Dobrym momentem na nauczenie dziecka spania we własnym łóżeczku jest czas między 10. a 16. miesiącem życia dziecka. Właśnie wtedy dzieci stawiają pierwsze kroki i zaczynają zdawać sobie sprawę z tego, że są samodzielnymi ludźmi (a przynajmniej coraz bardziej chcą nimi być). Oczywiście jest to przedział umowny – każde dziecko w innym momencie jest gotowe do tej małej rewolucji w życiu. Pamiętaj tylko, aby nie wprowadzać kilku zmian jednocześnie – jeśli decydujecie się na naukę dziecka spania w łóżeczku, to w tym samym czasie nie rezygnuj z karmienia piersią ani nie ucz maluszka siusiania do nocnika.
Spis treści:
Zacznij od sposobu komfortowego dla dziecka. Ułóż malca w łóżeczku (nie zapomnij o buziaku, kołysance, przytuleniu czy bajce), ale nie zostawiaj go samego w pokoju. Niech jedno z was (może tata?) położy się tuż obok smyka (np. na materacu rozłożonym na podłodze). W tym przypadku malec ma tatę (lub ciebie) nie tylko w zasięgu wzroku, ale wręcz ręki. Możesz także wypróbować metodę złotego środka. Bądź z dzieckiem w pokoju, ale nie kładź się w pobliżu, nie mów do niego, nie utrzymuj kontaktu wzrokowego, po prostu siedź spokojnie i czekaj, aż zaśnie.
Są dzieci, które nauczyły się usypiać samodzielnie, bo ich rodzice po prostu tak postanowili pewnego wieczoru. Kładli malca do dziecięcego łóżeczka, dawali całusa na dobranoc, przytulali i wychodzili z pokoju (nie zamykając drzwi). Nawet jeśli dziecko płakało, nie wracali. Może się wydawać, że ten sposób jest zbyt drastyczny, ale zdarzają się dzieci, którym wystarczy kilka wieczorów takiego „treningu’’, by zaczęły usypiać bez płaczu. Współczesna psychologia nie popiera jednak tej metody.
Dla dwulatka, któremu przecież wiele spraw można już wytłumaczyć, możesz z przeprowadzki do własnego dziecięcego łóżka zrobić wielkie wydarzenie. Na początek idź ze swoim smykiem na zakupy i pozwól mu wybrać nowe rzeczy do dziecinnego pokoju:
Jeśli córeczka piszczy z radości na widok kiczowatego jaśka w różowe serduszka, odpuść sobie na razie kształtowanie jej gustów estetycznych. Po prostu kup poduszkę, w dodatku tłumacząc córce, że spanie na niej sprawi, iż sny będą piękne i kolorowe. Nie protestuj, gdy synek zabierze do łóżeczka maskotkę Boba Budowniczego – być może właśnie dzielny Bob okaże się najlepszym usypiaczem. Takie zwykłe przedmioty i przytulanki czasem wykazują ogromną moc, o którą nigdy byś ich nie podejrzewała.
Niezależnie od tego, kiedy zechcesz nauczyć dziecko zasypiania we własnym łóżeczku i jaką metodę zastosujesz, są reguły, o których powinnaś pamiętać:
Podejdź do tego spokojnie i łagodnie, nie rób od razu wielkiej rewolucji. Jeśli chcesz nauczyć dziecko spania we własnym łóżeczku i wyprowadzić je z łóżka rodziców, spróbuj tych sposobów:
Kiedy dziecko przyzwyczai się do tych zmian, możesz robić kolejny krok: próbować przeprowadzić je do własnego łóżeczka i odzyskać swoje dla siebie. Skorzystaj z rad poniżej, ułatwią zmianę.
Dobrym pomysłem jest usypianie smyka przez tatę (jeśli do tej pory zawsze ty to robiłaś). Ale nie oczekuj sukcesu już pierwszej nocy. Nauka może trwać nawet kilka-kilkanaście dni. Jeśli jednak przedłuża się do tygodni, to znak, że prawdopodobnie musicie poczekać, bo malec nie jest jeszcze na taką zmianę gotowy.
Dwu-trzylatki potrafią całkiem nieźle „radzić’’ sobie z rodzicami usiłującymi ich uśpić. Właśnie wtedy, gdy należałoby już kłaść się do łóżka, malca nagle ogarnia ogromne pragnienie, nieodparta potrzeba skorzystania z toalety, dopada głód, a może zdarzyć się nawet gwałtowny atak bólu brzucha, głowy, nogi – w zasadzie dowolnej części ciała. Jak sobie z tymi dziecięcymi wykrętami poradzić?
