Dziecko jest nadpobudliwe, bo je za dużo cukru. Prawda czy mit?

Wydaje ci się, że winą, za to, że twój malec jest wulkanem energii, jest fakt, że zjada zbyt dużo słodyczy? Wielu rodziców uważa podobnie. Ale czy słusznie? Okazuje się, że…. wcale nie! To nie cukier odpowiada za nadpobudliwość dziecka. Zaskoczona?

Już w latach 20. ubiegłego wieku łączono nadmierną aktywność z ilością spożywanego cukru. Teoria ta stała się niezwykle popularna w 1975 roku za sprawą książki dra Bena Feingolda „Dlaczego twoje dziecko jest nadpobudliwe”. Autor opisywał w niej chłopca, który uwielbiał słodkie przekąski i napoje (które dziecko za nimi nie przepada?), a później szalał, np. podczas przyjęć urodzinowych, spotkań rodzinnych czy wyjazdów na wakacje.

Jak to jest z tym cukrem?

W latach 70. XX wieku pojawiło się kilka badań, które sugerowały, że dieta o wysokiej zawartości cukru powoduje gwałtowne wydzielanie się insuliny, co z kolei wyzwala produkcję adrenaliny i nadpobudliwość. Kolejne badania wskazywały jednak na słabości tej teorii i podważały jej założenia.

Zobacz też: Nie cukier i nie złe wychowanie. ADHD ma inne przyczyny​

Cukier nie wpływa na zachowanie dziecka

W 1994 roku grupa naukowców zbadała dzieci pod kątem wpływu cukru na ich zachowanie. Wyniki analizy zostały opisane w New England Journal of Medicine. Badanie polegało na tym, że eksperci oceniali zachowanie grupy dzieci, nie wiedząc, które z nich otrzymywały słodką żywność, a które spożywały produkty słodzone aspartamem i innymi sztucznymi środkami słodzącymi.

Wyniki pokazały, że cukier nie wpływa na zachowanie dzieci ani ich funkcje poznawcze. W artykule wstępnym do badania napisano: „nie ma dowodów, że sam cukier może zmienić dziecko z normalną uwagą w dziecko nadpobudliwe”. Rok później analiza, która zgromadziła dane ze wszystkich opublikowanych badań na ten temat, doprowadziła do tego samego wniosku.

Czy zatem ograniczanie dziecku cukru nie ma sensu?

Choć badania naukowe pokazują jasno, że spożywanie cukru nie powoduje nadpobudliwości u dziecka, nie znaczy to, że powinno ono zjadać cukier w nieograniczonych ilościach. Unikanie cukru nie wpłynie na zachowanie dziecka, ale może pomóc chronić je przed otyłością, cukrzycą typu 2 i chorobami serca, co jest przecież niesłychanie ważne.

Źródło: nytimes.com

Zobacz też:

• Co jedzą nasze dzieci? Naukowcy załamani, biją na alarm!
• Zrezygnowała z cukru w diecie dziecka. Różnicę w zachowaniu zauważyła już po 2 dniach!
• Słodko i bez cukru. Czy da się to pogodzić?