Dzień św. Marcina: kiedy i jak się obchodzi święto biskupa z Tours
Dzień św. Marcina łączy w sobie tradycje słowiańskie i chrześcijańskie. Z okazji święta patrona organizowane są pochody z lampionami. W tym dniu zgodnie z tradycją je się rogale marcińskie, pełne słodkiego, białego maku oraz gęsinę. Poznaj tradycje związane z tym świętem, sprawdź, kim był św. Marcin.
Dzień św. Marcina, potocznie zwany marcinkami, to doskonała okazja do wspólnej zabawy. Zgodnie z ludową tradycją w tym dniu świętowano zakończenie prac sezonowych. Dziś chętnie celebruje się święto św. Marcina także w miastach. Opisujemy, jakie tradycje z nim się wiążą i co symbolizuje rogal świętomarciński.
Spis treści:
- Kim był święty Marcin?
- Kiedy jest dzień świętego Marcina?
- Jak się obchodzi dzień świętego Marcina?
- Co się je z okazji dnia Świętego Marcina?
Kim był święty Marcin?
Święty Marcin (316 lub 336 - 397) był biskupem z Tours. Pochodził z pogańskiej (niekatolickiej) rodziny i pod wpływem ojca, który był rzymskim legionistą, rozpoczął służbę wojskową w gwardii cesarskiej. Tam też po raz pierwszy dowiedział się o istnieniu chrześcijaństwa. Po opuszczeniu wojska dostąpił sakramentu święceń i rozpoczął swoją misję ewangelizacyjną.
Legenda głosi, że w czasach służby wojskowej spotkał na swojej drodze ubogiego, nagiego człowieka. Nie zastanawiając się długo, oddał mu swój płaszcz żołnierski. Inna legenda związana ze świętym Marcinem ma nieco żartobliwy charakter. Gdy chciano nadać św. Marcinowi święcenia biskupie (sakra), ten odmówił i uciekając przed wysłannikiem papieża, ukrył się pośród gęsi. Jak się okazało, nie był to udany pomysł, ponieważ gęganie ptaków zdradziło miejsce kryjówki przyszłego biskupa.
Święto ku czuci św. Marcina ustanowiono w VII wieku i jest on świętym kościoła katolickiego oraz prawosławnego. Święty Marcin jest patronem między innymi dzieci, właścicieli winnic, żebraków i żołnierzy.
Kiedy jest Dzień świętego Marcina?
Święto św. Marcina od jest obchodzone 11 listopada – tego dnia odbył się pogrzeb biskupa Marcina z Tours. W 2022 roku dzień świętego Marcina przypada w piątek.
Jak się obchodzi Dzień świętego Marcina?
Święto św. Marcina to czas wspólnej zabawy, której mogą towarzyszyć lokalne festyny i jarmarki. To czas celebrowania zakończenia prac polowych w gospodarstwie, a pełne zapasów na zimę spichlerze nazywane były „marcinowymi”.
Lampiony na dzień świętego Marcina
W niektórych szkołach nawiązuje się do niemieckiej tradycji pochodów z własnoręcznie wykopanymi lampionami. W wigilię św. Marcina organizowane są uroczystości, którym towarzyszy śpiew i muzyka, a na koniec wszyscy uczestnicy spotykają się na wspólny posiłek.
Pochód św. Marcina
W Poznaniu od 1993 roku organizuje się, nawiązujący do średniowiecznej tradycji, pochód św. Marcina nazywany „Imieninami ulicy Święty Marcin”. Korowód prowadzi św. Marcin, który tego dnia przejmuje klucze do miasta od samego prezydenta Poznania. To przede wszystkim czas wspólnej zabawy,
Co się je z okazji Dnia świętego Marcina?
Święto św. Marcina łączy w sobie tradycje ludowe jak i chrześcijańskie, co ma swoje odzwierciedlenie w potrawach, które je się z okazji tego święta.
Rogale świętomarcińskie
Rogale marcińskie – są to rogale wykonane z ciasta półfrancuskiego, bogato nadziewane białym makiem i bakaliami. Rogale nawiązują do tradycji, wierzeń i obrzędowości ludowej. Podczas słowiańskich świąt jesiennych składano w ofierze wołu, z czasem zwierzę zastąpiono słodkim rogalikiem w kształcie byczego rogu. Biały mak, bakalie i słodycz wypieku symbolizują bogactwo, dobrobyt oraz są dobrą wróżbą na przyszłość. Z czasem kościół przejął pogańskie święto związane z końcem prac rolnych – kształt rogala jest także nawiązaniem do podkowy konia, na którym jechał św. Marcin w monencie gdy spotkał ubogiego.
Gęsina
„Najlepsza gęsina na świętego Marcina”, głosi ludowe przysłowie i jest w tym sporo prawdy, ponieważ na jesień gęsi są najbardziej tłuste. Po drugie, gęsina idealnie wpisuje się w legendę o św. Marcinie. Gęsi, które wydały przyszłego biskupa co roku, za karę, muszą być zjadane. Przed wiekami tłuste ptactwo zanoszono do dworu, klasztoru lub na plebanię, dziś pieczoną gęś może zjeść każda osoba.
Źródło: Sulpicjusz Sewer „Żywot świętego Marcina”
Zobacz także: