Atrakcji dla dzieci w Bieszczadach nie brakuje. Jeśli zastanawiasz się, czy bieszczadzkie wakacje z maluchami to dobry pomysł – odpowiedź może być tylko jedna: to bardzo dobry pomysł. Sprawdź jakie atrakcje w Bieszczadach czekają na dzieci w różnym wieku i zaplanuj fantastyczny urlop. Z uwzględnieniem dziecinnie prostych szlaków bieszczadzkich, malowniczych wodospadów, pięknych zabytków i sportowych wyzwań.
Spis treści:
Poniżej nasze propozycje łatwych wycieczek bieszczadzkimi szlakami. Pamiętajcie, że kolor szlaku nie oznacza stopnia trudności tak, jak ma to miejsce w przypadku tras narciarskich. Dlatego nie zniechęcajcie się, gdy zobaczycie szlak np. czerwony. O trudności decyduje w Bieszczadach długość trasy, gdyż nie ma tu bardzo stromych podejść i ścieżek nad przepaścią.
Poza sprawdzonymi trasami, które tu proponujemy, możecie śmiało wybierać szlaki i planować wycieczki samodzielnie, kierując się czasami przejść, które są podawane w przewodnikach i na znakach turystycznych. Trzeba jedynie pamiętać, że są to czasy orientacyjne podane dla przeciętnej osoby dorosłej. Pokonanie tej samej drogi z małym dzieckiem może wam zająć więcej czasu. Dla bezpieczeństwa, aby oszacować, ile będziecie wędrować z maluchem, proponujemy dodawać na wszelki wypadek minimum 50 proc. czasu do czasu podawanego oficjalnie.
Poniżej znajdziesz propozycje na wycieczki piesze, z którymi poradzą sobie nawet najmłodsze dzieci. Nie zapomnij wyposażyć malca w dziecięcy plecak i czapkę z daszkiem – niech poczuje się jak prawdziwy turysta.
Myczkowce – Zwierzyń Cudowne Źródełko – Myszkowice. W obie strony do pokonania jest niecałe 4,5 km. Trasa bardzo łatwa! Poradzą sobie z nią trzylatki, a nawet sprawne dwulatki, a także rodzice wiozący dziecko w wózku, gdyż trasa jest wyasfaltowana. Po drodze zobaczycie zakola Sanu oraz stacje drogi krzyżowej. Woda w źródełku podobno ma cudowne właściwości – mówi się, że leczy schorzenia oczu.
Bacówka jest dostępna niemal z samochodu. Warto jednak zostawić auto ciut niżej i do bacówki podejść pieszo. Stamtąd w 20 minut wejdziecie na Hon. To idealny szczyt dla rodziców z dziećmi – droga nie jest trudna i poradzą sobie z nią nawet dwulatki.
Samochód zostawcie na parkingu położonym przy drodze Dołżyca–Terka. Do wsi idzie się żwirową drogą bez konieczności pokonywania większych wzniesień. Trasa wiedzie dnem wąskiej doliny. Po drodze są stanowiska do wypału węgla drzewnego. To, że zbliżacie się do celu, zasygnalizują wam krzyże cerkwi majaczące wśród drzew.
Początek trasy to jest to samo miejsce, gdzie zaczyna się droga do Łopienki. Nieopodal jest most – trzeba go przekroczyć, aby wejść na żwirową ścieżkę prowadzącą do Rezerwatu Sine Wiry i dawnej wsi Zawój.
Droga wiedzie wzdłuż potoku, który tworzy meandry i kaskady, a w końcu do Sinych Wirów, czyli fontann piany na skalnych progach. Wycieczkę można skończyć tutaj lub pójść dalej do Zawoju. Jest tam wiata i tablice opisujące historię wsi. Nie przegapcie tam cerkwiska i starego cmentarza, które znajdują się na stromym wzniesieniu nieopodal. Towarzyszą im olbrzymie drzewa.
fot. Adobe Stock
Niemal cały szlak przebiega w lesie – idealna trasa na upalny dzień. W drodze na szczyt Dwernika znajdziecie tablice z opisami przyrodniczymi i historycznymi oraz ślady po okopach z czasów I Wojny Światowej. Po zdobyciu szczytu (to naprawdę pestka!) nagrodzeni zostaniecie pięknym widokiem obejmującym panoramę Bieszczad z Tarnicą i Połoninami.
fot. Adobe Stock
Polańczyk jest wsią nad Zalewem Solińskim. To zaledwie skraj Bieszczad, dlatego zachęcamy was także do ruszenia się stąd i skorzystania z innych wycieczek, które w tym materiale podpowiadamy. Jednak i w samym Polańczyku, który jest miejscowością uzdrowiskową, oraz w jego okolicach nie będziecie narzekać na nudę.
