Temperament to potęga!

Temperament to cechy osobowości, które ujawniają się już we wczesnym dzieciństwie. Według Hipokratesa ludzie dzielą się na cztery podstawowe typy (w rzeczywistości jest to trochę bardziej skomplikowane):

– Sangwinik to człowiek niezwykle towarzyski, energiczny, beztroski. Uwielbia się dobrze bawić, jak powietrza potrzebuje publiczności i pochwał.

– Melancholik jest bardzo wrażliwy, lękliwy, rozmarzony, raczej nietowarzyski. Ma skłonność do zamykania się w sobie, lubi, gdy inni domyślają się, czego pragnie.

– Choleryk to ktoś niezwykle silny, impulsywny, optymista. Nie boi się podejmowania decyzji, lubi rywalizować i oczywiście wygrywać.

– Flegmatyk jest zdecydowanie zrównoważony, łagodny, bierny. Kocha święty spokój i jak ognia unika konfliktów. Potrzebuje szacunku, nie znosi być poganiany.

Jaki temperament ma Twoje dziecko?

Każde dziecko przychodzi na świat „jakieś” – bardziej lub mniej wrażliwe, energiczne albo nie, w mniejszym lub większym stopniu odporne na stres, niewygody, zmiany.

Choć o jego typie temperamentu zadecydowały geny, nie tylko od nich zależy, kim będzie, gdy dorośnie. Równie ważne jest to, jak zostanie wychowane, co przeżyje.

Sprawdź jaki temperament ma twoje dziecko

Zaakceptuj temperament swojego dziecka

Życie byłoby dużo prostsze, gdyby rodzicom-flegmatykom zawsze rodziły się spokojne dzieci, a cholerykom – takie, które nie dają sobie w kaszę dmuchać. Ale tak nie jest. Efektem różnicy temperamentów może być obustronna frustracja.

Lubiącej spokój mamie niełatwo zrozumieć synka, którego roznosi energia. „Czy ty nie możesz choć przez sekundę spokojnie usiedzieć na miejscu?” – pyta. A czasem nawet zastanawia się, czy jej pociecha nie cierpi na ADHD. Z kolei dziecko nie może pojąć, dlaczego ma tkwić w bezruchu, skoro całym sobą pragnie pędu.

Przeczytaj także: ADHD czy złe zachowanie?

Flegmatycznemu „miśkowi”, który godzinami może bawić się pluszakami, również nie jest lekko. Jeśli jego rodzice są bardzo niecierpliwi i przez cały czas gdzieś się śpieszą, ciągle słyszy: „Przestań się guzdrać!” albo: „Jak długo jeszcze mam na ciebie czekać?”. Nie bardzo rozumie, dlaczego musi się śpieszyć. A gdyby nawet chciał, nie wie, jak ma cokolwiek zrobić szybciej czy sprawniej.
[CMS_PAGE_BREAK]

Pozwól dziecku być sobą

Zamiast na siłę zmieniać malca i walczyć z tym, czego zmienić się nie da:

– Zaakceptuj dziecko takim, jaki jest. To ktoś niepowtarzalny i wyjątkowy. Niezależnie od tego, jaki ma temperament, chce być kochany;

– Pamiętaj, że dziecko nie jest Tobą. To, że jesteś duszą towarzystwa, nie oznacza, że maluch musi być taki jak Ty;

– Staraj się lepiej poznać dziecko. Zobacz, co mu sprawia przyjemność, a co go denerwuje. Obserwuj, jak się bawi, jak reaguje na nowe sytuacje, jak się śmieje, jak płacze. Im lepiej go poznasz, tym łatwiej będzie Ci zrozumieć jego zachowanie;

– Dostosuj się do dziecka... Jeśli np. dziecko nie przepada za nowościami, nie bombarduj go atrakcjami;

– ...ale nie popadaj w przesadę. Nie chodź wokół dziecka na paluszkach i nie odgaduj w lot wszelkich jego życzeń. W przyszłości maluch nie będzie żył pod kloszem i musi rozumieć potrzeby innych ludzi.

– Jeśli trzeba, pomóż dziecku. Temperamentu nie da się zmienić, ale można go nieco przytemperowac, na przykład nauczyć dziecko jak należy się zachowywac. Można tez pomóc wycofanemu, nieśmiałemu dziecku nabrać pewności siebie.

Przeczytaj także jak pomóc nieśmiałemu dziecku

– Zauważaj zalety dziecka. Np. choleryk, choć wybuchowy i apodyktyczny, jest także odważny, samodzielny i wytrwały. Warto to docenić, by właśnie te cechy „wyszły na prowadzenie”.

Przeczytaj także jak nauczyć dziecko pewności siebie