Wychowanie łakomczucha

Gdy widzisz, że jedzenie staje się dla malucha źródłem pocieszenia, sposobem na odprężenie się, ucieczką od nudy lub metodą na zwrócenie na siebie uwagi trzeba zacząć czynić starania, aby zmienić te nawyki. Konsekwencją rozwiązania problemów przy pomocy jedzenia może być nadwaga i inne schorzenia a także problemy, mające podłoże psychologiczne.

Metody postępowania

1. Przede wszystkim dziecko powinno mieć stałe pory jedzenia i nie wolno mu pozwalać na podjadanie między posiłkami. Nie chodzi jedynie o zdrowie fizyczne — przy ciągłym jedzeniu, inne zajęcia rozwijające dziecko intelektualnie i psychicznie schodzą na plan drugi. Pamiętaj jednocześnie, żeby podczas podstawowych posiłków nie wydzielać określonych porcji (małych lub dużych). Niech dziecko zje ile chce i ile może.
2. Jedzenie absolutnie nie może być lekarstwem na nudę, zmartwienia czy troski. Rodzice muszą pomóc dziecku w znalezieniu ciekawego zajęcia i rozwiązywaniu problemów a nie pocieszać poprzez fundowanie słodyczy i innych smakołyków — jedzenie też może uzależnić.
3. Jedzenie nie może być również sposobem na karanie (z powodu złego zachowania nie dostaje kolacji) i nagradzanie (za ładny rysunek dostaje czekoladę). Nie próbuj także stosować jedzenia jako środka do przełamania na przykład uporu czy innych złych zachowań dziecka — po pierwsze w przyszłości może to być wykorzystane przeciwko Tobie a poza tym jedzenie staje się w każdym z tych wypadków "kartą przetargową". Zadbaj również o to, aby nie stało się przyzwyczajeniem i cukierki nie kojarzyły się z określonymi czynnościami jak wyjście na spacer czy jazda samochodem.
4. Pamiętaj również, aby z tematu jedzenia nie robić problemu, tematu wywołującego stres lub problemu wokół którego toczy się całe życie rodzinne. Czyli na przykład nie strofuj dziecka podczas posiłku, że za dużo je lub jest grube i nie komentuj jego zachowania za każdym razem kiedy sięga po cukierka czy ciasteczko. Lepiej zlikwidować z zasięgu wzroku miseczkę ze słodyczami niż korcić ich widokiem malucha a potem robić z tego problem.
5. Zwróć uwagę również na swoje zachowanie. Może tak naprawdę dziecko bierze przykład ciągłego jedzenia z własnych rodziców. Jedzenie powinno wynikać przede wszystkim z głodu a nie być postrzegane jako czynność dodatkowa (np.: ciągłe podjadanie przed telewizorem).
6. Natomiast jeśli twierdzisz, że Twoje dziecko je za dużo lub jego dieta jest nieprawidłowa, zanim zaczniesz wprowadzać jakieś ograniczenia i zmiany najpierw zacznij obserwować i zapisywać ile i co zjada w ciągu tygodnia. Może okazać się, że Twoje obawy są nieuzasadnione.
7. Problem zaczyna się pojawiać kiedy zauważysz, że Twoje dziecko je bardzo dużo i towarzyszą temu inne zaburzenia zdrowotne np.: bardzo szybko przybiera na wadze lub wręcz przeciwnie - chudnie. O wszelkich niepokojących Cię objawach powinnaś powiedzieć lekarzowi