Pamiętaj, aby dziecko było gotowe do snu:
A gdy malucha zaczyna coś boleć? Jeśli w czasie kąpieli i przygotowań do snu wyglądał i czuł się zupełnie dobrze, a ból pojawił się niemal dosłownie w momencie pójścia do łóżka – no cóż, najprawdopodobniej jest udawany. Z czułością zatem pocałuj swoje dziecko w bolące miejsce i życz dobrych snów. Kiedy smyk przekona się, że wymówki nie działają, po prostu pójdzie spać.
W zasadzie to prosta sprawa – jeśli wszystkie domowe drzemki od początku maluch będzie odbywał w swoim łóżeczku, szybko się do niego przyzwyczai. Wystarczy po karmieniu, gdy zaśnie, za każdym razem odkładać go do łóżeczka i kontynuować kładzenie maluszka do łóżeczka na każdą drzemkę w kolejnych miesiącach życia. Aby zwiększyć szansę powodzenia takiego postępowania, warto wstawić łóżeczko noworodka do sypialni rodziców – mama będzie miała blisko do dziecka, aby je w nocy nakarmić i później odłożyć.
Gdy dziecko ma ok. pół roku można spróbować przenieść jego łóżeczko do dziecięcego pokoju – jest szansa, że niemowlę szybko zaakceptuje zasypianie we własnym łóżeczku w innym pomieszczeniu. Im dłużej maluch będzie spał w nocy w sypialni rodziców, tym trudniej będzie mu potem zaakceptować, że całą noc ma spać bez mamy i taty.
Sprawdź też:
Usypianie dziecka to nieraz droga przez mękę, ale na szczęście istnieją sprawdzone metody, które ułatwiają to zadanie. Zanim je poznasz, sprawdź, co pomoże w usypianiu dziecka i czemu niemowlęta tak często budzą się w nocy. Co pomoże w usypianiu dziecka? 1. Codzienne, stałe rytuały wieczorne. Pomagają się wyciszyć, uspokajają i dodają poczucia bezpieczeństwa. Są pierwszym sygnałem tego, że pora do łóżka. 2. Chłód w sypialni. Temperatura w sypialni niemowlęcia nie powinna przekraczać 20 stopni C. Śpiące niemowlę podczas snu nieco się rozgrzewa, dlatego przed snem dokładnie wywietrz sypialnię i przykryj szkraba jedynie cienką kołderką. 3. Wygodna piżamka. Luźne, przewiewne bawełniane ubranko – bez zatrzasków na plecach! – to warunek spokojnego snu. 4. Spokój. Dzieci – w tym także niemowlęta – wyraźnie wyczuwają emocje. Jeśli twój maluch czuje, że jesteś zdenerwowana, sam również staje się niespokojny i pobudzony. A to na pewno nie ułatwi mu zasypiania. 5. Odpowiednia kolacja. Pożywna kaszka pozwoli dziecku dotrwać aż do rana. Jednak nie napychaj dziecka po uszy – przepełniony brzuszek wcale nie pomaga w zaśnięciu. (Sprawdź, co jeszcze przeszkadza mu zasnąć ). 6. Wyciszenie. Już dwie godziny przed planowaną godziną zasypiania dziecka, zacznij je wyciszać. Ten czas zamiast na wesołe zabawy, przeznacz na przytulanie, masaż, spokojną kąpiel, czytanie. Czemu niemowlę budzi się w nocy? 1. Głód. Niemowlę poniżej 6. miesiąca życia potrzebuje nocnego karmienia. Starszemu dziecku daj do picia wodę, a nie mleko. Być może po kilku nocach dojdzie do wniosku, że nie warto się budzić, skoro w nagrodę za to nie dostaje żadnego smakołyku. 2. Potrzeba bliskości. Jeśli ostatnio wróciłaś do pracy, dziecko może nocą domagać się dodatkowej porcji pieszczot. Bądź cierpliwa, niedługo przyzwyczai...
