Gronkowiec złocisty u dziecka to bakteria bytująca w jamie nosowo-gardłowej i na skórze. U najmłodszych wywołuje zakażenia skórne, m.in. czyraki. Gronkowiec może też powodować zapalenie płuc lub zatok. Nieleczone zakażenie gronkowcem prowadzi do namnożenia bakterii i może skończyć się nawet sepsą.
Gronkowiec złocisty u dzieci:
1. objawy bakterii
2. Inne choroby wywoływane przez gronkowca
3. Czy można wyleczyć gronkowca?
4. Czy gronkowiec jest zaraźliwy?
Gronkowiec najczęściej wywołuje choroby skóry, które wymagają leczenia antybiotykami. Objawy gronkowca zależą od wywołanej przez bakterię choroby. Inne są objawy zarażenia gronkowcem złocistym w przypadku chorób skórnych, np. czyraków, liszajców, zapalenia mieszków włosowych, a inne w przypadku zapalenia opon mózgowych czy płuc.
Czasami dobranie właściwego leku odwleka się w czasie, ponieważ gronkowiec jest szczególnie odporny na leczenie. Nigdy jednak nie bagatelizuj zakażenia tą bakterią, ponieważ powikłania mogą być bardzo groźne dla dziecka. Poniżej znajdziesz charakterystykę najczęstszych chorób skórnych wywołanych przez gronkowca złocistego i metody ich leczenia.
Gronkowiec złocisty u dziecka może dawać objawy w postaci czyraków. Na początku pojawia się bolesna, twarda krostka, która może się powiększyć aż do rozmiarów niewielkiego guza. Okolica czyraka także jest zaczerwieniona i bolesna. Pojedynczy czyrak umiejscowiony np. na nodze czy pupie maluszka nie jest jeszcze bardzo groźny. Jeżeli jednak średnica czyraka powiększy się do ok. 1 cm, to może oznaczać, że bakteryjna choroba skóry przybiera na sile – konieczna będzie kolejna wizyta u lekarza.
Do specjalisty trzeba też się zgłosić jeśli czyraki powracają albo kiedy na skórze pojawia się ich więcej niż jeden – w takim przypadku mówimy o czyraczności, którą leczy się czasem nawet antybiotykiem podawanym doustnie. Leczenie czyraków może trwać bardzo długo, bo trudno dobrać antybiotyk, na który gronkowiec nie będzie odporny.
Częstym efektem zakażenia gronkowcem jest liszajec zakaźny. Może pojawić się u noworodków, jako skutek zakażenia gronkowcem złocistym w szpitalu tuż po porodzie. Wokół ust, na policzkach, czasem też między włosami na głowie pojawiają się drobne pęcherzyki, które następnie mogą pękać i wydzielać żółtawy, kleisty płyn. Pęknięte – szybko zasychają i tworzą strupy. Liszajec zakaźny trochę przypomina opryszczkę – tylko lekarz może definitywnie orzec, jaką chorobę ma dziecko.
Jeśli zauważysz objawy liszajca, jak najszybciej umów malca na wizytę w przychodni. Pediatra przepisze antybiotyk (to konieczne!) i maści łagodzące zmiany skórne. Zadzwoń do lekarza także wtedy, jeśli podczas leczenia pojawi się gorączka lub zaczerwienienie wokół zmienionych chorobowo miejsc. Maluch powinien przyjmować antybiotyk przez ok. 7-10 dni. Nie przerywaj kuracji, nawet jeśli jeszcze przed upływem tego terminu zauważysz poprawę.
Jęczmień na oku to bakteryjne zapalenie brzegu powieki, spowodowane zakażeniem gronkowcem u dziecka, do którego dochodzi najczęściej na skutek pocierania brudnymi rączkami powiek. Na powiece pojawia się bolesne zgrubienie, początkowo czerwone, z czasem pęczniejące i przybierające kształt i barwę ziarna zboża, od którego wzięło nazwę. Zbiera się w nim ropa (to ona nadaje ową ciemnozłotą barwę). Jęczmień dojrzewa w ciągu 4–5 dni i nieleczony samoczynnie pęka, co może prowadzić do wtórnego nadkażenia.
Zaogniona powieka puchnie i ogranicza sprawne widzenie, przede wszystkim jednak swędzi. Dziecku trudno jest się powstrzymać od pocierania bolącego miejsca, dlatego warto założyć na chore oko opatrunek z kawałka wyjałowionej gazy. To jednak nie wystarczy, aby wyleczyć jęczmień, dlatego skonsultuj się z okulistą, który być może przepisze maść z antybiotykiem.
Gronkowiec złocisty u dzieci może wywołać Zespół Rittera, nazywany również pęcherzycą noworodków albo gronkowcowym zespołem oparzeniowym. To bardzo groźna choroba, występująca najczęściej u kilkutygodniowych dzieci, zarażonych gronkowcem. Może też pojawić się u starszych dzieci (do pięciu lat).
