Doroty Zawadzkiej nikomu nie trzeba przedstawiać, odkąd ze spokojnego pedagoga i psychologa zajmującego się rozwojem zmieniła się w pogromcę urwisów. Jej metody niemal jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki przywracają ład i harmonię, koją dusze zdesperowanych rodziców. Dają pewność, że jest wyjście nawet z najtrudniejszych sytuacji.
Nie zawsze można zapamiętać wszystkie „sztuczki” oglądając je w telewizji. Dlatego Dorota Zawadzka postanowiła je spisać i opublikować. Dobra polska książka o wychowaniu to prawdziwa rzadkość. A jeśli napisze ją Superniania, staje się lekturą obowiązkową. Mnóstwo w niej ważnych, praktycznych wskazówek, pomocnych każdego dnia.
Przedstawiamy jej fragment, dedykując go wszystkim rodzicom, także tym, którzy już mają superdziecko. Tak naprawdę to wy wiecie najlepiej, jak poradzić sobie ze swoim rozbrykanym, a czasem nawet niegrzecznym dzieckiem. W tej książce i w programie telewizyjnym Superniania chce pomóc wam przypomnieć sobie, jak być wspaniałym rodzicem superdziecka.
„W dzisiejszych trudnych czasach stworzenie ciepłego domu rodzinnego wymaga od nas wysiłku o wiele większego niż dawniej. Wielopokoleniowe domy odchodzą w niepamięć, babcie i dziadkowie są tak samo zapracowani jak my. Mamy coraz mniej czasu dla swoich bliskich. Bywa, że zdani na siebie dopuszczamy do głosu negatywne emocje, zapominając o tym, że rodzicielstwo to najpiękniejszy dar, jaki mogliśmy otrzymać. Nie możemy się jednak poddawać, ponieważ nasze dziecko potrzebuje silnych, mądrych i kochających rodziców. (...)”
„Często nie potrafimy odczytać potrzeb własnych dzieci. One z kolei umieją wymyślać absurdalne i niewykonalne zachcianki wyłącznie po to, aby zaobserwować naszą reakcję, przekonać się, na ile mogą sobie pozwolić i które z życzeń jesteśmy w stanie spełnić. Taka próba sił rozgrywa się nieomal w każdej rodzinie. W ten sposób nasz syn lub córka dowiadują się, co jest dozwolone, a co zabronione. Czytelny zestaw zakazów i praw sprawia, że dziecko może się bezpiecznie poruszać w najbliższym otoczeniu.”
„Jeśli wyznaczane przez nas granice są stałe – wyraźnie określone i konsekwentnie przestrzegane – zapewniamy naszemu dziecku poczucie bezpieczeństwa i uczymy świata, w którym to dorosły ustala reguły. Jeśli jednak dziecko przejmuje kontrolę nad nami, zaburzamy jego obraz świata. Mały tyran odczuwa niepewność i lęk, jeśli bowiem udało mu się podporządkować sobie rodziców, kto będzie stał na straży jego bezpieczeństwa? Kto go obroni, gdy przyjdzie prawdziwe zagrożenie? (...)”
Rozwój dziecka od 0 do 3 lat Ta książka to kompendium wiedzy na temat procesów rozwojowych, jakim podlega dziecko od narodzin do trzeciego roku życia, a także źródło sprawdzonych porad. Doktor Brazelton, wybitny amerykański pediatra z niemal pięćdziesięcioletnią praktyką, omawia najważniejsze zagadnienia dotyczące zdrowia i rozwoju dziecka oraz funkcjonowania rodziny. Pokazuje, jak mądrze prowadzić dziecko przez problemy z karmieniem, usypianiem, dyscypliną czy nauką korzystania z toalety. Skupia się na przełomowych momentach w rozwoju, które budzą największy niepokój rodziców, a które często łączą się z regresem rozwojowym. Nieustannie też podkreśla, że rodzicielstwa najlepiej uczyć się na błędach, gdyż dzięki nim dokonujemy analizy własnego podejścia, by zaradzić trudnej sytuacji. Spotykając się z rodzicami, często zadaję im pytanie: „Kto z was ma w domu książkę, nie poradnik, opisującą rozwój człowieka w wieku waszego dziecka?”. Nie mogę się doczekać, kiedy podniesie się las rąk, a w domach rodziców małych dzieci będzie właśnie omawiana książka. Gorąco zachęcam do lektury i poznawania dziecka od pierwszych chwil jego życia przy wykorzystaniu mapy Brazeltona i Sparrowa. Dorota Zawadzka, psycholog, gwiazda programu Superniania […] to pozycja wyjątkowa i ze wszech miar godna polecenia. […] Jej przesłanie stanowi idea, że najważniejszym zadaniem rodziców, lekarzy i opiekunów jest zrozumienie unikalnego języka zachowań i doświadczeń dziecka. Jedynie rozumiejąc, możemy mądrze wspierać i towarzyszyć. Z prawdziwą przyjemnością mogę zarekomendować lekturę obu tomów wszystkim rodzicom, jak również specjalistom zajmującym się małymi dziećmi i ich rodzinami. Doktor Grażyna Kmita, Zakład Wczesnej Interwencji Psychologicznej Instytutu Matki i Dziecka Na rynku wydawniczym dostępnych jest mnóstwo poradników...