Plusem wspólnego spania jest to, że malec czuje się bezpiecznie. Nie musisz też wstawać w nocy, by go nakarmić (wystarczy, że przystawisz smyka do piersi i możesz dalej drzemać). Minusem – ty i twój partner nie macie czasu (i miejsca) dla siebie. Jest też zagrożenie, że dziecko tak przyzwyczai się do waszego łóżka, że trudno będzie je z niego wyekspediować. Dlatego zanim podejmiesz decyzję o przeprowadzce, oceń sytuację. Jeśli nie jesteście gotowi na taką zmianę, to nie rób nic na siłę. Kiedy zorganizować przenosiny? Najlepiej wtedy, gdy smyk zaczyna zdawać sobie sprawę, że jest samodzielnym człowiekiem, czyli między 10. a 16. miesiącem życia. To umowny przedział, bo przecież dzieci w różnym momencie życia są gotowe do zmian (niektóre już w trzecim miesiącu). Jedno jest pewne: lepiej nie organizować kilku rewolucji jednocześnie. Skup się na nauce samodzielnego spania, a nie na tym i jeszcze np. na karmieniu butelką. Oto, co warto zrobić: - Przygotuj łóżeczko albo pokoik. Na początek niech maluszek śpi w waszej sypialni, ale w swoim łóżeczku. Osobny pokój to dobre rozwiązanie dla starszego niemowlęcia. - Daj przytulankę lub kocyk. Coś, co będzie dziecku kojarzyło się ze spaniem. Mogąc przytulić się do czegoś miękkiego, poczuje się bezpiecznie. - Bądź przy dziecku, gdy zasypia. Mało który malec będzie czuł się komfortowo zostawiony sam w pokoju. Dlatego zanieś smyka do łóżeczka, przytul, pocałuj. Jeśli malec próbuje wciągnąć cię w zabawę, nie daj się. Przykryj go kołderką i wyjdź po chwili, gasząc światło i zostawiając otwarte drzwi. Przeraźliwie płacze? Wytrzymaj minutę i dopiero wtedy wejdź, ale nie bierz malca na ręce. Pogłaszcz go po plecach, mów cicho, jak go kochasz i że od dzisiaj śpi z misiem, i ponownie wyjdź. Jeśli nadal płacze, wróć do pokoju, ale po trzech minutach, a następnie – po pięciu. -...
Metoda nauki zasypiania „kontrolowanego pocieszania” Tymczasem jeśli dziecko skończyło pół roku, można zacząć realizować marzenie o przespanej nocy. Najbardziej popularna jest metoda „ kontrolowanego pocieszania ” opracowana przez australijską lekarkę Rhondę Abrahams. Senne dziecko odkładamy do łóżeczka i po chwili czułości wychodzimy z pokoju. Jeśli smyk płacze, wracamy po dwóch minutach. Przytulamy (lub bierzemy na ręce, gdy rozpaczliwie szlocha) i znowu wychodzimy – tym razem na cztery minuty. Potem cztery minuty pocieszamy i na sześć minut znikamy. I tak dalej, za każdym razem o dwie minuty dłużej, aż do dziesięciu minut. Jeśli wykażemy się konsekwencją, po trzech nocach dziecko powinno zasypiać już samo . Metoda nauki zasypiania dr. Richarda Ferbera Podobna – choć bardziej radykalna – jest metoda dr. Richarda Ferbera z bostońskiego Centrum Snu Dziecka. Dziecko układamy w łóżeczku do snu i wychodzimy z pokoju. Kiedy zaczyna płakać, wracamy dopiero po pięciu minutach (prawdziwa wieczność!). Uspokajamy, wychodzimy i wracamy po siedmiu minutach. Za każdym razem wydłużamy „czas oczekiwania”, ale nie zostawiamy dziecka, aż się wypłacze! Czy te metody nauki zasypiania działają? Musicie sprawdzić sami. Czasami pomaga mała modyfikacja – nie wychodzimy z pokoju, tylko siedzimy przy dziecku aż do skutku (i np. trzymamy je za rączkę), a każdej następnej nocy odsuwamy się coraz dalej. Innym razem skuteczne okazuje się przysunięcie łóżeczka do łóżka rodziców czy pozostawianie w dziecięcej sypialni uchylonych drzwi. Wielu rodziców rezygnuje jednak z takich metod, uważając, że skoro maluszek płacze, to znaczy, że potrzebuje bliskości rodzica i mu ją dają, np. śpiąc razem z dzieckiem. To warto wiedzieć przed rozpoczęciem nauki samodzielnego zasypiania Zdecydowaliście się uczyć malca samodzielnego...
