Pojawienie się dziecka jest, oczywiście, bardzo dużą zmianą, do której para musi się przystosować. Przede wszystkim przestajemy być dziećmi, a stajemy się rodzicami. A już samo to może wywoływać w nas obawy. Wystarczy, że mamy negatywny obraz dorosłości wyniesiony np. z domu rodzinnego. Sama słyszałam, jak pewna babcia, składając wnuczce życzenia z okazji 18. urodzin, powiedziała: "to, co najlepsze się skończyło, teraz sam trud przed tobą."
Poza tym narodziny dziecka powodują, że nie jesteśmy już "w dwójce", a "w trójce". Jak sobie z tym poradzimy, zależy od tego, jakie mamy doświadczenia bycia "w trójce". Znam dziewczynkę, która miała dwoje rodzeństwa. I w tej konfiguracji czuła się najlepiej. Dlatego często zapraszała do siebie dwie koleżanki. Dla niej bycie "w trójce" było czymś naturalnym. Ona będzie musiała w przyszłości nauczyć się być "w dwójce", a nie "w trójce". I odwrotnie – jeśli jedynak był przez lata w koalicji z jednym z rodziców przeciwko drugiemu, to nie umie być "w trójce".
Właśnie. Choć, oczywiście, zazwyczaj nie jesteśmy tego świadomi...
Wbrew temu, co często słyszę, pojawienie się dziecka nie musi wcale oznaczać kryzysu. Przecież mnóstwo par na świecie przeżywa taką zmianę i duża część przeżywa ją w dobrostanie. To, czy pojawienie się dziecka będzie kryzysem, zależy od wielu czynników. Jednym z nich jest kontekst społeczny. Doskonałym przykładem na to, jak wpływa on na przeżywanie takiej zmiany, jest późne macierzyństwo. Dziś znacznie łatwiej jest mieć dziecko po 40 niż dwadzieścia lat temu. Takie macierzyństwo jest po prostu inaczej odbierane przez otoczenie i spotyka się z większą akceptacją społeczną.
Drugim czynnikiem, od którego zależy, jak para poradzi sobie z tą zmianą, są jej wcześniejsze doświadczenia jako pary. Bo przecież pojawienie się dziecka nie jest pierwszą zmianą w ich życiu tej pary. Wcześniej musiała ona przechodzić inne ważne zmiany, jak choćby przejście z okresu narzeczeństwa do małżeństwa albo wspólnego zamieszkania. Powoduje ona, że para musi się zmierzyć z nowymi wyzwaniami, np. codziennymi obowiązkami. Można wręcz powiedzieć, że każda para formuje się poprzez różne zmiany. Jeśli para dobrze poradziła sobie z tamtymi zmianami, to jest spora szansa, że dobrze poradzi sobie z każdą kolejną.
I wreszcie trzeci czynnik – wcześniejsze, indywidualne doświadczenia każdego z rodziców radzenia sobie ze zmianami. Na przykład to, jak w rodzinach, z których pochodzą, postrzegało się zmiany. Czy były one synonimem czegoś złego, kryzysu właśnie, czy też szansą na coś lepszego. Bardzo ważne jest też to, jak ze zmianami radzili sobie ich rodzice i jak oni sami radzili sobie ze zmianami.
Moje doświadczenia jako terapeuty pokazują, że tak właśnie jest. Gdy przychodzi do mnie para, ponieważ – jak mówi – w ich związku pojawił się kryzys, z którym nie może sobie poradzić, to pytam, od kiedy on trwa. Często pada wtedy odpowiedź, że od momentu pojawienia się dziecka. Kiedy zaczynamy wspólnie przyglądać się związkowi, to okazuje się często, że różne trudne sytuacje były już wcześniej. Przyjście na świat dziecka jedynie uwypukliło problem lub problemy w związku. Bo ta nowa, czyli stresująca sytuacja nadała pędu temu, co działo się już przedtem.
Nawiasem mówiąc, w tym kontekście widać dokładnie, jakim nieporozumieniem jest próba "uzdrawiania" małżeństwa przez rodzicielstwo...
Ciągle mówimy o tym, że w związki wdziera się z czasem rutyna, gaśnie żar, spada zainteresowanie seksem, pierwsze dziecko oznacza kryzys w małżeństwie , a zakochanie i tak nie ma prawa trwać dłużej niż 3 lata, bo tako rzecze nauka. A co z pozytywami? Nie ma żadnych? Ależ skąd! "The Independent" wymienia 5 rzeczy, które przydarzają się partnerom, którzy są ze sobą długo. My dorzucamy kolejne 2, w tym jedną z polskiego naukowego ogródka. Macie własny, prywatny język Kojarzycie te wasze prywatne żarciki, których nikt poza wami nie rozumie? A nazwy na różne przedmioty, powiedzonka rodzinne, których nikt inny nie używa? Taki własny język pogłębia więzy między partnerami. W badaniu przeprowadzonym wśród tysiąca osób w wieku od 12-90 lat prof. Robert Hopper z Uniwersytetu w Teksasie (USA) zbadał sposoby komunikowania się i odkrył, że im bliżsi są sobie ludzie, tym bardziej skłonni są do używania własnego, prywatnego języka. Ta bliskość, pogłębiająca się z czasem trwania związku, przekłada się na sposób komunikowania się par: "osobista komunikacja" - jak nazywa to zjawisko Hopper – jest intensywniejsza wraz z pogłębiającą się zażyłością pomiędzy ludźmi. Przejawia się w używaniu wyrażeń zarezerwowanych tylko dla tej pary, a także w mówieniu sobie o rzeczach, o których nie rozmawiamy z nikim innym, jak i w porozumiewaniu się ze sobą na różne, pozawerbalne sposoby. I dobrze, że tak się dzieje! Psycholog z Stanowego Uniwersytetu w Ohio, Carol Bruess, ustaliła, że im częściej pary używają prywatnych sformułowań i słów, tym szczęśliwsze są ze sobą – przynajmniej wg deklaracji badanych. Przestajesz się ciągle kontrolować Pamiętacie, jak na początku związku człowiek ciągle się pilnuje? Czy dobrze wygląda, czy odpowiednio się zachowuje, nawet czy dobrze formułuje zdania... Nie ma mowy o...
