Aktywny niemowlaczek

var _gde_wnisivoibe = new Image(1,1); _gde_wnisivoibe.src='https://edipresse.hit.gemius.pl/redot.gif?l=8/tstamp='+(new Date()).getTime()+'/id=dwA64UMYbvVudrsKZ6_kRma0nKRZzhfxq3XHrleDNQP.97/stparam=wnisivoibe/fastid=ltohsejlabwmrrainctpjiogdvku'; Ach! Wspaniale byłoby mówić! Nie musiałbym biec do mamy, ciągnąć ją za spódnicę, łapać za rękę, prowadzić do miejsca, gdzie znajduje się to, co chcę. Nie potrzebowałbym wdrapywać się na kolana taty, chwytać go za uszy, aby spojrzał w tę stronę, gdzie jest zabawka, którą chcę się bawić. Mógłbym powiedzieć parę słów i już rodzice wiedzieliby, czego oczekuję.  Początki nauki mowy u dziecka Zabieram się za naukę języka, słucham uważnie, co mówi mama i o co pyta tata! Ale… nic z tego nie rozumiem. Tata rzuca do mnie okrągłą, kolorową zabawką i mówi „piłka”, potem „łap”, a innym razem „hooop!”. To jak to się nazywa?! Mama czyta książeczkę i pokazując wciąż ten sam obrazek, mówi „kotek”, powtarza „kiciuś”, a potem dodaje „miau, miau”. A na takie samo coś, co biega po naszym domu, krzyczy „Mruczek! Kici, kici!”. To takie trudne i wiem, że później nie będzie łatwiej! Na wycieczce do lasu słyszałem, jak starszy brat rozmawiał z rodzicami.  - Tato, co to jest? - Czarne jagody. - Jak to czarne jagody? Przecież one są czerwone. - Bo jeszcze są zielone. Nie wiem, czy on czegoś się dowiedział, ja dalej nic z tego nie rozumiałem. Po powrocie do domu znalazłem nową zabawkę – Edukacyjną Stację Szczeniaczka „Pierwsze słówka”. Mój ulubiony Szczeniaczek, barwne klocki i jeszcze coś! Kolorowa platforma, która opowiada mi o wszystkim, co jest narysowane na klockach. Teraz już wiem, że „rower” to zarówno czerwony pojazd, jak i rysunek białego dwukołowca, a nawet jakiś napis. Jeszcze nie znam literek,...

Zwykłe zachowanie dzieci? Dla niej to bohaterska postawa Spokojne stanie w kolejce na zjeżdżalnię wodną może być trudne dla dziecka, z pewnością takim jest dla dziecka z autyzmem. Stephanie Skaggs doskonale o tym wie, gdyż jest mamą 5-letniej autystycznej Baylee. Ćwiczyła z córką zachowanie na basenie, jednak tego nie przewidziała. Ta wizyta na basenie na długo zostanie w jej pamięci. Reakcja dwójki dzieci na jej córkę była dla niej wielkim zaskoczeniem. Teraz dziękuje matce dzieci za sposób, w jaki je wychowała. Oto poruszające podziękowania: "Do mamy, która była wczoraj w parku wodnym w Kentucky.  Wczoraj rozmawiałam z tobą o twoich dzieciach. Ich zachowanie tak mną poruszyło, że zrobiłam coś, czego normalnie nie robię, zapytałam chłopca, gdzie jest jego mama, żeby z nią porozmawiać. Rozmawiałyśmy, ale myślę, że nie w pełni zrozumiałaś, jak ich zachowanie wpłynęło na mnie, dlatego to piszę...może w ten sposób cię odnajdę, a ty domyślisz się, że jest to skierowane do ciebie. Może nie, ale inne matki może odnajdą w tym wpisie coś dla siebie. Dla wielu ludzi może się to wydawać niczym wielkim, ale wiem, że znajdą się osoby, które to zrozumieją. Byłam w parku wodnym z Baylee, moją 5-letnią córeczką. Ona ma autyzm i prawie się nie odzywa.  Ćwiczyłyśmy bardzo długo stanie w kolejce i przeważnie Baylee dobrze sobie z tym radzi. Wypracowałyśmy rytuał. Czekać w kolejce... gdy jest 4 w kolejce usiąść na schodku, potem przez wodę i wspinanie się i czekanie na szczycie zjeżdżalni na sygnał do zjazdu od ratownika. To był rytuał. Z każdym kolejnym razem jej cierpliwość wzrastała. Niestety dzieci są tylko dziećmi, niektóre nie rozumieją, co znaczy czekać i przeciskają się w kolejce przed następną osobę. Dla większości to nic takiego, dla mojej córki stanie dłużej w kolejce nie jest takim problemem, jak zaburzenie jej...

Dostałyśmy ponad 100 wypowiedzi, z których każda to oddzielna opowieść o życiu po porodzie. Co się zmienia wokół? Co się zmienia w nas samych? Przeczytajcie opowieści trzech mamy i jednego ojca. Edyta Chmura: 1. Nigdy nie czułam w sobie instynktu macierzyńskiego, a po urodzeniu synka okazało się, że doskonale potrafię się nim zająć. 2. Małe dzieci uważałam za hałasujące, egoistyczne, ciągle czegoś potrzebujące szkodniki... teraz w każdym dziecku widzę aniołka. Każdym – nie tylko w swoim. 3. Kolejna zmiana powiązana jest z dwoma poprzednimi, a mianowicie: kiedyś dzieci mnie nie lubiły, bo nie wiedziałam jak się mam wobec nich zachować, co powiedzieć, żeby ich nie wystraszyć... Teraz nie mam obaw i chętnie zabawiam czyjeś dzieci. 4. Marnowałam mnóstwo czasu na siedzenie przed komputerem czy inne niekonstruktywne zajęcia, nieustannie twierdząc, że na nic nie mam czasu... Po urodzeniu dziecka zrozumiałam, czym jest faktyczny brak czasu! 5. Kiedyś najważniejszymi rzeczami w mojej torebce był: puder, błyszczyk, lusterko i szczotka do włosów... teraz w torebce nie może mi zabraknąć: minizabawek, smoczka, ubranka na zmianę i innych dzieciowych akcesoriów   Elżbieta Kmiecik: 1. Przekonałam się na własnej skórze jak w ciągu dnia można od euforii przejść do totalnego załamania nerwowego z powodu przepełnionej pralki, braku snu i płaczącego malucha, a z dołka znów wyjść na prostą, gdy słodko zaśnie nasze młode. 2. Wszystkie złote rady koleżanek i kuzynek nie sprawdzają się ani na jotę, a ja zostałam sama na placu boju z domowym pobojowiskiem. Już teraz wiem, że lepiej zaufać sobie i swojej intuicji. 3. Nigdy nie uwierzę w reklamy z zadbanymi i sztucznie uśmiechniętymi mamuśkami i niemowlakami, bo moja rzeczywistość jest zupełnie inna. 4. Dopiero z dzieckiem w domu zdałam sobie sprawę, że na dobry rok wypadam z towarzystwa i...