To prawda, że długo przechowywane owoce i warzywa są teraz mniej cenne niż latem i wczesną jesienią, ale to nie znaczy, że są bezwartościowe! Nadal zawierają mnóstwo witamin, soli mineralnych, flawonoidów i błonnika. Dlatego trzeba ich jeść jak najwięcej. Postaraj się, by na talerz dziecka trafiały najróżniejsze produkty, a nie tylko jabłko, marchewka i ziemniaki. Niech pozna smak cukinii, bakłażana, kalarepki czy różnych sałat. Poza jabłkami niech zjada także cytrusy, melony i inne egzotyczne owoce.
„Słoiczkowe” zupki i soczki dla niemowląt są pełne witamin, za to nie mają w sobie żadnych konserwantów ani innej chemii. Przygotowuje się je z przebadanych produktów, a długi termin ważności zawdzięczają pasteryzacji. Można je podawać nie tylko bobasom – w przypadku starszych dzieci mogą być kołem ratunkowym („O rany, nie zdążyłam ugotować obiadu”) albo bazą do bardziej „dorosłej” zupy – łatwo dodać do nich np. koncentrat czy przecier pomidorowy, przyprawy ziołowe, posiekaną natkę, koperek czy np. bazylię.
Mrożone warzywa i owoce są niemal tak wartościowe jak świeże (np. 100 g świeżych malin zawiera 32 mg witaminy C, a mrożonych – 30!). W dobrze zaopatrzonych sklepach wybór mrożonek jest naprawdę imponujący: od truskawek czy malin po wydrylowane wiśnie i śliwki, od fasolki szparagowej czy szpinaku w liściach po najróżniejsze mieszanki, np. bukiety warzyw czy warzywa na patelnię (wcale nie trzeba ich na nią wrzucać, można je ugotować na parze). Kupuj jednak tylko mrożonki, w których warzywa czy owoce nie są zbrylone (pewnie już raz się rozmroziły).
Jeden z najcenniejszych skarbów, jaki możesz tam (albo w warzywniaku) znaleźć, to kiszona kapusta. Jest zdrowsza i łatwiej strawna od słodkiej, dostarcza mnóstwo witaminy C i składników mineralnych. Zawiera kwas mlekowy i pożyteczne bakterie – gdy znajdą się w przewodzie pokarmowym, poprawiają trawienie i wchłanianie składników odżywczych. Dzięki nim tworzą się cenne witaminy, np. B12 i K. Równie cenne są kwaszone ogórki. Warto sięgnąć też po domowy kompot. Ma co prawda mniej witamin niż soczki, ale także jest zdrowy i pyszny.
Mnóstwo witamin możesz wyhodować samodzielnie:
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 14.0px 'Geneva CE'} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 14.0px 'Geneva CE'; min-height: 19.0px} Owoce w diecie niemowlaka to dobre źródło ważnych składników odżywczych. Trzeba jednak podawać je z umiarem i zachowaniem zasad. Choć owoce z różnych stron świata są dostępne w sklepach przez okrągły rok, podawanie ich dziecku warto zacząć od owoców sezonowych, rosnących lokalnie, takich jak jabłka, gruszki, morele, maliny czy śliwki. Zawierają nie tylko witaminy, błonnik, ale również składniki mineralne, w tym cenne pierwiastki śladowe, których nie może zabraknąć niemowlęciu podczas rozszerzania diety. Spis treści: Od kiedy owoce dla niemowlaka i jakie? Dlaczego owoce dopiero po warzywach? Surowe czy gotowane owoce dla niemowlaka? Jak podawać owoce małemu dziecku? Ile owoców dziennie może jeść niemowlak? Czy owoce mogą uczulać dziecko? Od kiedy owoce dla niemowlaka i jakie? Owoce warto wprowadzić do diety niemowlęcia jako drugą po warzywach grupę produktów. Można je podawać najwcześniej, gdy dziecko skończy czwarty miesiąc życia (między 17. a 26. tygodniem życia). Pierwsze owoce to zazwyczaj jabłka i gruszki (są dobrze tolerowane). Początkowo niemowlę może dostać mus (lub przecier ze słoiczka); Potem skrobane łyżeczką jabłuszko; Po kilku dniach dziecko może spróbować innych owoców, np. jagód, porzeczek, malin, truskawek. Ważne jest, żeby nowe owoce pojawiały się w diecie dziecka pojedynczo i w odstępach kilku dniowych. Najpierw podajemy małą ilość owocu, stopniowo ją zwiększamy i obserwujemy dziecko. Jeśli dziecko dobrze reaguje, po kilku dniach może poznać smak innego owocu. Dlaczego owoce dopiero po warzywach? Kiedyś rozszerzanie diety niemowlaka zaczynano od jabłka. Teraz eksperci...