To największa taka budowla w Polsce – ma 600 m długości i 82 m wysokości. Jej uruchomienie sprawiło, że powstało jezioro Solińskie, który przykryło wodą tereny, na których były wcześniej wsie. Pod wodą znalazły się domy i kościoły. Z zapory jest ładny widok, ale niemałą atrakcją jest też zwiedzanie wnętrza zapory – schodzi się tu na 6 m pod dnem jeziora!
Nad jego wodami można plażować jak na Mazurach – jest tu 9 plaż. Są też wypożyczalnie sprzętu wodnego oraz statki turystyczne, które zabierają chętnych na rejsy po jeziorze – port znajduje się 9 km od Polańczyka (Port Solina). Pobyt nad Soliną to duża przyjemność. Można się kąpać i podziwiać zielone pagórki otaczające jezioro.
Warto zajrzeć do mało znanych wiosek nad jeziorem – do Zawozu, Werlasu i Teleśnicy Oszwarowej. Nie ma tu stoisk z pamiątkami, nie ma knajpek – te są np. w Polańczyku. W polecanych wsiach z łatwością znajdziecie ciche miejsce nad wodą z pięknym widokiem.
fot. Adobe Stock
Do wyboru dwie trasy, które rozpoczynają się w Majdanie: do Balnicy (długość przejazdu: 9 km) lub do Przysłupa (11 km). Przed wyjazdem można zwiedzić skansenu i ekspozycję muzealną. Obie trasy poprowadzone zostały przez malownicze zakątki Bieszczad. Idealna propozycja dla rodziców z najmłodszymi dziećmi.
Muszne oddalone jest od Polańczyka o zaledwie 6 km. Tam na terenie 8 ha znajduje się zagroda z żubrami. Można je obserwować ze specjalnych platform, które pozwalają cieszyć się widokami na króla lasów niezależnie od pogody.
Po obejrzeniu żubrów koniecznie trzeba zajrzeć do tego muzeum, gdyż tradycja wypalania węgla drzewnego w Bieszczadach ma długą tradycję. Miejsce to pozwala zapoznać się z procesem wypału drewna, można zobaczyć retorty, mielerze i baraki robotników zajmujących się wypałem. Wiedza interesująca nie tylko dla dzieci – wreszcie dowiecie się, skąd bierze się węgiel drzewny na grilla. Później już z innym nastawieniem przygotujecie dania z grilla dla dzieci!
Najłatwiejszy szlak, który można pokonać z dziećmi wiedzie z Wołosatego obok szczytu o nazwie Hudów Wierszek. Nie ma się jednak co oszukiwać, jest to długie podejście, bo nie da się wejść na Tarnicę (1346 m), nie idąc pod górę – to do pokonania ok. 600 m przewyższenia, a podawany czas zdobycia szczytu do ok. 3 h i 20 minut. Dlatego warto tu iść z nieco starszymi dzieciakami; maluchy z pewnością będą marudzić i nie ma sensu na siłę ich tu wciągać. Auto można zostawić (odpłatnie) na parkingu Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Początkowo szlak wiedzie lasem, częściowo po kładkach i schodkach. Tak dojdziecie do wiaty znajdującej się na zboczu Hudów Wierszka, w której warto odsapnąć przed dalszym podejściem.
Dalej czekają na was szerokie schody, a po wyjściu z lasu – piękne widoki. Do przełęczy pod Tarnicą idzie się jeszcze kilkanaście minut od ławeczek, które znajdują się przy trasie, i gdzie też warto odsapnąć. Po wyjściu na grań trzeba przystanąć i popodziwiać Rawki oraz Połoniny. Stąd szczyt Tarnicy widać już jak na dłoni i wiedzie do niego ścieżka, którą pokonuje się do 10 minut. Na szczycie jest krzyż, a pod nim ławeczki. No i fantastyczny widok na polskie i ukraińskie Bieszczady. Powrót do auta – tą samą trasą.
