Aby móc skorzystać z instytucji pełnomocnika z urzędu, należy złożyć stosowny wniosek do sądu. Można to zrobić albo w piśmie inicjującym postępowanie, albo w trakcie procesu, albo nawet przed wytoczeniem powództwa.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa ustanowienie pełnomocnika z urzędu jest możliwe, jeśli wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów zastępstwa pełnomocnika bez uszczerbku dla siebie i swojej rodziny. Ustanowienie pełnomocnika jest możliwe, gdy:
Warto wiedzieć: Sprawa o alimenty: gdy miejsce pobytu rodzica nie jest znane
Nie. Do wniosku konieczne jest załączenie oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania. Wzory oświadczeń znajdują się w sądach i w Internecie (przykładowe oświadczenie o stanie majątkowym ze strony Ministerstwa Sprawiedliwości).
Należy pamiętać, że niedołączenie do wniosku oświadczenia stanowi jego brak formalny, a zatem sąd będzie domagał się dołączenie go w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu wniosku. Oświadczenie o stanie majątkowym należy wypełnić czytelnie, w sposób zgodny z prawdą. Nie wolno zataić żadnych okoliczności wskazujących na posiadanie majątku czy dochodów. Koniecznie trzeba pamiętać o podpisaniu wniosku. Do oświadczenia warto dołączyć jak najwięcej dokumentów obrazujących trudną sytuację finansową, np. decyzje o uznaniu za osobę bezrobotną, zaświadczenia o uzyskiwanych dochodach, wydruki z kont bankowych, faktury VAT czy rachunki za media. Sąd w oparciu o tak zgromadzony materiał będzie rozstrzygał, czy strona może skorzystać z pomocy prawnika z wyboru, czy też należy ustanowić jej pełnomocnika z urzędu. W razie jakichkolwiek wątpliwości może zarządzić przeprowadzenie dochodzenia, czy deklarowany w oświadczeniu stan posiadania strony jest prawdziwy.
Nie. Nawet jeśli wnioskujący o ustanowienie pełnomocnika z urzędu jest w bardzo trudnej sytuacji finansowej, musi wykazać, że udział pełnomocnika w sprawie jest mu potrzebny. Oznacza to, że sąd przyzna pełnomocnika jedynie osobom nieporadnym, mającym trudności z występowaniem przed sądem, np. posiadającym orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Ważne dla sądu jest to, czy określona osoba występowała już przed sądem, czy ma doświadczenie w sporządzaniu pism sądowych lub czy skorzystała już z bezpłatnych porad prawnych przy sporządzaniu pozwu lub wniosku. Czasami zdarza się, iż z uwagi na samo skomplikowanie stanu sprawy sąd może uznać, że zasadnym jest uwzględnienie wniosku. Jeśli sąd uzna, że wnioskodawca będzie w stanie sam występować przed sądem, oddali wniosek. Nie ma zatem reguły, czy sąd uwzględni wniosek – każda sprawa jest inna, więc nawet w podobnych stanach faktycznych możliwe są różne rozstrzygnięcia sądu.
Zdecydowanie nie. Relatywnie niewiele osób ukończyło studia prawnicze, co wcale nie oznacza, że nie są w stanie same załatwiać swoich spraw urzędowych czy sądowych. Sam brak znajomości procedur sądowych, czy litery przepisów, nie jest wystarczający dla przyjęcia, że strona potrzebuje pełnomocnika. Warto pamiętać, że w postępowaniu cywilnym strona musi podawać sądowi tylko fakty oraz przedstawić dowody (dokumenty, świadków, własne zeznania), natomiast kwalifikację prawną (konkretny przepis) sąd stosuje samodzielnie i to bez względu na twierdzenia stron (lub ich pełnomocników). Ponadto sąd ma obowiązek udzielać stronom działającym bez adwokata lub radcy prawnego pouczeń o zasadach postępowania, w szczególności o dopuszczalności i sposobie wnoszenia środków odwoławczych (zażaleń i apelacji).
Jeśli sąd uzna za zasadne uwzględnienie wniosku, wyda postanowienie o ustanowieniu pełnomocnika z urzędu i jednocześnie zwróci się do właściwej rady radców prawnych lub adwokatów o wskazanie konkretnego pełnomocnika (radcy prawnego lub adwokata) dla strony. Wówczas tak wyznaczony prawnik będzie podejmował czynności procesowe w imieniu strony.
W przypadku gdy sąd uzna, że strona jest majętna lub mimo trudnej sytuacji finansowej nie musi korzystać z pomocy pełnomocnika, oddali taki wniosek. Orzeczenie to może zostać zaskarżone do sądu wyższej instancji w terminie 7 dni. Jeśli strona wniesienie zażalenie na takie orzeczenie, sąd wyższej instancji zdecyduje czy jest ono trafne.
Polecamy: Jak przebiega proces o ustalanie ojcostwa?
