Po co przedszkolakowi obowiązki?

Macierzyństwo jest pełne rozterek. Z jednej strony chciałybyśmy, aby nasze dzieci jak najszybciej zdobywały nowe umiejętności, a z drugiej – serce nam pęka, że zaraz pomoc mamy stanie się zbyteczna. Niby wiemy, że mądre rodzicielstwo wymaga dystansu, bycia przewodnikiem, a nie wyrocznią , pokazywania świata i rozwiązań, a nie nakazywania i chronienia przed porażkami i trudnościami. Dziś, jak nigdy dotąd, mamy możliwość stymulowania rozwoju dziecka na różnych płaszczyznach. Ale i tu możemy wpaść w pułapkę. Bo czy przedszkolak potrzebuje nauki trzech języków, zajęć z garncarstwa i zumby? I czy zajęcia te mają jedynie uczyć nowych umiejętności, wydobywać talenty i wspierać wrodzone pasje? A gdyby tak spojrzeć na nie szerzej? Zastanowić się, jakie kompetencje dziecko zdobywa przy okazji? Mamo, ja chcę sam! Dziecko jest istotą społeczną, która bardzo szybko chce stanowić sama o sobie. Słowem – chciałoby być samodzielne na tyle na ile może (bo do niezależności jeszcze niestety długa droga…). To niezwykle ważna umiejętność, której rozwój należy wspierać na każdym kroku. Warto pozwolić dziecku samodzielnie się ubrać, otworzyć jogurt, sięgnąć po wodę, odstawić naczynia do zlewu czy ułożyć produkty na kanapce tak, jak chce. To czynności, które na ogół zajmują maluchom sporo czasu i często też wymagają wielu prób, aby w ogóle zakończyły się sukcesem. Ale… praktyka czyni mistrza, czyż nie? Leć, na pewno sobie poradzisz! Niezwykle cenną lekcją samodzielności są zajęcia dodatkowe, w których bierze udział dziecko. My, rodzice na ogół patrzymy na nie przez pryzmat rozwoju umiejętności społecznych, rozwinięcia talentu, formy aktywności fizycznej. Tymczasem piłka nożna, karate, balet, rytmika czy pływanie mogą być okazją do trenowania innych swoich (często po prostu manualnych) umiejętności. Mogą też stawiać dziecko w różnych trudnych...

OK, nie wszystkie zasady nadają się do łamania. Nie możesz przymykać oka, jeśli twój przedszkolak bije innych czy nie słucha cię i wybiega na spacerze na ulicę. Oczywiste. W niektórych sytuacjach jednak można, a nawet warto zrezygnować z żelaznej dyscypliny ... Zasady, które czasem można łamać Wiele zasad ustalamy, bo wprowadzają porządek w nasze rodzinne życie i jest nam z nimi po prostu wygodniej, lepiej. Przykład? Zawsze kładziesz spać dziecko po dobranocce (wiadomo, dzięki stałym porom snu smyk łatwiej zasypia, a następnego dnia jest wyspany). Albo codziennie dziecko kąpiesz (taki rytuał także pomaga w zasypianiu, no i dziecko jest czyste). A gdybyś czasem położyła smyka do łóżka znacznie później? Albo twoje dziecko zasnęłoby z ciemnymi obwódkami wokół kostek od zabawy w piaskownicy? Tragedia? Wręcz przeciwnie! To dla dziecka nauka! Zobacz też: Zdradzamy sposoby na dobry sen przedszkolaka Czego uczy łamanie zasad? Wyobraź sobie, że przyjechała do was z daleka dawno niewidziana ciocia. Dziecko ją lubi, cieszy się z jej przyjazdu, ale może spędzić z nią zaledwie dwie godziny, bo przecież po dobranocce musi położyć się spać. No właśnie... Musi? Co stałoby się, gdy tym razem zasnęło godzinę, dwie, a nawet trzy później? Maluch obudziłby się niewyspany, ale za to z nowymi doświadczeniami, bo: Łamanie zasad uczy elastycznego myślenia. Dziś pójdę spać później, bo zmieniła się sytuacja i ten dzień znacznie różni się od pozostałych. Rodzice łamiący zasady są darzeni przez dziecko jeszcze większym zaufaniem. Bo maluch widzi, że potrafią dostrzec jego potrzeby, a nie tylko sztywno trzymać się zasad. Łamanie zasad pomaga być grzecznym. Dziecko dowiaduje się, że jeśli rodzice już czegoś zabraniają, to znaczy, że naprawdę tego nie wolno robić. Dziecko łamiące zasady dowiaduje się, że jest bardzo ważne. Bo jego uczucia...

Po co kilkulatkowi obowiązki? Czy nie lepiej, żeby całymi dniami bawił się, rysował i beztrosko zbijał bąki? Przecież dzieciństwo jest takie krótkie… – Obowiązki są potrzebne przede wszystkim po to, by dziecko czuło, że ono także powinno dawać coś od siebie, działać dla wspólnego dobra. – Lepiej z tym nie czekać, aż dziecko podrośnie. Kilkulatek chętnie naśladuje dorosłych i jest dumny, gdy robi to, co oni. Później ta ochota mija, więc skłonienie starszego dziecka do pomagania w domu jest trudniejsze. Dlaczego dziecko musi mieć obowiązki? Wypełnianie domowych obowiązków uczy samodzielności (nauczycielki przedszkolne alarmują, że nie jest z tym najlepiej!), odpowiedzialności („jeśli nie naleję wody do psiej miski, Scooby nie będzie miał co pić”), systematyczności (będzie jak znalazł, gdy dziecko pójdzie do szkoły), wykonywania rozmaitych zadań (oraz skupiania się na nich), cierpliwości i wytrwałości (rozpoczęte zadanie trzeba dokończyć). Dziecko, które ma obowiązki, staje się bardziej zaradne (a więc i pewne siebie), potrafi zadbać o siebie i swoje otoczenie, nabiera dobrych nawyków. Gdy podrośnie, nie będzie musiało lawirować między stojącymi na podłodze brudnymi kubkami, bo – nie zastanawiając się nad tym specjalnie – będzie odnosiło je do kuchni i wkładało do zmywarki. Ważne jest także to, że robienie czegoś razem (np. wspólne sprzątanie, przygotowywanie kolacji itd.) może być najzwyczajniej w świecie przyjemne! Sprzątanie czy przygotowywanie posiłków to świetna okazja, by porozmawiać o różnych sprawach, powygłupiać się trochę, pobawić albo po prostu pobyć ze sobą.   Sprawdź: Jak dziecko może ci pomagać w domu W czym może pomagać małe dziecko? Jakie obowiązki można przydzielić przedszkolakowi?  Trzylatek może (i powinien!) sprzątać po sobie zabawki, odkładać rzeczy (buty, książeczki itd.) na...