Twoje dziecko to mały samolub? Czy kiedyś z tego wyrośnie?

A to mamy kłopot. Dopiero co pisaliśmy w  mamotoja.pl, że co roku najwięcej dzieci  zostaje poczętych w okolicach Bożego Narodzenia, a dokładnie między  17 a 27 grudnia,  gdy docierają do nas informacje, że taka data to niekoniecznie dobra inwestycja w przyszłość naszego szkraba.  Jej brak wszystko psuje A wszystko przez osławioną i trudną do przecenienia witaminę D . Wieloletnie analizy niezbicie potwierdzają, że jest ona niezbędna dla dojrzewającego mózgu. Jej brak w okresie zimowym,  spowodowany niedoborem słońca (wszak witamina w sposób naturalny wytwarza się w naszym organizmie dzięki promieniom słonecznym) osłabia zdrowie przyszłej mamy w pierwszych miesiącach ciąży i skutkuje tym, że dzieci poczęte w okresie stycznia, lutego i marca mają później kłopoty w szkole .  Niestety to nie koniec. Badania pokazują także, że dyslekcja, trudnościami w czytaniu i ADHD mają związek  z poczęciem między październikiem a grudniem.   To wniosek z ogromnej analizy, którą  właśnie zakończyli naukowcy dwóch brytyjskich uniwersytetów – w Cambridge i w Glasgow.  Uczeni objęli nią ponad 800 tys. uczniów , chodzących do szkół w latach 2006-2011. Ustalili, że problemy z nauką miało prawie 9 proc. dzieci poczętych w pierwszym kwartale roku i 7,6 proc. dzieci , których rodzice  postarali się o nie między lipcem a wrześniem.  Ktoś powie, różnica niewielka więc o co kruszyć  kopie, ale naukowcy przestrzegają, że nie można jej lekceważyć.  - Jeżeli kolejne badania potwierdzą, ze poziom witaminy D rzeczywiście tłumaczy sezonowe różnice w zdolnościach dzieci, to należałoby zalecać kobietom przyjmowanie witaminy D już na początku ciąży, a może jeszcze wcześniej, kiedy dopiero zacznie o niej myśleć – przyznał  jeden z autorów badań prof. Gordon Smith z Cambridge...

Jeżeli pierwszy raz masz do czynienia z noworodkiem, możesz czuć się jak Sherlock Holmes w trakcie śledztwa. Jedno malutkie dziecko i niewiadomych! Z początku będzie ci trudno je zrozumieć. Ale z każdym dniem, gdy przybędzie kolejnych obserwacji, poczujesz, że zaczynasz panować nad sytuacją. Od kiedy noworodek widzi? To jedno z pytań, które zadaje sobie większość rodziców. Odpowiedź na nie jest prosta. Dziecko przychodzi na świat, widząc, ponieważ zmysł wzroku rozwija się już w życiu płodowym. W brzuchu płód przyzwyczaja się do półmroku, więc tuż po narodzinach noworodek może źle reagować na ostre światło, zwłaszcza gdy pojawia się raptownie - np. ktoś nagle zapala mocną lampę. Wzrok noworodka jest idealnie dostosowany do jego potrzeb. Dziecko w oddali dostrzega tylko plamy. Takie ograniczenie pola widzenia jest korzystne dla delikatnego systemu nerwowego, który chroni noworodka przed nadmiarem wrażeń. Mimo to każde nowo narodzone dziecko umie skupić wzrok na przedmiocie lub osobie, która pojawia się w odległości 25–30 cm od jego oczu. Tam zwykle znajduje się twarz pochylonej nad nim mamy. Tuż po narodzinach, mimo zmęczenia trudami pokonywania drogi na świat, noworodek nie zasypia, ale próbuje „zapatrzeć się” w swoją mamę. Umożliwienie mu tego w pierwszej godzinie życia służy m.in. nawiązaniu więzi uczuciowej. Jeśli narodzinom dziecka towarzyszy tata, dziecko ma szansę „zapatrzeć się” również w niego. Sześć odmian płaczu noworodka O swoich potrzebach nowo narodzone dziecko daje znać płacząc lub nie. Krzyczy, gdy jest mu źle i szuka pomocy. Dziecko może płakać, kiedy: jest mu potrzebna zmiana pieluszki , chce jeść, przytulić się, jest mu zimno. Stwierdzono, że płacz noworodka różni się w zależności od przyczyny. Inaczej brzmi, gdy dziecko jest głodne, inaczej kiedy chce pić, spać, jeżeli jest mu...

"A wiesz, że policjant najpierw strzela, a potem zadaje pytania?" – powiedział (oczywiście na głos, a głos miał donośny) mój kilkuletni syn w chwili, gdy funkcjonariusz drogówki wlepiał mandat jego tacie. Nie mam pojęcia, skąd kilkulatek  wziął to zdanie (pewnie z filmu),  ale wiem jedno: nie ma chyba na świecie dziecka , które choć raz nie wpędziłoby rodziców w równie kłopotliwą sytuację.   Celują w tym zwłaszcza przedszkolaki. Psycholog Beata Płażewska  podpowiada, jak sobie radzić w chwilach, gdy najbardziej chcielibyśmy zapaść się pod ziemię. Przeczytaj także: Twoje dziecko nie jest niegrzeczne, gdy... Tajna misja Jako kilkuletnia dziewczynka powiedziałam panu, który naprawiał telewizor: „Rodzice kazali mi pilnować, żeby nic nie zginęło”. Aldona Jak ratować sytuację: Poza krótkim „przepraszam” tak naprawdę niewiele można zrobić. – Najważniejsze to nie pogarszać sytuacji – mówi psycholog. – Bronienie się słowami „Co ty za bzdury pleciesz? Niczego takiego nie mówiłam!” jeszcze bardziej pogrąża rodzica. Pan od telewizora i tak wie, że maluch nie przydzieliłby sobie takiego zadania z własnej inicjatywy. Co gorsza takie postępowanie jest nie fair wobec dziecka. Rodzic robi mu wodę z mózgu („Jak to nie mówiłaś, skoro mówiłaś?” – myśli skołowany malec) i uczy go, że można ratować własną skórę cudzym kosztem. Co robić na dłuższą metę: Nie namawiaj dziecka do tajnych misji ani kłamania w twoim imieniu, bo nie dość, że dasz mu zły przykład, to jeszcze narazisz się na wstyd („Mama kazała powiedzieć, że nie ma jej w domu”). A ja coś mam! Podczas uroczystego obiadu w eleganckiej restauracji moje dziecko pochwaliło się, że ma ... robaki. Renata, mama 3-letniej Beatki Jak ratować sytuację: Przeproś...