Porozumienie bez przemocy, czyli o wychowaniu bez awantur

Porozumienie bez Przemocy może służyć jako krótki kurs asertywności dla kobiet. Chociaż, jak wszystkie teorie psychologiczne, może budzić pewne wątpliwości zwykłych śmiertelników. Rozkładanie każdej sytuacji na 4 części* wydaje się niemal niemożliwe do zastosowania w życiu codziennym.  *Dla przypomnienia: Metoda Porozumienia bez Przemocy składa się z 4 elementów:  1. Obserwacja – bez oceniania! Np. Widzę, że zostawiłeś ubłocony rower w korytarzu 2. Wyrażenie własnych uczuć w odniesieniu do tej sytuacji. Zaniepokoiło mnie to, 3. Wyrażenie swojej potrzeby. Ponieważ nie chciałabym być tą osobą, która wieczorem myje rower  4. Wyrażenie swojej prośby – jasno! Chciałabym, żebyś umył rower i zaprowadził go na balkon. Porozumienie bez Przemocy wyzwoleniem dla kobiet Tymczasem, taki sposób porozumiewania się może być bardzo wyzwalający dla kobiet. Zanim równouprawnienie płci stanie się faktem , bardzo wiele razy same złapiemy się (lub nie) na tłumieniu jakichś swoich potrzeb. Mistrzyniami są w tym zwłaszcza matki, które po prostu MUSZĄ zrobić bardzo wiele rzeczy, ale absolutnie NIE MOGĄ upomnieć się o spełnienie własnych potrzeb.  Rosenberg ostrzega – stałe tłumienie własnych potrzeb to prosta droga do depresji . Jasne, że bycie matką wiąże się z wieloma ograniczeniami. Dlatego tym bardziej matki powinny umieć jasno wyrażać to, czego potrzebują. Porozumienie bez Przemocy uczy, jak to robić, biorąc odpowiedzialność za własne uczucia, ale nie raniąc cudzych. Uczy skutecznej komunikacji. Korzyści z Porozumienia bez Przemocy w codziennej komunikacji  Porozumienie – tak. Przemoc – nie. To, czego kobiety (mężczyźni, naturalnie też) mogą się nauczyć z modelu komunikacji PBP to osiąganie porozumienia bez urażania drugiej strony. Taka komunikacja jest łatwiejsza. To, czego przede wszystkim uczy PBP to: uważne...

Amerykanin Paul Axtell, trener biznesowy, konsultant osobistej efektywności, prywatnie ojciec dwójki dorosłych dzieci i dziadek trzynaściorga wnucząt uważa, że prawidłowa komunikacja to najważniejszy element wychowania dziecka . Niektóre słowa pomagają w tworzeniu trwałych i dobrych relacji pomiędzy rodzicami i dziećmi. Poniżej 10 najpotężniejszych wyrażeń, które wzmacniają poczucie własnej wartości i kształtują nasze dzieci. Lubię cię To proste zdanie oznacza " Lubię cię za to kim jesteś (jaką jesteś osobą)" i jest czymś innym niż wyznanie "Kocham cię". Oczywiście w przypadku dziecka należy stosować oba sformułowania, ale pamiętając, że odnoszą się one do zupełnie innych uczuć.  Można przecież cały czas kogoś kochać, ale czasem go nie lubić Bardzo szybko się uczysz! Uczenie się jest dla dzieci jest czymś niezwykle naturalnym. Wiedzę przyswajają właściwie bezwiednie. Warto jednak, gdy nauczą się nowych rzeczy, podkreślać ich wyjątkowość. "Szybko się uczysz" jest jak komplement "Ze wszystkim świetnie sobie radzisz ". Dzieci, które słyszą takie pochwały, o wiele chętniej uczą się w późniejszym okresie. Chętniej też poszukują nowych wyzwań. Warto wiedzieć: Słowa, które ranią – 6 zakazanych zdań Dziękuję To słowo ma wyjątkową moc. Oznacza, że dostrzegamy to, co zrobiła dla nas druga osoba – nawet jeśli jest to prosta czynność, taka jak podanie widelca. Słowo "dziękuję" jest oznaką szacunku . Najlepiej uczy się dziecko tego słowa, dając mu osobisty przykład. Umówmy się, że... W tym wyrażeniu zawarta jest chęć dojścia do porozumienia , zawarcia kompromisu, który satysfakcjonowałby obie strony. Takie porozumienia nadają ramy współpracy w rodzinie, a dzieciom dają poczucie, że odgrywają w niej istotną rolę (w końcu mają wpływ na zasady, jakim hołduje cała rodzina). Powiedz mi więcej... Ten...

Dziecko płacze, nie chce zasnąć, kłóci się z tobą lub nie chce jeść… – czujesz, że tracisz panowanie nad sobą. Masz nawet ochotę nakrzyczeć albo, co gorsza, złapać je za ramiona i mocno potrząsnąć... Na szczęście, nad złością można nauczyć się panować.  Dziecko złości cię i denerwuje? Przeczytaj nasz wywiad z psycholog Justyną Biernacką, trenerką psychospołeczną i działaczką Fundacji Mama. Justyna Biernacka prowadzi warsztaty dotyczące opanowywania trudnych emocji „Gniew – jak go wyrazić nie krzywdząc innych”. Trudno przyznać się – przed samą sobą i przed innymi – że dziecko złości albo denerwuje. Justyna Biernacka: Warto spojrzeć na emocje trochę inaczej niż zwykle. W opinii wielu z nas złość czy gniew to złe emocje. Tymczasem nie warto dzielić ich na lepsze czy gorsze i oceniać ich. Każdy z nas odczuwa całą gamę emocji – i bez względu na to, czy to przyjemne, czy nie, są one cenne. I niezwykle potrzebne. To znaczy, że jest jakiś pożytek z tego, że złoszczę się na dziecko?! JB: Wszystkie emocje to znaki-sygnały, które informują nas, w jakim jesteśmy stanie. Złość albo gniew są jak lampka ostrzegawcza w samochodzie, która informuje nas o pustym baku. Co robimy wtedy, kiedy podczas jazdy taka lampka się zaświeci? Tankujemy na najbliższej stacji benzynowej, prawda? Tak samo jest ze złością: jej pojawienie się informuje nas, że jakieś nasze potrzeby są niezaspokojone. Zobacz też: Gdy puszczają nerwy. Jak okiełznać emocje? I co powinnam zrobić, kiedy poczuję złość? JB: Przyjrzeć się jej, ale tak, jak przyglądamy się naszemu sprzymierzeńcowi. Pomyśleć: „To, że ja ją odczuwam, to dobrze, bo ona podpowiada mi, jakim jestem człowiekiem, czego potrzebuję”. Nie próbujmy jej stłumić, bo to się nie uda. Taka tłumiona złość pozostaje w nas i obraca się przeciwko nam. Jednak nie warto też...