Czy wiesz, że w rozgotowanej marchewce jest aż o połowę mniej witamin niż w tej, którą podajesz maluchowi na surowo do schrupania? Tymczasem to właśnie one mają ogromny wpływ na odporność dziecka . Witaminy to nie białka, nie tłuszcze ani nie węglowodany. Są jednak niezbędne do wszystkich procesów przemiany materii w organizmie. Potrzebuje ich też układ odpornościowy. Czy jesteś pewna, że twój przedszkolak otrzymuje ich tyle, ile powinien? Skąd wziąć witaminy? Organizm nie potrafi sam wytwarzać witamin. Wyjątki to witaminy D i K. Pierwsza powstaje częściowo w skórze, pod wpływem promieni słonecznych, zaś niewielkie ilości witaminy K wytwarzają w jelitach bakterie. Ale to wszystko wciąż za mało w stosunku do potrzeb dziecka. Reszta musi więc zostać do organizmu dostarczona. Najlepiej w tym, co codziennie znajduje się na talerzyku malucha. Zdrowa trzynastka - witaminy dla dziecka Wszystkich witamin jest trzynaście. Niektóre rozpuszczają się w tłuszczach, inne w wodzie. Ma to jakieś znaczenie? Ogromne! Witaminy rozpuszczalne w wodzie to C oraz z grupy B. Mają tę zaletę, że organizm bardzo dobrze je przyswaja. Wada? Nie potrafi ich magazynować. A to oznacza, że jeśli dostanie ich więcej, i tak nie zrobi zapasów. Po to więc, by dziecko miało ich cały czas pod dostatkiem, musi je często zjadać. Co innego, jeśli chodzi o witaminy rozpuszczalne w tłuszczach: A, E, D, K. Po to, by organizm w ogóle je przyswoił, potrzeba tłuszczu. Jeśli więc chcesz, by malec skorzystał z beta-karotenu (czyli prowitaminy A), którego sporo jest w marchewce, to do surówki dodaj trochę oleju lub majonezu. Z tego samego powodu nie dawaj dziecku mleka o zawartości 0% tłuszczu ani chudych twarożków i serów. Bez tłuszczu obecne w tych produktach witaminy A, E, D i K w ogóle nie zostaną przyswojone. Takie mleko lub sery są więc dla malca za mało wartościowe. Witaminy dla odporności...
Przy wietrznej, zmiennej pogodzie maluchy mniej czasu spędzają na dworze, za to więcej w przegrzanych mieszkaniach. Nic dziwnego, że na przedwiośniu są osłabione, mają gorszą odporność i nie najlepszy apetyt. Ratunkiem dla nich jest wzmacniająca dieta zawierająca dużo witaminy C, kwasu foliowego, witamin z grupy B. Wspólnie z dietetykiem podpowiadamy, jak o tej porze roku mądrze komponować menu dla całej rodziny. Nowalijki – nie Po zimie tęsknym wzrokiem spoglądamy na nowalijki: zielona sałata, rumiane rzodkiewki, świeżutki szczypiorek... Ale pamiętaj, by używać ich w ograniczonych ilościach i tylko od czasu do czasu. Szybko hodowane warzywa mogą bowiem zawierać pozostałości azotanów i azotynów z nawozów sztucznych. Plasterek ogórka lub pomidora, liść sałaty czy rzodkiewka przedszkolakowi oczywiście nie zaszkodzą. Generalnie jednak, zwłaszcza w przypadku małych dzieci, nowalijek należy unikać. Są lepsze i smaczniejsze źródła witamin. Aby zaspokoić zapotrzebowanie organizmu na witaminę C, warto jeść kiszone ogórki (dla dzieci powyżej roku życia) i kiszoną kapustę (powyżej dwóch lat). Ogórki dodatkowo poprawiają apetyt małym niejadkom. Kiszonki jednak to nie wszystko na co mamy ochotę wraz z nadchodzącą wiosną. Miniogródek Prościej niż myślisz, możesz mieć własną zieleninę. To naprawdę nic trudnego, a jakie zdrowe! Kup w sklepie ogrodniczym cebulki szczypiorku i zasadź je w doniczce w kuchni. Zieloną pietruszkę wyhodujesz jeszcze łatwiej – sadząc lub wkładając do wody jej zdrowy korzeń. Nie czekając do Wielkanocy, możesz posiać rzeżuchę na talerzu obłożonym mokrą ligniną albo nauczyć się kiełkować nasiona – przeznaczone specjalnie do tego celu kupisz np. w sklepach ze zdrową żywnością. Takie domowe zieleniny, oprócz mnóstwa witaminy C oraz witamin z grupy B, dostarczają również cennego żelaza. Warto o nich pamiętać...