Chatka Puchatka to najwyżej położone bieszczadzkie schronisko na Połoninie Wetlińskiej. Dojdziecie do niej w około godzinę z Przełęczy Wyżnej, gdzie można na parkingu zostawić samochód. To najłatwiejsza trasa na Połoninę Wetlińską. Spod Chatki Puchatka – można napić się herbaty lub coś przekąsić – rozciąga się fantastyczny widok na Połoninę Caryńską. Momentami szlak jest nieco stromy, ale nie tak, by nie poradził sobie na nim trzy- czy czterolatek.
Warto ruszyć choć kawałek ścieżką na grzbiecie Połoniny Wetlińskiej. Jeśli będzie trochę wiatru, zobaczycie, jak porastające ją trawy falują niczym morze. Stąd też można już w ciszy i spokoju porozglądać się wokół, a jest na co patrzeć.
fot. Adobe Stock
Bieszczady to przede wszystkim przyroda! Góry, lasy, także coraz rzadsze w Polsce – lasy bukowe, potoki, łąki, malownicze skałki... A do tego maliny, jeżyny i jagody prosto z krzaka (no dobra, lepiej je najpierw umyć)! Naprawdę warto zanurzyć się w tę pachnącą zielenią krainę – pójść na szlak, zdrzemnąć się pod krzakiem na łące, zamoczyć nogi w potoku i zachłysnąć się widokami. Poniższa lista atrakcji przyrodniczych z pewnością wam to ułatwi.
Atrakcja dla rodzin z nieco podrośniętymi dziećmi (od 4-5. roku życia). Znajduje się niedaleko Baligrodu. Można tu spać we własnym namiocie, bazowym namiocie dziesięcioosobowym lub w drewnianej chatce. Panują spartańskie warunki – jest sławojka zwana Błękitną Rapsodią, miejsce na ognisko i dwa potoki. Zatem gotować trzeba na ognisku (ziemniaki z ogniska – pycha!) lub na turystycznej kuchence, a mycie odbywa się tu w lodowatym potoku – zapewniam, warto! Do bazy można dojechać samochodem, co przy dzieciach zdecydowanie polecamy. Do tej bazy trafiają tylko prawdziwi amatorzy Bieszczad – towarzystwo więc jest z reguły bardzo sympatyczne.
fot. Ewa Janczak-Cwil
Baza jest zlokalizowana w miejscu, gdzie kiedyś była wieś Rabe. W bazie nie ma zasięgu GSM (to naprawdę zaleta!) – trzeba wyjść na drogę, aby go złapać. Drogą prawie nic nie jeździ – jest spokój, cisza i pięknie wygwieżdżone niebo. Tutaj czas płynie inaczej! Dzieciaki mogą łapać żaby i jaszczurki (byle nie robiły im krzywdy!), siedzieć wieczorem przy ognisku i słuchać gry na gitarze i piosenek, i jak na dzieci przystało – samodzielnie wyszukiwać sobie zajęcia. Wokół można zebrać świeżą miętę, pokrzywę i skrzyp i zaparzyć z nich pyszną herbatę.
Z Rabe warto iść na wycieczkę na Chryszczatą – niewysoki szczyt, na który prowadzi szlak z Przełęczy Żebrak – traficie na nią, idąc z bazy drogą w górę. Szlak wiedzie raz pod górę, raz z górki. Zobaczycie tu piękny bukowy las zachwycający stalowym kolorem pni i grą światło-cieni.
Chryszczata to zarośnięty szczyt, nie ma z niego widoku (kiedyś była tu wieża widokowa). Atrakcją jest sam spacer. Po drugiej stronie szczytu, w niezbyt dużej odległości, są urokliwe Jeziorka Duszatyńskie. Na wędrówkę tam i z powrotem (bez zaglądania nad jeziorka) lepiej zarezerwować 3/4 dnia, jeśli wędrujecie z maluchami. Nie zapomnijcie o zdrowych przekąskach!
fot. Adobe Stock
Między Rabe a Baligrodem (to dystans ok. 10 km; tu są sklepy) zobaczycie fantastyczne łąki. Warto zejść z drogi i pójść ścieżką wśród traw i ziół – co za zapach! Da się tu znaleźć miejsce na piknik i drzemkę w cieniu. Na niebie można zobaczyć drapieżne ptaki, a w trawach sarny. Dzieciaki mogą tu buszować do woli, a rodzice będą mieli je cały czas na oku.
