Jaką rolę w organizmie odgrywa błonnik?

Niestety kwas foliowy jest trudno przyswajalny i łatwo ulega rozkładowi pod wpływem wysokiej temperatury (z pożywienia przyswajamy go w 50%). Dieta bogata w folacynę zwykle dostarcza około 0,15-0,25 mg tej witaminy, dlatego zwykle zaleca się kobietom w ciąży również suplementację tej witaminy. Dzienne zapotrzebowanie na kwas foliowy u kobiet w ciąży wynosi 0,4 mg. Zobacz także: Ciąża: dieta bogata w kwas foliowy – gotowy jadłospis! Kwas foliowy - jakie jest dzienne zapotrzebowanie? Odpowiedni poziom kwasu foliowego jest niezwykle istotny w pierwszych tygodniach ciąży, kiedy zachodzi proces organogenezy, czyli kształtowania się narządów dziecka. Przyjmuje się, że każda kobieta – co najmniej 6 tygodni przed planowaną ciążą i do końca drugiego trymestru ciąży – powinna przyjmować 0,4 mg kwasu foliowego . Kobiety otyłe (BMI ponad 30) powinny przyjmować większą dawkę uzgodnioną z lekarzem prowadzącym ciążę.  Kobiety, które urodziły dziecko z wadą układu nerwowego , przed kolejną ciążą powinny przyjmować kwas foliowy w dawce 4,0 mg dziennie (oczywiście po konsultacji z lekarzem prowadzącym ciążę. Kwas foliowy jest witaminą rozpuszczalną w wodzie i jego nadmiar wydalany jest z moczem , dlatego też nie ma niebezpieczeństwa przedawkowania go.  Kwas foliowy - jakie ma znaczenie dla kobiet w ciąży i dla ich dziecka? Kwas foliowy ( witamina B9 ), czyli folacyna, jest jedną najważniejszych witamin dla kobiet planujących potomstwo. Niezbędną dla prawidłowego rozwoju płodu. Kwas foliowy: reguluje rozwój komórek nerwowych w okresie płodowym (bierze ona udział w wytwarzaniu kwasów nukleinowych, wewnątrzkomórkowych substancji niezbędnych dla prawidłowego podziału komórek rosnącego płodu); zmniejsza ryzyko przedwczesnego porodu i ryzyko małej masy urodzeniowej dziecka; zwiększa odporność , ponieważ bierze udział w powstawaniu i...

Im wcześniej zaczniesz oswajać dziecko z mnogością smaków, tym chętniej w przyszłości będzie jadać różnorodne posiłki, dostarczając organizmowi wszystkich składników i substancji odżywczych, niezbędnych do zdrowego rozwoju: węglowodanów, witamin, minerałów, białka, tłuszczów i błonnika. Już teraz podawaj mu urozmaicone, zdrowe posiłki – w ten sposób ukształtujesz dobre nawyki żywieniowe na całe jego życie. 1. Desery owocowe , dzięki gładkiej konsystencji i delikatnemu, naturalnie słodkiemu smakowi, ułatwiają dziecku przejście od mleka do pokarmów stałych. Dzieci często buntują się przeciwko wprowadzaniu nowości, jednak stopniowe oswajanie malucha z nowymi smakami i konsystencją posiłku sprawi, że jedzenie będzie mu się kojarzyć z przyjemnością, a nie z przymusem. 2. Małe dzieci, które lubią różnorodność owocowych smaków , częściej są miłośnikami owoców, gdy dorosną. Specjaliści do spraw żywienia regularnie przypominają, że owoce i warzywa powinny być codziennym elementem diety malucha już w pierwszym roku życia. 3. Banany są bogatym źródłem prebiotyków, które wzmacniają układ odpornościowy dziecka, oraz witaminy B6. Zawierają także serotoninę, która jest jednym z neuroprzekaźników układu nerwowego i wpływa na dobre samopoczucie. 4. Dietetycy podkreślają, że białko , podstawowy budulec organizmu ludzkiego, powinno pochodzić z różnych produktów – część dziennego zapotrzebowania powinna być dostarczana w postaci białka roślinnego, a część – białka zwierzęcego. Owoce zawierają zazwyczaj śladowe ilości białka, jednak banany są wyjątkiem od tej reguły – zawierają stosunkowo dużo tego związku (1,15-1,3g w 100g owocu). 5. Morele są bogatym źródłem żelaza, którego maluchy często spożywają zbyt mało. Przodują wśród owoców pod względem zawartości...

Nie zawsze był doceniany. Kiedyś uważano, że nie warto zawracać sobie nim głowy – ot, balast i tyle (błonnik, czyli różne nietrawione i niewchłaniane przez organizm substancje, które znajdują się w ścianach komórkowych roślin, m.in. celuloza i pektyny). Dziś już wiadomo, że bez tego, co uznawano za zwykłe śmieci, nasz organizm nie jest w stanie pracować jak należy. Dlaczego jest taki ważny? Bo usprawnia pracę przewodu pokarmowego: pobudza ruch jelit, a przez to reguluje wypróżnianie, zapobiega zaparciom i wynikającym z nich kłopotom, np. bólom brzucha, mikropęknięciom zwieracza czy uszkodzeniom śluzówki odbytu. Syci i czyści To jednak nie koniec zalet błonnika: sprzyja on rozwojowi dobroczynnych bakterii jelitowych, pomaga usuwać z organizmu różne paskudztwa, np. toksyny czy metale ciężkie (także substancje rakotwórcze), reguluje stężenie cukru we krwi, obniża poziom cholesterolu i trójglicerydów. Ważne jest też to, że „puchnie” w żołądku, a więc bogate w niego posiłki są bardziej sycące niż te, które są go pozbawione – to dlatego po zjedzeniu ciemnego, pełnego błonnika pieczywa jesteśmy syci o wiele dłużej niż po białej bułce. Dzięki temu zapobiega otyłości, co w czasach, gdy z roku na rok przybywa małych grubasków (jak wynika z niedawno przeprowadzonych badań w tym zakresie, gonimy – niestety – Amerykę!), ma ogromne znaczenie. Zatem jakie pokarmy są jego najlepszym źródłem? WARZYWA Bardzo bogata w błonnik jest biała fasola – w 100 g tego warzywa jest prawie 16 g błonnika! Dużo jest go w zielonym groszku (6 g/100 g), brukselce (5,4 g/100 g) i korzeniu selera (4,9 g/100 g). W marchewce, kalafiorze i papryce jest go trochę mniej (od 3,6 do 2 g/100 g), ale wciąż dużo! Nie ma zresztą sensu wybierać tylko tych warzyw, które zawierają go najwięcej, bo jest we wszystkich, a poza tym mają one także mnóstwo...