul męża , w łazience stoi jego stary dezodorant, a w lodówce jego ulubiony jogurt. Ale Wasze małżeństwo przestało już istnieć. Jak po rozwodzie poukładać życie na nowo? Nie umiesz przestać myśleć o tym, co skończyło się tak niedawno. Choć jeszcze kilka miesięcy temu wydawało się, że nie wszystko jeszcze stracone, dziś już wiecie, że Wasze małżeństwo było pomyłką. Teraz najważniejsze jest odcięcie się od przeszłości i ułożenie życia po raz drugi . Choć bardzo trudne, nie jest to jednak niemożliwe, dlatego zamiast rozpaczać, już dziś zacznij planować swoją przyszłość! Wspomnienia – Twój wróg Najbliższy okres to nie jest odpowiedni czas na wspominanie przeszłości. Lepiej zamknij na kłódkę liryczne listy z okresu narzeczeństwa, schowaj na dno szuflady nieaktualny akt małżeństwa , wynieś do piwnicy prezenty, jakie dostałaś od byłego partnera podczas trwania waszego związku . Skup się na tym co jest i co będzie. Nie zastanawiaj się: "Co on zrobiłby w takiej sytuacji", teraz musisz nauczyć się radzić sobie sama. Jednak jeśli zauważysz, że Wasze dzieci chcą porozmawiać o tatusiu, pozwól im na to i odpowiadaj spokojnie na ich pytania. Pamiętaj, że one nie rozumieją do końca co tak naprawdę się stało. Dla nich rozpamiętywanie przeszłości jest najmilszą odskocznią od teraźniejszości i przyszłości. Ich strach przed tym, co nieznane, pogłębiają Twoje retoryczne pytania: "Co teraz z nami będzie?". Dla ich dobra, postaraj się jak najszybciej zaakceptować Wasze rozstanie. Rozwód jak pogrzeb Rozwód często przez psychoterapeutów porównywany do śmierci kogoś bliskiego. Z oboma tymi wydarzeniami łączy się poczucie straty, tęsknota i żal za utraconą przeszłością. Jednak, podczas gdy pogrzeb wiąże się z jawną, akceptowaną, a nawet pożądaną społecznie rozpaczą,...

  Bycie jedynym dzieckiem nie musi być trudne – ani dla niego samego, ani dla otoczenia. To, jakim w przyszłości będzie człowiekiem, w większym stopniu zależy od genów i sposobu wychowania niż od posiadania rodzeństwa lub nie. Początkowo każdy malec – niezależnie od tego, czy urodził się pierwszy, czy piąty z kolei, chciałby mieć mamę i tatę na wyłączność. Do trzeciego roku życia dziecko nie czuje potrzeby związków z rówieśnikami. Całą swoją emocjonalną uwagę skupia na bezpośrednich opiekunach, czyli rodzicach. Rodzeństwo – nawet jeśli już jest – nabiera dla niego znaczenia dopiero w późniejszym okresie życia, gdy pojawia się chęć wspólnej zabawy z innym dzieckiem. – Nie istnieje problem jedynaka – twierdzi Anna Mieszczanek, doradca rodzinny i mediator, współautorka książki „Jak wychować szczęśliwe dzieci”. – To ewentualnie rodzic czuje, że ma kłopot i musi coś z nim zrobić. Ulega naciskom ciotek, babć, mediów czy książek i zaczyna myśleć, że tak jak mają inni, jest lepiej. A powinniśmy mieć do siebie jako rodziców zaufanie – mamy jedno dziecko, bo tak nam się ułożyło (nie chcemy czy nie możemy mieć więcej) i to jest w porządku. Zalety jedynactwa Malec, który nie ma rodzeństwa, cieszy się zwykle większą uwagą rodziców, lepiej rozwija intelektualnie, bo częściej przebywa w towarzystwie dorosłych. Zawsze może też liczyć na to, że jego problemy zostaną w porę zauważone i że otrzyma pomoc w ich rozwiązaniu. – Rodzice jedynaka mają więcej cierpliwości i czasu dla niego, bo jemu przypada cała pula ich zainteresowania, którą w przypadku posiadania kilkorga dzieci muszą podzielić – podkreśla autorka książki. Uczenie dziecka partnerskich stosunków bywa odbierane przez otoczenie jako rozpuszczanie dziecka. O jedynakach zwykło się mówić, że są skoncentrowani na sobie i nie...