Do podziwiania jest miejscowe ptactwo, dziki, nutrie, lisy i daniele. Wstęp dla dzieci do lat 7 jest bezpłatny, a dla starszych bilety kosztują ok. 10 zł. Liszna 9, 38-607 Liszna, tel: 503 539 192
Atrakcje dla najmłodszych: do oglądania, karmienia i głaskania są tu króliki, cielaki, kozy, owce, perliczki, kaczki, gęsi, kury, indyki, prosiaczki, gołębie, pawie, oślica, myszy i konie. Na miejscu jest też labirynt z siana, prawdziwy wiejski ogródek, zjeżdżalnia linowa, a także warsztaty wyrobu masła, zajęcia garncarskie, wiejskie kręgle, jazda konna i inne atrakcje. Berezka 30b, www.wiejskiezoo.pl, tel. 600 078 272
Oddzielną kategorią atrakcji przyrodniczych dla dzieci w Bieszczadach są wodospady. Malowniczo położone, szumiące kaskady mogą okazać się wyjątkowo ciekawym celem wycieczki.
Od kościoła w miejscowości w Zatwarnica, w pobliżu którego można zostawić samochód, do wodospadu dzieli was około pół godziny drogi. Zanim go zobaczycie, z pewnością do waszych uszu dotrą odgłosy spadającej wody. Kaskada dzieli się na dwa odcinki: górny i dolny. Dolny odcinek uznawany jest za jeden z najpiękniejszych bieszczadzkich widoków.
Będąc w Wetlinie warto pokazać dziecku wodospad o nazwie Siklawa Ostrowskich. Wysoki na pięć metrów, w otoczeniu pięknej przyrody z pewnością zrobi wrażenie, mimo że w czasie letnich, suchych miesięcy nie ma w nim tyle wody co w pozostałe pory roku.
Wodospad Szepit szumi nieopodal Zawartnicy. Ma 8 metrów wysokości. Barierkami ogrodzono najbardziej strome miejsca, są też ławeczki i platforma widokowa, skąd można podziwiać kaskadę w pełnej krasie.
Wycieczka trwa dwie godziny i pozwala podziwiać bieszczadzką przyrodę. Spływ jest spokojny, idealny dla rodzin z dziećmi. Ceny wahają się od 35 zł dla dzieci do lat 16 do 39 zł dla dorosłych. Cena obejmuje wypożyczenie pontonu, zajęcia z instruktorem i dowiezienie grupy na miejsce startu spływu.
Zielony Ponton, Białogórska, 38-540 Sanok, Telefon: 697 075 795
Przejazd drezynami to fantastyczne przeżycie łączące przyjemność z aktywnym wypoczynkiem. Do wyboru dwie trasy: z Ustrzyków Dolnych (czas przejazdu to 1,5 h) oraz z Uherców Mineralnych (czas przejazdu 2 h). Wypożyczenie drezyny kosztuje nieco ponad 100 zł. W jednej zmieści się do 5 osób. Trzeba ją zarezerwować przez internet. Drezyny Rowerowe Uherce Mineralne 62a, 38-623 Uherce Mineralne (dawna stacja PKP), tel. 570 770 108 (czynny od 9.00 do 16.00), Email: biuro@drezynyrowerowe.pl
1. Bieszczadzki Park Linowy „KAMIKAZE’’ na terenie Ośrodka Wypoczynkowego „Nad Solinką’’ w Cisnej. Trasy dla dorosłych i dzieci (od 140 cm wzrostu z rękami uniesionymi do góry). Pokonanie trasy trwa ok. godziny.
2. Lemur Park w Polańczyku. Cztery trasy o różnym stopniu trudności, najłatwiejsza dla dzieci od 3. roku życia (trasa niebieska, w całości zabezpieczona siatkami). ul. Zdrojowa, Polańczyk, tel. 733 672 674
3. Park linowy Jawod w Polańczyku. Siedem tras, w tym najtrudniejsza ("Bieszczadzkie Anioły") która rozpościera się na wysokości 22 metrów może okazać się wyzwaniem dla starszych nastolatków i dorosłych. Młodsi po przejściu wybranej prostszej trasy, będą mogli podziwiać jak na wysokości radzą sobie rodzice lub starsze rodzeństwo.