Dorota Zawadzka zamieściła na swoim FB list matki trójki dzieci urodzonych dzięki in vitro – która ma dość tego, że politycy – i nie tylko oni! – używają obelżywych określeń na dzieci, powstałe poprzez zapłodnienie pozaustrojowe. Jej pełen goryczy list w ciągu tygodnia zyskał na fanpejdżu Superniani ponad 1,3 tysiąca komentarzy, głównie ze słowami podziwu i poparcia dla autorki! Przeczytajcie: "Kochani, dziś przelała się kolejna czara goryczy. I dlatego muszę "krzyknąć"... może ktoś mnie usłyszy. Dziękuję Wam wszystkim za słowa otuchy. Dorota Zawadzka dziękuję Ci za merytoryczne wsparcie. […] Do Rzecznika Praw Dziecka Pana Marka Michalaka Jestem dumną MAMĄ dzięki metodzie in vitro. Razem z mężem mamy trójkę wspaniałych córek Zosię lat 13, Tonię lat 10 i Helenę lat 6. Od wielu lat z niepokojem obserwujemy niechęć i atak na rodziny takie jak nasze. Zarzuca nam się selekcję zarodków, zabijanie zarodków, aborcje . Obrzuca się nasze dzieci epitetami „dzieci Frankensteina”, dzieci z bruzdą, niedorozwinięte…. Może to wszystko byłoby do „zaakceptowania” gdyby to były głosy ludzi dzielących się swoją opinią w domowych pieleszach ale to są głosy ludzi, którzy korzystają z dostępu do mediów, z mównicy sejmowej. To są ludzie, którzy sprawują urzędy publiczne, to są ludzie, którzy przemawiają z ołtarzy kościołów… Zasięg i znaczenie ich wypowiedzi jest tak wielki, że nasze ciche głosy sprzeciwu nie mają szansy być usłyszane. Gdzie jest odpowiedzialność za głoszenie nieprawdy? ! Dlaczego nie ma żadnego prawa, które wspiera rodziców i dzieci poczęte metodą in vitro do obrony ich dóbr osobistych przed kłamstwem, oszczerstwami i manipulacją faktami?! Ile jeszcze przyjdzie nam znieść potwarzy? Ile jeszcze pomyj zostanie na nas wylanych?! W warszawskiej klinice nOvum, spotkaliśmy wiele takich par jak nasze i wiem...
Dumna babcia zamieściła na swoim profilu na Instagramie zdjęcie z wnuczką trzymaną w ramionach. Twarz Doroty Zawadzkiej promienieje takim szczęściem , że nie potrzeba słów, aby widzieć, że to jeden z najszczęśliwszych dni w jej życiu. "Rozryczałam się" Pod postem gorące gratulacje od internautów. "Jaka miłość w oczach! Gratulacje" – napisali. "Pani Doroto gratulacje. Teraz będzie pani Superbabcią" – stwierdzono. W rozmowie z mamotoja.pl psycholog podzieliła się swoimi pierwszymi emocjami. "Kiedy malutka już się urodziła, rozryczałam się, puściły mi emocje " – opisuje pierwsze chwile po przyjściu na świat wnuczki. Dla superniani to spełnienie kolejnego marzenia, jak mówi, jednego z najważniejszych w ostatnich latach. "Znowu mam kogoś, komu mogę pokazać świat. Będę mogła pokazać małemu człowieczkowi, jak wspaniałe jest życie ’" – mówi wzruszona. Będę babcią zaangażowaną na ile pozwolą na to rodzice Jaką będzie babcią? "Będę zaangażowaną babcią na tyle, na ile pozwolą mi młodzi" - podkreśliła. "To ich dziecko i ich decyzje" – dodała. Dla Zawadzkiej wzorem babci jest jej własna mama, która była - jak mówi - "babcią na gwizdek ". To oznacza, że jak młodzi rodzice będą jej potrzebowali, to będą mogli liczyć na pomoc. Natomiast nie chce być babcią, która mówi: "a zrób tak", "a spróbuj w ten sposób", "a tak byłoby lepiej". Jak mówi, bardzo jest jej żal młodych mam, które muszą się podporządkować mamie, teściowej i robić tak jak one radzą. "To rodzice mają wybierać, co im pasuje, bo to oni muszą czuć się dobrze z dzieckiem" – podkreśliła. Dlatego zdaniem psycholog, dopóki młody rodzic nie zapyta się, czy dobrze postępuje, nikt nie powinien tego oceniać czy to jest dobrze, czy źle. Syn pani Doroty wziął urlop tacierzyński i wypoczynkowy, aby przez pierwszy miesiąc być...
