Pewnie nieraz słyszałaś, że im wcześniej przystawisz dziecko do piersi po porodzie, tym lepiej. To prawda. Gdy dziecko znajdzie się na twoim brzuchu, wkrótce zobaczysz, jak pełznie w kierunku piersi i obraca główkę. To znak, że próbuje odnaleźć pierś, bo dzieci rodzą się z silnym odruchem szukania i ssania. Taki kontakt „skóra do skóry” jeszcze go wzmacnia, budzi też u mamy odruchy wyzwalające laktację. Nim z piersi popłynie rzeka mleka, będziesz mieć różne wątpliwości. Dowiedz się, co ile powinnaś karmić noworodka piersią.
Nowo narodzonemu dziecku wystarczy tylko kilka kropel siary – jego mały żołądek ma pojemność łyżeczki od herbaty! A ponieważ wytwarzanie mleka i karmienie działa jak sprawny mechanizm, malec, ssąc, pobudzi laktację, a piersi szybko zaczną produkować tyle mleka, ile potrzebuje.
Niektóre dzieci potrzebują dziesięciu minut, by się najeść, inne przysysają się na więcej niż pół godziny. Po prostu karm, póki dziecko samo nie wypuści piersi z buzi. A jeśli w trakcie jedzenia zaśnie, spróbuj je delikatnie pobudzić do ssania, np. łaskocząc bródkę lub policzek. Od początku nie pozwalaj jednak traktować piersi jak smoczka. Jeżeli przestanie przełykać, ale nadal będzie ją trzymać w buzi, wsuń delikatnie najmniejszy palec do kącika jego ust. To dobry sposób, by przerwać karmienie, ilekroć dziecko źle uchwyci brodawkę.
Gdy maleństwo śpi w nocy, niestety musisz je obudzić. Noworodka trzeba karmić nie rzadziej niż co trzy godziny. Aby przebudzony maluszek nabrał ochoty do ssania, możesz go przebrać lub zmienić mu pieluszkę. Po kilku tygodniach zacznie sobie robić dłuższe przerwy nocne (może przespać nawet całą noc). Nie trzeba go wtedy budzić.
W pierwszych dniach i tygodniach życia noworodek musi być karmiony minimum osiem razy na dobę. Nie możesz robić dłuższych odstępów między karmieniami. Przerwy mogą więc trwać najwyżej trzy godziny, ale maluch może zgłodnieć znacznie wcześniej – nawet już po godzinie. Przystawiaj go więc do piersi zawsze, gdy się tego domaga lub kiedy czujesz, że piersi są przepełnione (ale dopiero gdy maluszek opróżni jedną, pozwól mu ssać z drugiej). Z czasem (kiedy dziecko zaczyna dostawać dodatkowe pokarmy, zwykle w szóstym miesiącu życia) przerwy między karmieniami wydłużają się do trzech, czterech godzin.
Nie! Przez pierwsze sześć miesięcy życia dziecko nie potrzebuje niczego poza twoim pokarmem. Mleko nie tylko zaspokaja głód, ale też gasi pragnienie. Nie musi więc pić herbatki z koperku czy rumianku.
Pójdź do przychodni i zważ dziecko. Jeżeli przybiera na wadze 180–210 g tygodniowo, możesz spać spokojnie. Powinnaś jednak wiedzieć, że około trzeciego–szóstego tygodnia może Ci się zdarzyć tzw. kryzys laktacyjny. To dlatego, że apetyt Twojego głodomorka stopniowo rośnie. Kiedy więc zacznie się częściej domagać karmienia, dłużej będzie ssać, nie martw się – tak stymuluje piersi do zwiększenia produkcji pokarmu. Jeśli nie zaczniesz dziecka dopajać lub dokarmiać – z obawy, że jest głodne – kryzys minie w ciągu dwóch, trzech dni.
Dbaj, by w czasie karmienia noworodek był zwrócony do ciebie całym ciałkiem – brzuszek do brzucha. Powinien uchwycić brodawkę z dużą częścią lub całą otoczką, tak aby pierś wypełniała jego buźkę. Nie ograniczaj mu więc do niej dostępu palcami – nie chwytaj piersi między dwa palce (w ten sposób będziesz blokować wypływ mleka, co sprzyja zastojom). Po prostu ujmij pierś czterema palcami od spodu, kciukiem od góry, układając dłoń w literę „c”. Dotknij wtedy górnej i dolnej wargi dziecka brodawką, a gdy szeroko otworzy usta, energicznym ruchem nałóż otwartą buzię na pierś (a nie odwrotnie!).
Wtedy nosek i broda przylegają do piersi, wargi są wywinięte i przypominają rybi pyszczek (tworzą równocześnie kąt rozwarty), otoczka się nie marszczy, a policzki się nie zapadają. Nie słychać też cmokania, tylko regularne przełykanie i postękiwanie. Absolutnie nie powinnaś czuć bólu (gdy się pojawi, przerwij karmienie), tylko lekkie pociąganie lub mrowienie związane z wypływem pokarmu.
Nawał pokarmu w piersiach najczęściej pojawia się w trzeciej lub czwartej dobie po porodzie. Piersi stają się twarde, „przepełnione”. Tak będzie przez jeden, dwa dni, póki produkcja pokarmu nie dostosuje się do potrzeb dziecka. Co możesz zrobić, aby pomóc sobie i jednocześnie nie zaszkodzić maluszkowi?
