Oto cztery rady, które pozwolą ci odpowiednio traktować swoje dzieci.
Jaś umie pięknie budować zamki z klocków, a śliczna jasnowłosa Zuzia, jego siostra, ma talent do recytowania wierszyków. Zwykle wszyscy zachwycają się dokonaniami Zuzi na przedszkolnych przedstawieniach, podkreślając, że Jaś nigdy sam nie występował.
Różnice pomiędzy dziećmi są dobre. Każde z nich chce być wyjątkowe, a jeśli jedno jest już w czymś naprawdę dobre, drugiemu trudno będzie mu dorównać – to zresztą pole do rywalizacji między rodzeństwem, której warto unikać. Lepiej niech doskonali się w innej dziedzinie. Rzadko zdarza się, żeby dzieci np. równie dobrze grały na pianinie. Niech różnice staną się dla nich powodem do dumy, a nie wstydu. Zauważaj ich mocne strony i umiejętności i wyraźnie je chwal, np. "Jasiu, jesteś naprawdę dobry w...".
Franek jest młodszy od Marka i starszy brat często siłą zabiera mu zabawki. Gdy dochodzi do konfliktu, zwykle wygrywa Marek, a rodzice karzą starszego syna za to, że atakuje młodszego brata.
Jedno z dzieci dostaje etykietkę "prześladowcy", a drugie "ofiary". Efekt jest taki, że "prześladowca" w pewnym momencie może poczuć, że już nie warto zachowywać się dobrze, bo przecież to on jest tym "złym", a "ofiara" nie będzie umiała się bronić, żeby nie wypaść z roli "dobrego". Między rodzeństwem może też pojawić się wrogość ("To przez niego rodzice uważają, że jestem okropny"). Warto, żeby rodzice uświadomili dzieciom, że potrafią zachowywać się inaczej, nie tylko zgodnie z wyznaczoną rolą, np. "Marku, wiem, że potrafisz grzecznie poprosić brata o samochodzik".
Gosia zarzuca mamie, że więcej czasu spędza z jej młodszą siostrą i że jest mniej kochana. Basia jest jeszcze niemowlakiem i jest karmiona piersią. Z kolei Ania chce dostawać na obiad tyle samo naleśników, ile jej o kilka lat starsza siostra Gosia.
Nie daj się dzieciom podpuścić. Chcesz być dla nich sprawiedliwa, ale sprawiedliwość nie polega na tym, żeby dzieci dostały tyle samo. Tu nie równe ilości są ważne, ale to, ile komu jest potrzebne. Przecież inne potrzeby ma niespełna roczne niemowlę, a inne przedszkolak. Niemowlak potrzebuje niemal stale twojej obecności, kilkulatkowi wystarczy mniej. Ważna jest też nie tylko ilość, ale i jakość spędzanego wspólnie czasu. Trzeba więc tłumaczyć dzieciom, że każde z nich jest inne i potrzebuje czego innego. Jeśli ty nie będziesz miała poczucia winy, że nie dajesz po równo, dzieci również nabiorą pewności, że wszystko jest w porządku.
Marek jest strasznym bałaganiarzem. Chcąc namówić go do posprzątania pokoju, mama często mówi: "Dlaczego nie możesz posprzątać pokoju tak ładnie jak twoja siostra?".
Takie porównywanie sprawia, że jedno z dzieci czuje się "gorsze", a drugie "lepsze", budzi też wzajemną wrogość między rodzeństwem. Nie należy porównywać dzieci, warto za to wskazywać na ich dobre cechy, np. "Zosia doskonale potrafi posprzątać pokój, ale Marek jest świetny w szukaniu zaginionych rzeczy". To również dla ciebie trening poznawania swoich dzieci. Czasem w mniej ważnych sprawach warto odpuścić i nie dążyć do swego na siłę – nic się przecież nie stanie, jeśli pokój Marka nie będzie wyglądał tak pięknie jak Zosi. Dzieci nie muszą być przecież takie same, a nawet podobne.
Zobacz też: Rywalizacja między rodzeństwem
Nie możesz wyeliminować kłótni między dziećmi. Możesz jednak wychować je tak, by zostały przyjaciółmi i wspierały się przez całe życie - zapewnia prof. Anna Brzezińska, psycholog. Relacje między rodzeństwem są ogromnie ważne – przetrwają prawdopodobnie najdłużej ze wszystkich innych związków, jakie w życiu nawiążą i w dużym stopniu wpłyną na całe ich życie. Prawdopodobnie wcześniej czy później zadasz sobie pytanie: „Czy oni mogą żyć zgodnie?”. Odpowiedź brzmi: „tak”, choć może trudno Ci w to uwierzyć, gdy Twoje pociechy po raz kolejny „biorą się za łby”. Braciszek w kołysce Dla kilkulatka niemowlę jest zagadką. Maluch nie wie, jak nawiązać z nim kontakt, nie rozumie, dlaczego dziecko płacze, nie potrafi przewidzieć jego reakcji. To nie budzi w nim sympatii dla nowego członka rodziny. Prof. Anna Brzezińska, wykładowca na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, zachęca, żeby dużo rozmawiać ze starszą pociechą o potrzebach i uczuciach młodszej , włączyć ją w wykonywanie potrzebnych przy maleństwie zabiegów – wtedy wszystko może się zmienić. Rozumiejąc, co podoba się niemowlęciu, czego nie lubi, jak można je pocieszyć i jak rozweselić, starszy brat lub siostra będą bardziej interesować się maluchem i zaczną okazywać mu większą serdeczność. Niemowlę z kolei czując tę troskę, będzie pozytywnie reagować na obecność rodzeństwa – zacznie uśmiechać się, wyciągać rączki, piszczeć z radości. I tak kolejne miesiące mogą upłynąć na wzajemnym poznawaniu się i budowaniu więzi między rodzeństwem. Dobrze jest ten proces wspomagać. Tłumacz, co czuje niemowlę i czego potrzebuje: „Zobacz, Mały trze oczka. Myślisz, że jest śpiący?”. Pokaż, jak rozweselić maluszka: „Ciekawe, czy spodoba mu się, gdy...
