Twoje dziecko to mały samolub? Czy kiedyś z tego wyrośnie?

A to mamy kłopot. Dopiero co pisaliśmy w  mamotoja.pl, że co roku najwięcej dzieci  zostaje poczętych w okolicach Bożego Narodzenia, a dokładnie między  17 a 27 grudnia,  gdy docierają do nas informacje, że taka data to niekoniecznie dobra inwestycja w przyszłość naszego szkraba.  Jej brak wszystko psuje A wszystko przez osławioną i trudną do przecenienia witaminę D . Wieloletnie analizy niezbicie potwierdzają, że jest ona niezbędna dla dojrzewającego mózgu. Jej brak w okresie zimowym,  spowodowany niedoborem słońca (wszak witamina w sposób naturalny wytwarza się w naszym organizmie dzięki promieniom słonecznym) osłabia zdrowie przyszłej mamy w pierwszych miesiącach ciąży i skutkuje tym, że dzieci poczęte w okresie stycznia, lutego i marca mają później kłopoty w szkole .  Niestety to nie koniec. Badania pokazują także, że dyslekcja, trudnościami w czytaniu i ADHD mają związek  z poczęciem między październikiem a grudniem.   To wniosek z ogromnej analizy, którą  właśnie zakończyli naukowcy dwóch brytyjskich uniwersytetów – w Cambridge i w Glasgow.  Uczeni objęli nią ponad 800 tys. uczniów , chodzących do szkół w latach 2006-2011. Ustalili, że problemy z nauką miało prawie 9 proc. dzieci poczętych w pierwszym kwartale roku i 7,6 proc. dzieci , których rodzice  postarali się o nie między lipcem a wrześniem.  Ktoś powie, różnica niewielka więc o co kruszyć  kopie, ale naukowcy przestrzegają, że nie można jej lekceważyć.  - Jeżeli kolejne badania potwierdzą, ze poziom witaminy D rzeczywiście tłumaczy sezonowe różnice w zdolnościach dzieci, to należałoby zalecać kobietom przyjmowanie witaminy D już na początku ciąży, a może jeszcze wcześniej, kiedy dopiero zacznie o niej myśleć – przyznał  jeden z autorów badań prof. Gordon Smith z Cambridge University. Infekcje, które mogą zaważyć na zdrowiu dziecka...

"A wiesz, że policjant najpierw strzela, a potem zadaje pytania?" – powiedział (oczywiście na głos, a głos miał donośny) mój kilkuletni syn w chwili, gdy funkcjonariusz drogówki wlepiał mandat jego tacie. Nie mam pojęcia, skąd kilkulatek  wziął to zdanie (pewnie z filmu),  ale wiem jedno: nie ma chyba na świecie dziecka , które choć raz nie wpędziłoby rodziców w równie kłopotliwą sytuację.   Celują w tym zwłaszcza przedszkolaki. Psycholog Beata Płażewska  podpowiada, jak sobie radzić w chwilach, gdy najbardziej chcielibyśmy zapaść się pod ziemię. Przeczytaj także: Twoje dziecko nie jest niegrzeczne, gdy... Tajna misja Jako kilkuletnia dziewczynka powiedziałam panu, który naprawiał telewizor: „Rodzice kazali mi pilnować, żeby nic nie zginęło”. Aldona Jak ratować sytuację: Poza krótkim „przepraszam” tak naprawdę niewiele można zrobić. – Najważniejsze to nie pogarszać sytuacji – mówi psycholog. – Bronienie się słowami „Co ty za bzdury pleciesz? Niczego takiego nie mówiłam!” jeszcze bardziej pogrąża rodzica. Pan od telewizora i tak wie, że maluch nie przydzieliłby sobie takiego zadania z własnej inicjatywy. Co gorsza takie postępowanie jest nie fair wobec dziecka. Rodzic robi mu wodę z mózgu („Jak to nie mówiłaś, skoro mówiłaś?” – myśli skołowany malec) i uczy go, że można ratować własną skórę cudzym kosztem. Co robić na dłuższą metę: Nie namawiaj dziecka do tajnych misji ani kłamania w twoim imieniu, bo nie dość, że dasz mu zły przykład, to jeszcze narazisz się na wstyd („Mama kazała powiedzieć, że nie ma jej w domu”). A ja coś mam! Podczas uroczystego obiadu w eleganckiej restauracji moje dziecko pochwaliło się, że ma ... robaki. Renata, mama 3-letniej Beatki Jak ratować sytuację: Przeproś i nie wdawaj się w wyjaśnienia, bo tak mało apetyczny temat lepiej zakończyć jak...

Uważa się, że właściwy poziom inteligencji emocjonalnej i empatii pozwala osiągnąć sukces zarówno w szkole, jak i w dorosłym życiu. Dzieci, które wiedzą, czym są emocje i jak sobie z nimi radzić, mają lepsze relacje z rówieśnikami i lepiej radzą sobie w życiu. Dlatego zdolności empatyczne warto rozwijać już od najmłodszych lat. Oto wskazówki, dzięki którym będziesz mogła nauczyć swoją pociechę wczuwania się w sytuacje i emocje innych ludzi. Jak wyglądają dziecięce emocje? Zdaniem psychologów empatia to pewnego rodzaju etap rozwoju, w trakcie którego dzieci poznają emocje. Przez pierwsze dwa życia maluszki są skoncentrowane głównie na sobie i trudno im pojąć, że inne osoby także mają swoje uczucia oraz potrzeby. Brzdąc nie rozumie jeszcze, że piesek odczuwa ból, gdy ciągniemy go za ogon, a starszy brat złości się, gdy jego wieża z klocków zostanie zepsuta. Jednak już w okolicach 2. roku życia u dziecka mogą pojawić się pierwsze przejawy empatii, wynikające z obserwacji i naśladowania mamy czy taty (np. karmienie lalki czy usypianie misia).  3-latek potrafi już wyciągać wnioski z obserwowanych sytuacji i zachowań empatycznych innych osób i powtarzać je, np. dzieląc się z bratem czekoladą czy przykrywając mamę kołdrą. Maluch w wieku 4-6 lat coraz lepiej rozumie już zależność między uczuciami innych osób a ich zachowaniami, dlatego łatwiej przychodzi mu podzielenie się swoimi zabawkami czy zrozumienie powodu, dla którego ktoś jest smutny. Ten wczesnodziecięcy okres jest więc najlepszym momentem na to, by wspierać rozwój empatii u malucha. Nauka ta, z pewnością zaowocuje w przyszłości. Jak rozwinąć empatię u dziecka? Podstawą empatii jest uwrażliwianie dziecka na różne sytuacje oraz umiejętność nazywania emocji. Obserwuj swoją pociechę pod kątem tego, jak reaguje na emocje ze swojego otoczenia. Możesz też nauczyć malucha empatii ,...