Najłatwiejszy dostęp z dziećmi jest do cerwki w Łopience, w Smolniku nad Sanem (wpisana na listę UNESCO) oraz na cmentarz żydowski z Lutowiskach. Poza nimi warto zobaczyć:
Cerkiew w Mucznem, fot. Adobe Stock
Przenosi rodziców i dzieci w świat dzieciństwa. Można tu spotkać Bolka i Lolka, Misia Coralgola, Reksia, Jacka i Agatkę, Gąskę Balbinkę, Małego Pingwina Pik-Poka, Trzy Misie, Plastusia, Kota Filemona, Smerfy, Pszczółkę Maję, Wilka i Zająca oraz wiele innych postaci. Muzem Dobranocek, ul. Mickiewicza 13, Rzeszów, rezerwacja: 17 748 36 51, kasa: 17 748 36 52, e-mail: edukacja@muzeumdobranocek.pl
W Sanoku warto zajrzeć do Muzeum Budownictwa Ludowego, czyli sanockiego skansenu. Na blisko 40 hektarach można zobaczyc tu ponad 100 obiektów ukazujących codziennych dawnych mieszkańców tych terenów.
Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, ul. Rybickiego 3, Sanok, czynne codziennie od godziny 8 do 18 (z wyjątkiem śród, kiedy muzeum pracuje od 8 do 12.)
Pobyt w Bieszczadach z dziećmi latem, to mogą być wasze najbardziej udane wakacje z dziećmi w Polsce!
Zobacz też:
Ty chcesz jechać nad morze, partner w góry albo nad jeziora. Dziecka, zwłaszcza małego o zdanie nikt nie zapyta. Kto więc w tym roku postawi na swoim? A może zamiast się zastanawiać, jak przekonać drugą stronę, zdać się na… nasz test! To psychozabawa, w której jednak może tkwić ziarenko prawdy. Zwłaszcza że pytania biorą pod uwagę także wasze dziecko.
Spa - Akademia Młodych Rodziców Ty chcesz jechać nad morze, partner w góry albo nad jeziora. Dziecka, zwłaszcza małego o zdanie nikt nie zapyta. Kto więc w tym roku postawi na swoim? A może zamiast się zastanawiać, jak przekonać drugą stronę, zdać się na… nasz test! To psychozabawa, w której jednak może tkwić ziarenko prawdy. Zwłaszcza że pytania biorą pod uwagę także wasze dziecko. Spa - Konkurs „Narodziny rodziny”
Oliwka ma 11 lat. Uważam, że jest śliczną dziewczynką, mimo nadprogramowych kilogramów. Urodę ma po mężu, figurę po mnie. Jako dziecko też miałam kompleksy. Też byłam wyśmiewana. W klasie maturalnej przeszłam na dietę, która prawie doprowadziła mnie do anoreksji. Wiem, jak boli brak akceptacji. Teraz bardzo się boję o Oliwię. Pierwsze kolonie miały być cudowne Oliwka bardzo chciała jechać na te kolonie. Ona jest taka ciekawa świata i ludzi, że wyjazd w grupie, w której nikogo nie zna, wydawał się jej bardzo ekscytujący. Wspólnie wybierałyśmy miejsce i temat przewodni kolonii. Program „Obozu z adrenaliną” nad rzeką i wśród lasów prezentował się naprawdę obiecująco. Spływy kajakowe, rowerowe wyprawy, paintball, noc w lesie… Oliwka nie mogła się doczekać. Oboje z mężem cieszyliśmy się, że tak podchodzi do swoich pierwszych kolonii. „Mamo, na pewno poznam tam fajne osoby, prawda?” – zapytała mnie, kiedy pomagałam się jej pakować. „Pewnie!” – odpowiedziałam. Niestety, wiele wskazuje na to, że obie się pomyliłyśmy… „Mamo, zabierz mnie stąd” Po pierwszym dniu okazało się, że Oliwka zderzyła się tam z czymś, czego zupełnie się nie spodziewała. Wtedy chyba jeszcze miała nadzieję, że wszystko jakoś się ułoży. Brzmiała smutno, nie chciała zbyt długo rozmawiać. Ogólnikowo opowiedziała o podróży, warunkach, kolegach i koleżankach, podsumowując wszystko słowami: „Chyba mi się tu nie spodoba”. Kolejnego wieczora już płakała. Opowiedziała, że już w autokarze zaczęły się docinki. Ktoś się zaśmiał, że powinna zajmować dwa siedzenia. Potem znów śmiech, gdy wychowawczyni wyczytała jej imię… Przezwisko „Tłusta Oliwa”… Docinki na stołówce. Kiedy jej słuchałam, serce pękało mi na kawałki. Doskonale...