Być może zdecydujesz się na karmienie butelką, np. po to by tata dziecka angażował się w nocne karmienie. Jednak niezależnie od tego, jaki sposób karmienia wybierzesz (podając własne mleko, mleko modyfikowane lub wybierając karmienie mieszane), noworodek w pierwszych 3-4 tygodnia życia powinien być karmiony 8 razy na dobę. Także w nocy. Pamiętaj, że w odróżnieniu od naturalnego pokarmu mleko modyfikowane jest bardziej sycące i dziecko nie powinno być nim karmione częściej niż co 3 godziny.
Zobacz także:
Laktację można zwiększyć, gdy mleka jest za mało - przekonują doradcy laktacyjni. Uspokajają też zmartwione młode mamy - niemal każda kobieta może karmić piersią swoje dziecko! Laktacja (proces wydzielania mleka z piersi) u niektórych kobiet pojawia się jeszcze w czasie ciąży, u innych dopiero po porodzie. Gdy dziecko zaczyna ssać, w mózgu uwalnia się hormon, zwany prolaktyną. Pobudza ona pęcherzyki mleczne do wytwarzania pokarmu. Inny z hormonów – oksytocyna – powoduje, że kurczą się maleńkie mięśnie wokół przewodów mlecznych. Dzięki temu pokarm z piersi może wypłynąć. Aby mleka było więcej, trzeba stosować się do kilku zasad, m.in. często przystawiać dziecko do piersi. Spis treści: Sposoby na zwiększenie laktacji Pobudzanie laktacji po cesarce Przyczyny braku pokarmu w piersiach Jak sprawdzić, czy piersi produkują dość mleka Sposoby na zwiększenie laktacji Zanim przejdziemy do konkretnych porad, zacznijmy od sprawy nie mniej ważnej niż one same. Stan psychiczny kobiety i jej pozytywne nastawienie do karmienia piersią pełnią kluczową rolę w procesie laktacji. Spokój, wyciszenie i wsparcie emocjonalne ze strony najbliższych pomogą młodej matce uporać się z początkowym niepokojem. Sfrustrowana i spanikowana kobieta, przejęta płaczącym maluchem, blokuje się emocjonalnie, przez co może dojść do zmniejszenia wydzielania prolaktyny i osłabienia wytwarzania mleka. Pamiętajmy, że zarówno noworodek, jak i mama, muszą nauczyć się współpracować ze sobą , a początki bywają trudne. Dlatego nie należy się zrażać i od razu zakładać, że mleka jest za mało, przez co dziecko jest głodne i niedożywione. Zwykle wystarczy zastosować kilka wskazówek, aby laktacja wróciła do normy i spełniała potrzeby żywieniowe dziecka. 1. Najlepsze stymulowanie laktacji to przystawianie dziecka do piersi Pokarm tworzy się wtedy, gdy...
Powodów, dla których noworodek może być niespokojny, rozdrażniony i płaczliwy, jest wiele. Ale nawet wtedy, kiedy z twojego, dorosłego punktu widzenia są to rzeczy błahe, dla niego stają się najważniejsze. Bo sprawiają dyskomfort, a nawet ból. Nic dziwnego, że malec sygnalizuje całym sobą, że ma dość i oczekuje pomocy. Ba, próbuje ci to nawet powiedzieć na swój niedoskonały i najpewniej niezrozumiały jeszcze dla ciebie sposób. Wsłuchuj się więc w głos dziecka, obserwuj je uważnie, a w końcu zacznie być dla ciebie oczywiste, co malec chce ci zakomunikować. A jeśli karmisz naturalnie, pamiętaj, że pierś – wbrew pozorom – nie jest dobra na wszystko. Nie podawaj więc jej dziecku za każdym razem, gdy tylko zakwili. Bo cóż pomoże płynące z piersi mleko, gdy maleństwu dokucza swędząca skóra albo gdy jest mu za duszno? Noworodek może być niespokojny, ponieważ: jest mu niewygodnie otacza go za dużo bodźców jest zbyt zmęczony potrzebuje bliskości ząbkuje ma zły dzień jest chory lub coś go boli udzielają mu się twoje emocje Jest mi niewygodnie, mokro lub za gorąco Przyczyną dyskomfortu może być cokolwiek: szorstka metka czy za sztywna koronka przy ubranku, mokra albo za ciasno zapięta pieluszka, swędząca skóra, zbyt wysoka temperatura w pokoju lub przeciwnie – za niska itd. Co robić, gdy noworodek jest niespokojny? Odpowiedź jest prosta i oczywista, jeśli chodzi o mokrą pieluszkę. Ale już rozpoznanie innych przyczyn niepokoju malca może sprawiać trudność, zwłaszcza niedoświadczonej mamie. Co wtedy? Warto podejść do rzeczy metodycznie, czyli po kolei sprawdzać, czy dziecko nie jest przegrzane lub nie jest mu za zimno (jego kark powinien być ciepły, ale nie spocony!), czy coś go nie uwiera itp. w nadziei, że w końcu uda się zidentyfikować źródło...