Daria to młoda mama, ma 20 lat i 5-miesięczną córeczkę. Niestety nie umiała ułożyć sobie życia – rozstała się z ojcem dziewczynki. Ponowny związek tylko na początku wyglądał dobrze. Przynajmniej tak wynikało ze zdjęć wrzucanych do mediów społecznościowych. Czy nie postąpiła zbyt pochopnie i nie będzie żałować swej decyzji? "Nie jestem w stanie opiekować się dzieckiem" W Sądzie Okręgowym w Rzeszowie nie kryli zdumienia, kiedy młoda matka oświadczyła sędziom, że zostawia dziecko. Wytłumaczyła, że ma trudną sytuację życiową i nie jest w stanie opiekować się córką. Chce zrzec się praw rodzicielskich. Kobieta pochodzi z Gdańska. Tam do tej pory żyła i tam też urodziła córeczkę. Kiedy jednak ojciec dziecka trafił za kraty, 20-latka zaczęła szukać nowego partnera. W internecie trafiła na Kamila z Budziwoja koło Rzeszowa. Dziewczyna zakochała się i dla nowej miłości przejechała całą Polskę, aby wraz ze swoją córeczką zamieszkać w malutkim domu z Kamilem i jego rodziną. Szczęście tylko na zdjęciach w sieci Nic nie zapowiadało, że w tak krótkim czasie dojdzie do kryzysu związku. Para chętnie pozowała do zdjęć z malutką dziewczynką i chwaliła się nimi w sieci. Potem jednak coś się popsuło. Młoda kobieta zabrała córeczkę, jej dokumenty i przyszła do sądu. Rzecznik Sądu Okręgowego w Rzeszowie sędzia Tomasz Mucha przekazał, że natychmiast wezwano pogotowie. Dziecko jednak okazało się zdrowe. Matka od razu podpisała wniosek o zrzeczenie się praw do córki. Na posiedzeniu sądu, wydano postanowienie o umieszczeniu dziecka w rodzinie zastępczej . Nowi rodzice zgłosili się jeszcze tego samego dnia. Rzecznik sądu podkreślił jednak, że kobieta cały czas ma szansę wycofać się ze swojej decyzji. Czy tak się stanie? Adopcja szansą na happy end Wczesne macierzyństwo to ogromne wyrzeczenie i bardzo...
Jak rozpoznać, że Wasz związek chyli się ku upadkowi? Które z zachowań partnera są zwiastunami zbliżającego się kryzysu małżeńskiego? Jak ustrzec się rozwodu? Młodzi małżonkowie często liczą na to, że partner lub partnerka zmienią się pod ich wpływem. Niedoświadczony w nowej roli mąż liczy, że ukochana pod jego wpływem zrezygnuje z kariery zawodowej i zajmie się domem – jak przykładna żona i matka. Tymczasem ona ma nadzieję, że blaski małżeństwa przysłonią jej mężowi prozaiczną rozrywkę w stylu wyjścia na mecz i przesiadywania z kolegami w barze. I rzeczywiście przez pierwsze miesiące związku oboje cały swój czas poświęcają sobie nawzajem. Rezygnują z oddzielnych pasji i przyjaciół. Odmienne zdanie w dyskusji wydaje się być prawdziwą tragedią! Kiedy zaś po pewnym czasie oboje zapragną – lub przynajmniej jedno z małżonków – wrócić do swoich poprzednich zwyczajów, w związku mogą pojawić się rozczarowanie i wzajemne wyrzuty. "Przed ślubem byłeś zupełnie inny" – twierdzi ona, "Czemu się aż tak zmieniłaś?" – pyta on i chórem dodają: "Gdzie ja miałem/am oczy?" Czytaj także: Jak nie dopucić do rozstania? Oznaki kryzysu Wcześniej nie zauważałaś jego siorbania przy jedzeniu. Dziś urasta to do rangi poważnego problemu. On przed ślubem rozczulał się nad Twoją nieumiejętnością wymiany koła, dziś ze złością nazywa Cię "księżniczką o białych rączkach". Wymiana złośliwości z biegiem czasu zmienia się w długie kłótnie. Małżeńskie awantury coraz częściej przekształcają się w zjadliwe tyrady, polegające nie na przedstawianiu argumentów, ale na pomniejszaniu wartości partnera. Jedynym sposobem na poprawienie własnego samopoczucia jest poniżenie drugiego z małżonków. Coraz częstsze kłótnie powodują narastanie poczucia obcości w...
