Sześcioletnia Marysia umie już czytać i liczy do trzydziestu. Pięknie opowiada wymyślone przez siebie historyjki. Rysuje jak ośmiolatka. Ale według rodziców jeszcze nie nadaje się na uczennicę. Bo przecież sukces w szkole nie zależy tylko od umiejętności i zdolności (które u małej Marysi są godne pozazdroszczenia!), ale także np. od tego, jak dziecko radzi sobie ze stresem. Tymczasem dziewczynka często reaguje płaczem nawet na delikatną krytykę, lubi bawić się tylko z mamą, a towarzystwo rówieśników jej nie interesuje. Jej rozwój emocjonalny i społeczny nie idą w parze z rozwojem intelektualnym, a przecież i je należy brać pod uwagę, oceniając przygotowania sześciolatka do nauki w szkole.
Dziecko debiutujące w roli ucznia powinno nie tylko zrozumieć polecenia nauczyciela, ale też umieć dostosować się do nich. Musi też zapanować nad nieśmiałością (gdy np. w połowie lekcji zechce zrobić siusiu) i odnaleźć się w grupie dzieci.
To, czy malcowi uda się łatwo wejść w szkolne rygory, często związane jest z tym, czy wcześniej chodził do przedszkola, bo właśnie tam dzieci w naturalny sposób uczą się współpracować z opiekunem i rówieśnikami. Od tego, jak twój maluch zapamięta pierwsze lata w szkolnych murach, często zależy jego późniejsze nastawienie do edukacji. Falstart i złe doświadczenia mogą czasem zaprzepaścić szansę na polubienie szkoły.
Zobacz też: Test gotowości szkolnej
W ostatnich tygodniach wakacji spróbuj nastawić malca pozytywnie do nauki w szkolnych ławkach. Na co warto zwrócić uwagę dziecka? Podpowiadamy.
Ekspert odpowiada: Justyna Święcicka, psycholog, pracuje w warszawskiej poradni „Uniwersytet dla Rodziców”
Nie trzeba podejmować spektakularnych akcji, aby mieć pewność, że maluch poradzi sobie w szkole. Pamiętajmy, że dzisiejsze sześciolatki są lepiej rozwinięte niż dzieci sprzed kilkunastu lat, dlatego wcześniejszy obowiązek szkolny jest odpowiedzią na współczesne realia. Malec najpewniej jest już gotowy do podjęcia tego wyzwania, a tę gotowość pomogły mu osiągnąć np. zabawa z rówieśnikami w piaskownicy, domowe wpajanie dobrych manier (chociażby zasada nieprzerywania rozmówcy) czy nauka samodzielności w łazience. To, co można zrobić, to zachęcać malca do rysowania, lepienia z plasteliny, nawlekania koralików. Takie zajęcia rozwijają sprawność manualną, która jest konieczna w nauce pisania albo rysowania trójkątów. Warto też ćwiczyć z dzieckiem umiejętność skupiania się: czytając mu książeczki i potem rozmawiając o poznanej przed chwilą opowieści. Ruchliwemu gadule można zaproponować zabawę w szkołę – gdzie będzie musiał m.in. słuchać poleceń i wyciągać rękę w górę, zanim zacznie mówić.
Sprawdź: Czy stać cię na wyprawkę pierwszoklasisty?
Zgłosiliście Państwo projekt zmian w ustawie, na podstawie których sześciolatki nie będą musiały obowiązkowo iść do szkoły. Jest szansa, że zmiany wejdą przed wrześniem tego roku? Zmiany, które zgłosiliśmy, dotyczą nowelizacji ustawy o systemie oświaty. Obecnie o odroczeniu obowiązku szkolnego dla sześciolatka może zdecydować dyrektor szkoły na wniosek rodziców, jednak pod warunkiem, że uzyskają oni pozytywną opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej . Obecnie bardzo długo trzeba czekać na wizytę w poradni, wielu rodziców nie będzie w stanie uzyskać opinii psychologa, gdyż poradnia nie jest w stanie zdiagnozować wszystkich dzieci. Poza tym rodzice nie chcą takiego stygmatyzowania dziecka , kiedy psycholog napisze, że ono nie w pełni dobrze się rozwija i dlatego nie pójdzie do szkoły. Chcemy, żeby nie było obowiązku uzyskania opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej. Decyzję, czy dziecko powinno rozpocząć naukę w szkole w wieku lat 6 czy 7, powinni podjąć rodzice. Czytaj też: Czy dziecko jest gotowe do szkoły? Czy jednak rodzice mają dostateczną wiedzę, żeby decydować, że ich dziecko nadaje się lub nie nadaje do szkoły? Uważam, że musimy zaufać rodzicom. Obniżenie wieku szkolnego zostało wprowadzone na siłę. Nie jesteśmy przeciw edukacji 6-letnich dzieci, jednak ona może odbywać się w przedszkolu, w dobrych warunkach dla dziecka. Dziś słyszymy, że przedszkola będą zamykane, a dzieci zostały na siłę przeniesione do szkół, które nie są do tego przygotowane. Natomiast przedszkola, w których są dobre warunki do edukacji, będą zamykane, bo ktoś się uparł, że edukacja musi się odbywać w szkolnych ławkach. Zgłasza się do mnie wielu rodziców, pytają, co zrobić. Ja wierzę rodzicom: żaden rodzic, który obserwuje swoje dziecko, nie podejmie niewłaściwej decyzji. Posyłanie dzieci 6-letnich do szkoły powinno być prawem rodzica , a nie...
