Nadpobudliwe niemowlę to dorosły z ADHD?

Niemowlę płacze, mało śpi, jest stale niespokojne. Boisz się, czy nie jest może nadpobudliwe i czy w przyszłości nie będzie miało ADHD. Jak stwierdzić, czy niemowlę jest tylko niespokojne, czy już nadpobudliwe? I kiedy z nadpobudliwym niemowlęciem trzeba iść do specjalisty?

Dlaczego niemowlę jest nadpobudliwe?

Jest kilka przyczyn niespokojnego zachowania dziecka w pierwszych 3 miesiącach życia:
1. Skomplikowany poród, w czasie którego dziecko przeżyło bardzo silny stres.
2. Przyjmowane przez ciebie leki podczas ciąży lub porodu.
3. Genetyczna skłonność do nadpobudliwości.

Jeśli przyczyną nadpobudliwości jest silny stres lub przyjmowanie leków, niemowlę może mieć początkowo większe problemy z przystosowaniem się do nowych warunków życia. Zwykle najpierw jest nadmiernie spokojne, a dopiero po kilku dniach staje się nadpobudliwe.

Nadpobudliwe niemowlę wciąż płacze

Nadpobudliwe niemowlę jest niespokojne, dużo krzyczy, trudno je uspokoić. Często miewa wahania apetytu (raz chce bardzo dużo jeść, innym razem odmawia posiłku). Może mieć też problemy ze ssaniem piersi. Nerwowo kręci główką w prawo i lewo. Choć każde dziecko ma ma inny apetyt na sen (to, ile snu potrzebuje dziecko, zależy od jego organizmu), to nadpobudliwe niemowlę śpi mniej niż inne niemowlęta. Jest szczególnie wrażliwe na nadmiar bodźców, reaguje na nie trudnym do utulenia płaczem.

Niektóre nadpobudliwe niemowlęta nie chcą, by brać je na ręce, prężą się i odwracają, gdy mama próbuje je przytulić. Inne domagają się, by przez cały dzień nosić je w objęciach. Położone do łóżeczka natychmiast płaczą.
Gdy nadpobudliwe niemowlę uczy się chodzić, „pędzi” i częściej ulega różnego typu urazom.

Jak pomóc nadpobudliwemu niemowlęciu

Rodzice nadpobudliwych niemowląt często nie wiedzą, jak z nimi postępować. Bywa, że winią siebie: upatrują źródła kłopotów w swoim braku umiejętności zajmowania się dzieckiem. Mają z tego powodu poczucie winy. Zupełnie niepotrzebnie! Nadpobudliwy maluch nie jest wyjątkiem; takich dzieci jest sporo.

U większości dzieci objawy nadpobudliwości mijają po kilku miesiącach, najpóźniej po ukończeniu pierwszego roku życia. Wiele jednak zależy od ciebie i twojego postępowania. Od pierwszych dni życia możesz pomóc maluchowi zmniejszyć nasilenie objawów nadpobudliwości, by z nadpobudliwego niemowlęcia nie wyrósł dorosły z ADHD.

Nadpobudliwemu niemowlęciu potrzebny jest spokój

Nadpobudliwe potrzebuje niemowlę częstego, ciepłego kontakt z mamą, by mogło prawidłowo rozwijać się psychicznie i fizycznie. Bardzo ważne są pozytywne emocje i aprobata rodziców (pomimo kłopotów, jakie sprawia). Dzięki temu dziecko może stać się pewne siebie i mieć poczucie własnej wartości.

Nadpobudliwe niemowlę, jak inne dzieci, potrzebuje głaskania i przytulania. Nie można go jednak „zagłaskać”. Ważne jest to, by w odpowiedni sposób reagować na jego potrzeby.
Berry Brazelton, znakomity amerykański pediatra i psychoanalityk, wyróżnił sześć powodów dziecięcego płaczu: ból, głód, dyskomfort, zmęczenie, nuda i napięcie przy wypróżnianiu. Zależnie od przyczyny, płacz ma inną tonację, natężenie i czas trwania. Musisz nauczyć się rozpoznawać, dlaczego dziecko płacze, żebyś mogła jak najlepiej mu pomóc.

10 zasad postępowania, jeśli niemowlę jest nadpobudliwe

Jeśli niemowlę jest nadpobudliwe, ważna jest konsekwencja w Twoim zachowaniu:

1. Nie denerwuj się, gdy dziecko płacze, gdyż wyczuwa Twój niepokój. Weź je na ręce, delikatnie pokołysz i połóż z powrotem do łóżeczka. Być może kilka chwil w samotności pomoże mu się uspokoić. Jeśli trzeba, znów weź je na ręce.

2. Nie kołysz dziecka zbyt intensywnie, nie potrząsaj nim.

3. Zawsze uspokajaj go w ten sam sposób (np. kołysząc, masując brzuszek). Pamiętaj, że nadpobudliwe niemowlęta jednocześnie mogą odbierać tylko jeden rodzaj bodźca.

4. Nie wykonuj przy dziecku gwałtownych ruchów. Zanim niemowlę przewiniesz, delikatnie dotykaj jego nóżek. Jeśli napina mięśnie – działasz zbyt szybko.

5. Staraj się, by pory snu, czuwania, kąpieli, spaceru były regularne. Dzień powinien rozpoczynać się i kończyć o podobnej porze. Spróbuj nauczyć dziecko samodzielnego zasypiania. Po karmieniu nie trzymaj go zbyt długo na rękach, lecz „po odbiciu” połóż do łóżeczka.

6. Nie pozwalaj, by ktoś rozbawiał dziecko tuż przed spaniem. Nadpobudliwe niemowlęta najpierw są z tego zadowolone, ale potem płaczą, kręcą nerwowo główką, długo nie mogą zasnąć.

7. Nie włączaj telewizora w pokoju, w którym przebywa niemowlę. Chroń oczy niemowlęcia przed migającym obrazem, a jego uszy przed głośnymi dźwiękami.

8. Zadbaj, by dziecko słuchało muzyki relaksacyjnej – śpiewu ptaków lub spokojnych utworów (zwłaszcza kompozycji Mozarta, Bacha, Vivaldiego). Śpiewaj mu często kołysanki.

9. Jeśli dziecko ma alergię, usuń z jego menu uczulające pokarmy.

10. Bez porozumienia z lekarzem nie podawaj dziecku preparatów witaminowych, które mają zmniejszyć objawy nadpobudliwości. Łatwo możesz je przedawkować. Wystarczy prawidłowa dieta (dobra dieta to dobre zachowanie!) oraz witamina D3 (pamiętaj, że podawanie witaminy D dziecku jest bardzo ważne!).