Na całym ciele pojawiają się bolesne pęcherze, które pękają. Skóra łuszczy się i wygląda jak poparzona. Najczęściej zmiany rozpoczynają się wokół pępka albo pod pieluszką. Chore dziecko ma wysoką gorączkę, bardzo cierpi i wymaga jak najszybszego leczenia w szpitalu. Najprawdopodobniej zauważysz też nagły brak apetytu u dziecka. Choroba pozostawia najczęściej trwałe blizny.
Gronkowiec to podstępna bakteria, która nie zadowala się tylko atakowaniem skóry. Może też wywoływać poważne choroby organów wewnętrznych. Oprócz wspomnianego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, gronkowiec może wywołać:
Gronkowiec złocisty wytwarza też toksyczną enterotoksynę – a zakażenie nią może być tak samo niebezpieczne, jak zarażenie samą bakterią.
Gronkowiec wymaga leczenia antybiotykiem, podobnie jak pozostałe choroby bakteryjne. Niestety dobranie właściwego antybiotyku zwalczającego gronkowca może być trudne. Z badań wynika, że aż 90 proc. szczepów gronkowca jest odpornych na penicylinę. Inne antybiotyki są jeszcze mniej skuteczne. Bakteria szybko przyzwyczaja się do nowych leków i uodparnia się na nie. Im częściej dzieciom podaje się antybiotyki, tym większe prawdopodobieństwo, że gronkowiec się na nie uodporni.
Gronkowiec rozprzestrzenia się drogą kropelkową, dlatego można się nim zarazić przez bezpośredni kontakt z chorym. Do zarażenia może dojść także przez wypicie lub zjedzenie zakażonego produktu (przede wszystkim mięsa i nabiału) czy otwartą ranę. Bakterią można zarazić się najszybciej w okresach osłabionej odporności. Wyczerpany i słaby układ immunologiczny jest idealnym podłożem dla rozwoju gronkowca – najczęściej zakażeniu ulegają osoby po przebytych długotrwałych chorobach czy zabiegach chirurgicznych.
W takich sytuacjach organizm nie potrafi się bronić i jakakolwiek styczność z bakterią może zakończyć się zakażeniem. Gronkowiec rozprzestrzenia się także w szpitalach i przychodniach. Przebywające tam osoby chore i osłabione, dość łatwo ulegają zakażeniom. W ostatnich latach do zakażeń gronkowcem dochodzi także w innych miejscach publicznych, takich jak: baseny, kąpieliska czy sale ćwiczeń. Takim chorobom sprzyjają duże skupiska ludzi i szybkie przechodzenie bakterii z człowieka na człowieka.
Zobacz także:
Leczenie AZS musi odbywać się jednocześnie na wielu płaszczyznach – tylko wtedy będzie skuteczne. Przede wszystkim koniecznie trzeba nawilżać i natłuszczać skórę , aby odzyskała ochronne właściwości i przestała swędzieć. Trzeba będzie też leczyć alergię , jeśli występuje ona u dziecka (w 80% przypadków atopia idzie w parze z alergią), a także łagodzić swędzenie skóry, aby dziecko się nie drapało. Sprawdź, co radzi specjalista dermatolog, dr n. med. Marta Hasse-Cieślińska:
Liszajec zakaźny – letnia infekcja bakteryjna skóry Występuje zwykle w lecie. Infekcji sprzyja ciepło, większa wilgotność powietrza, a także podróże, a ściślej mówiąc, pobyty w hotelach i przesiadki na lotniskach (nigdy nie przewijaj dziecka na publicznym przewijaku bez uprzedniego podłożenia na przewijak pieluszki tetrowej, ręcznika albo podkładu!). Nieleczony liszajec może w ciągu doby rozprzestrzenić się na całą powierzchnię skóry. Skąd to się bierze? Liszajec to bakteryjne zakażenie skóry wywołane przez paciorkowce albo gronkowca złocistego . Dziecko może się nim zarazić podczas kontaktu z chorą osobą (np. przez podanie jej ręki) albo używanie tych samych co ona przedmiotów (np. sztućców, pościeli). Objawy liszajca: Najczęściej wokół ust, na twarzy i między włosami – możliwe jest jednak umiejscowienie na innej dowolnej części ciała– pojawiają się drobne pęcherzyki, które następnie pękają i wydzielają żółtawą wydzielinę. Pęknięte pęcherzyki zasychają, tworząc miodowe strupy. Leczenie jest konieczne! Przy podejrzeniu liszajca jak najszybciej pokaż dziecko lekarzowi. Pediatra przepisze antybiotyk w spreju lub maści do stosowania miejscowego i maści łagodzące zmiany. Jeśli podczas leczenia pojawi się gorączka lub zaczerwienienie wokół chorych miejsc, także idź z dzieckiem do lekarza. Być może wtedy trzeba będzie podać antybiotyk doustnie (dziecko będzie musiało go łykać przez ok. tydzień). Domowa pielęgnacja. Kilka razy dziennie przemywaj zmiany ciepłą wodą albo lekkim roztworem nadmanganianu potasu. Aby uniemożliwić rozprzestrzenianie się infekcji, między przemywaniami zabezpiecz chore miejsca opatrunkiem np. z gazy. Sprawdź, co musisz wiedzieć o innych bakteryjnych infekcjach skóry u dziecka ! Mięczak zakaźny To zakażenie skóry wywołane...