Edukacja domowa, czyli nauczanie w domu przez cały rok szkolny i zdawanie egzaminów na koniec roku, może sprzyjać zdobywaniu wiedzy z pasją i zaangażowaniem, bo daje dziecku poczucie, że robi to dla siebie. Nie ma presji ocen, sprawdzianów, etc. Zdarza się, że rodzice decydują się na „zabranie dziecka ze szkoły”, gdy ma ono problemy – nie dogaduje się z kolegami, nie odnajduje się w systemie szkolnym, a stres związany ze sprawdzianami czy publicznymi wypowiedziami jest tak duży, że dziecko się blokuje. W takich sytuacjach edukacja domowa może być dobrym rozwiązaniem. Innym powodem rozpoczęcia edukacji domowej przez dziecko jest: świadomy sprzeciw rodziców wobec obecnego sposobu i programu nauczania, odmienny światopogląd rodziców, który uniemożliwia współpracę z gronem pedagogicznym, liczne podróże zawodowe, które uniemożliwiają dziecku uczestnictwo w zajęciach. W związku z projektem ustawy Lex Czarnek 2.0 istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że edukację domową w Polsce czekają wielkie zamiany. Wyjaśniamy, jak wyglądają procedury dla uzyskania zgody na nauczanie domowe dziecka i co mówi o edukacji domowej podstawa prawna. Spis treści: Edukacja domowa w Polsce – Lex Czarnek Edukacja domowa – co to jest? Edukacja domowa – jak zacząć? Nauczanie domowe – podstawa prawna Szkoła domowa – ile kosztuje? Edukacja domowa – materiały do nauki Edukacja domowa – zalety i wady Edukacja domowa w Polsce – Lex Czarnek 25 października 2022 roku do sejmu wpłynął projekt ustawy Lex Czarnek 2.0 , który jeśli zostanie przegłosowany w niezmienionej formie, może całkowicie zlikwidować nauczanie domowe w Polsce. Co wiadomo o planowanych zmianach? Przywrócona zostanie rejonizacja , co oznacza,...
Kupiłaś piórnik, kredki i farby, podręcznik, może nawet tornister. Z takimi gadżetami zaczęła się szkolna kariera twojego dziecka. Kariera na szkolnym „poziomie zero”. Czy na pewno wiesz, co kryje się za słowami „ przygotowanie do nauki w szkole ”, skoro po pierwszych tygodniach widzisz, że zajęcia w zerówce z prawdziwą szkołą nie mają wiele wspólnego? Spróbujemy odpowiedzieć na pytania, które najczęściej zadają rodzice. Dlaczego sala zerówki nie wygląda jak klasa? Przygotowanie do nauki szkolnej nie musi odbywać się w klasycznych szkolnych ławkach. Wystarczą stoliki jak w przedszkolu i wygodny dywan. Na tym poziomie rozwoju dziecko może skupić uwagę mniej więcej przez 30 min, potrzebuje dużo ruchu i urozmaiconych form zajęć – zajęcia statyczne powinny być przeplatane ruchowymi, które świetnie wpływają na rozwój, np. doskonalą koordynację wzrokowo-ruchową, rozwijają wyobraźnię. Rysowanie przy stolikach, słuchanie opowieści pani w kółku na dywanie, tańce w rytm piosenki – to tylko kilka sposobów na pracę z dziećmi. Siedzenie w ławkach byłoby nie tylko monotonne, ale też niezdrowe i dla ciała, i dla umysłu. Na czym tak naprawdę polega przygotowanie do szkoły? Nie tylko na nauce literek i cyferek. Zdobywanie wiedzy o świecie, rozwój mowy , sprawności manualne, aktywność twórcza, umiejętność pracy w zespole, nawiązywanie kontaktów społecznych – to wszystko solidne podstawy do rozpoczęcia szkolnej kariery. Zerówka służy też wyrównaniu różnic edukacyjnych . Trafiają do niej dzieci, które wcześniej chodziły do przedszkola, i te, które dotąd były w domu. Wspólnie uczą się samodzielności, pracy w grupie, nabierają wiary we własne możliwości i porównują, co potrafią rówieśnicy. Sprawdź w teście , czy dziecko jest gotowe do szkoły. Dlaczego dzieci w zerówce nie muszą odrabiać...