„Mamo, kochasz mnie? A bardziej kochasz mnie czy mojego brata?” Pytania dziecięce potrafią być takie urocze i wydawałoby się, że odpowiedź, może być tylko jedna - „Jasne, że kocham was tak samo mocno...” - ale czy oby na pewno? Często kobiety w kolejnej ciąży obawiają się, czy drugie dziecko pokochają tak samo ... Więc może jednak coś w tym jest, że dzieci nie kocha się tak samo, a może zupełnie nie o miłość chodzi? Naukowcy postanowili to sprawdzić. Jak ja nie lubię brata! Każdy rodzic będzie zapewniał, że traktuje dzieci tak samo lub przynajmniej próbuje, chcąc wychować zgodne i zżyte rodzeństwo. Czasem jednak się nie udaje. Aby zrozumieć pewne mechanizmy, badacze zapytali dorosłych respondentów o ich odczucia z dzieciństwa. Okazało się, że blisko 85 procent uznało, że ich rodzice faworyzowali jedno ze swoich dzieci. Co więcej, okazuje się, że uczucie niesprawiedliwości nie minęło razem z okresem dzieciństwa. Warto zaznaczyć, że badanie to opierało się tylko na odczuciach samych dzieci. Pytanie więc, czy rzeczywiście rodzice mają pupila , którego inaczej traktują, a to prowadzi do nieporozumień między dziećmi? Zapytano więc nie tylko o odczucia i emocje ale i o rzeczywisty spędzany czas na danych czynnościach. Następnie porównano odpowiedzi udzielone przez rodzeństwa, by ocenić, czy któreś z dzieci nie otrzymało więcej pozytywnej lub negatywnej energii . Okazało się, że jeśli różnice w traktowaniu i odczuciach są niewielkie, są w zasadzie bez znaczenia dla każdego z dzieci. Natomiast jeśli różnice są bardzo wyraźne, można zauważyć, jak duży ma to wpływ na ich relacje. Skąd się więc bierze to uczucie niesprawiedliwości? Powodów może być kilka: Ulubione dziecko Mogłoby się wydawać, że każdy rodzic kocha swoje dzieci tak samo, a także traktuje i pielęgnuje z jednakową uwagą. Badacze zauważają jednak,...
Choć kochasz swoje dzieci , nie musisz ich traktować dokładnie tak samo. Zobacz, jakie wątpliwości miewa większość rodziców, którzy mają więcej niż jedno dziecko. Dzieci jak jabłka na jabłoni Wraz z pojawieniem się na świecie drugiego dziecka twój pierworodny przestaje być już jedynakiem, więc jego pozycja w rodzinie zmienia się. Kolejne rodzinne przemeblowania następują, gdy rodzą się następne maluchy. A ty za każdym razem starasz się, aby twoje pociechy wiedziały, że są dla ciebie tak samo ważne. Przecież kochasz je równie mocno – to twoje dzieci. Jednak każde z twoich dzieci jest inne, każde, chociażby ze względu na wiek, ma inne potrzeby. Dzieci różnią się również charakterem, tak samo jak nie ma dwóch identycznych jabłek na jabłoni. I tak jest dobrze. Nie stresuj się, że maluchy nie mają takich samych i tylko dobrych cech, nie wszyscy muszą być np. przebojowi – i mały nieśmiałek znajdzie w życiu swoje miejsce. Ważne w tym wszystkim jest to, żeby akceptować dzieci z ich cechami. I choć czasem bywa to trudne, bo niektóre przymioty wzbudzają w nas większą sympatię (możesz np. bardziej cenić zainteresowanie książkami, a mniej dokonania sportowe), okazuj dzieciom, że cenisz ich dokonania. To dla nich niezwykle ważne. Właśnie ze względu na te różnice wcale nie powinnaś postępować ze swoimi dziećmi tak samo. Zobacz też: Jak wychować jedynaka? Każde dziecko potrzebuje uwagi Maluchy oczywiście będą zabiegać o twoją miłość i uwagę , każdy z nich będzie chciał dostać jej jak najwięcej. I niezależnie od twojego postępowania rywalizacji między nimi trudno uniknąć – każdy chce być wyjątkowy, jedyny i kochany najbardziej i każdy może uważać, że jego rodzeństwo jest traktowane lepiej i dostaje więcej miłości. Wynika to najczęściej (choć nie zawsze) ze złej oceny sytuacji przez dziecko, ale ty możesz...