Nie miej wyrzutów, że prosisz o pieniądze. Pamiętaj, że walczysz dla dziecka Zgodnie z prawem oboje rodzice powinni dbać o utrzymanie dziecka . Jeśli ty zajmujesz się nim na co dzień, wypełniasz swój obowiązek opieki. Drugi z rodziców powinien natomiast płacić na jego potrzeby. Dobrze, jeśli robi to dobrowolnie. Bywa jednak, że uchyla się od tego obowiązku, wymyślając różne wymówki. Wtedy musisz ustalić alimenty przez sąd. I nie ma znaczenia, czy jesteś mężatką/żonaty, czy samotną mamą/tatą. Podpowiadamy, co powinnaś/powinieneś zrobić, by dostać należne dziecku pieniądze . Krok 1: Jak złożyć pozew? Pozew możesz napisać sama/sam albo skorzystać z gotowego wzoru. Jeśli masz problem z napisaniem pozwu, możesz skorzystać z gotowego wzoru. Pobierz wzór ze strony: Pozew o alimenty:wzór. W pozwie należy podać: Imię i nazwisko dziecka oraz twoje dane, jako jego przedstawiciela ustawowego; Dane pozwanego, czyli ojca/matki dziecka; Wartość przedmiotu sporu, to znaczy kwotę alimentów , o jakie się ubiegasz (masz prawo domagać się pieniędzy za okres nie dłuższy niż trzy lata wstecz). Takie żądanie musisz uzasadnić. Opisz krótko swoje warunki (gdzie pracujesz, ile zarabiasz) oraz sytuację, w jakiej jest drugi rodzic dziecka (wskaż źródła i kwoty dochodów, jakie osiąga, opisz jego stan majątkowy, np. czy posiada własne mieszkanie). Nie zapomnij zaznaczyć, że prosisz o rozpatrzenie sprawy pod twoją nieobecność (możesz nie móc przyjść na rozprawę). Koniecznie własnoręcznie podpisz pozew. Do pozwu dołącz: Skrócony odpis aktu zawarcia małżeństwa, Skrócony odpis aktu urodzenia dziecka (dzieci), Skrócony odpis rozwodu lub orzeczenia o separacji, Zupełny odpis aktu urodzenia dziecka, gdy jest pozamałżeńskie, Zaświadczenie o zarobkach z twojego zakładu pracy lub zaświadczenie, że jesteś osobą...
Jedna z naszych czytelniczek napisała: "Złożyłam do sądu pozew o alimenty i zostałam wezwana do wskazania aktualnego adresu zamieszkania pozwanego w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu pozwu. Nie znam tego adresu, co mam zrobić?" Aleksandra Partyk: W każdym pozwie lub wniosku kierowanym do sądu należy podać aktualny adres osoby pozwanej , aby mogła ona brać udział w postępowaniu i przedstawić swoje stanowisko. Brak takiego adresu jest tzw. brakiem formalnym pozwu lub wniosku. Oznacza to, że sąd będzie wzywał do jego uzupełnienia w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu wniosku. Jeśli adres nie zostanie wskazany w tym terminie, pismo zostanie zwrócone i sąd nie zajmie się sprawą. Czasami jednak nie można ustalić aktualnego adresu osoby pozwanej, gdyż osoba ta wyprowadziła się i nie przekazała nikomu informacji o miejscu swojego pobytu. Podobna sytuacja ma miejsce, jeśli taka osoba jest uznana za zaginioną lub poszukiwaną listem gończym. W takim przypadku osoba inicjująca postępowanie sądowe może skorzystać z instytucji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego lub uczestnika. Czemu służy instytucja kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu strony? Aleksandra Partyk: Jeśli nie jest możliwe ustalenie aktualnego adresu pozwanego lub uczestnika postępowania, nie jest możliwe nadanie biegu sprawie. Oznaczałoby to w praktyce niemożność wydania wyroku w sprawie o alimenty czy postanowienia o władzy rodzicielskiej, na przykład wtedy, gdy ojciec dziecka się ukrywa. Dlatego też przepisy kodeksu postępowania cywilnego pozwalają na prowadzenie takiej sprawy sądowej z udziałem kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, która będzie ją reprezentowała. Warto przeczytać: Alimenty i ustalenie ojcostwa – odpowiedzi prawnika na wasze pytania Co zrobić żeby sąd ustanowił kuratora dla pozwanego (np. w sprawie o alimenty)? Aleksandra Partyk: Jeśli nie...
Formalności po urodzeniu dziecka to między innymi sporządzenie aktu urodzenia, zgłoszenie dziecka do ubezpieczenia, zapisanie do lekarza, złożenie wniosku o 500 plus i inne świadczenia. Wyjaśniamy, co trzeba załatwić po urodzeniu dziecka, co można zrobić przez internet i ile jest na to czasu. Jakie formalności po urodzeniu dziecka? Rejestracja dziecka w USC PESEL dziecka i meldunek Urodzenie dziecka – zgłoszenie pracodawcy Złożenie wniosku o urlop macierzyński Złożenie wniosków o świadczenia rodzinne Zapisanie dziecka do poradni lekarskiej Uznanie ojcostwa po porodzie Rejestracja dziecka w USC Dziecko musisz zarejestrować w urzędzie stanu cywilnego (USC) . Urząd wie, że dziecko przyszło na świat – powiadamia go o tym szpital. Na zarejestrowanie dziecka masz 21 dni, licząc od daty wpisanej w karcie urodzenia , którą wystawia szpital. Urodzenie dziecka należy zgłosić w urzędzie w miejscowości (lub w dzielnicy), w której dziecko przyszło na świat (zaświadczenie, do którego urzędu musisz się zgłosić, dostaniesz jeszcze w szpitalu). Jeśli dziecko przyszło na świat poza miejscem zamieszkania rodziców, rejestracji również można dokonać w urzędzie stanu cywilnego właściwym dla miejsca zamieszkania mamy lub taty. Zgodnie z nowymi przepisami do zarejestrowania dziecka wystarczy okazanie dowodu osobistego rodzica . Jeśli zgłoszenia dokonuje pełnomocnik, potrzebne będzie również stosowne pełnomocnictwo. Narodziny dziecka można zarejestrować przez internet na stronie www.obywatel.gov.pl . Potrzebny jest do tego Profil Zaufany (stworzysz go na www.gov.pl ) lub e-dowód . Akt urodzenia Urzędnik w USC sporządza akt urodzenia od ręki i nie pobiera za niego opłaty. Wydaje też za darmo jeden egzemplarz odpisu skróconego aktu...
