Bez względu na to, w jakim jesteś wieku, na wiatrówkę, czyli ospę wietrzną , możesz zachorować tylko raz. Potem zostaje odporność na całe życie. Warto jednak pamiętać, że wirus ospy (varicella zoster, czyli VZV) nie wszystkich traktuje równie łagodnie. Co roku z jego powodu trafia do szpitala ok. 1200 osób. Najlepiej ospę znoszą dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Pod warunkiem jednak, że nie mają obniżonej odporności. Atak wirusa najgroźniejszy jest dla ciężarnych. Zachorowanie w pierwszym trymestrze może prowadzić do zakażenia płodu i do wad, np. osłabienia mięśni i kości, upośledzenia słuchu, wrodzonej zaćmy . Ospa wietrzna potrafi także zostawić ślady na skórze dziecka. Ryzyko komplikacji sięga 26 procent! Jak zaraża się ospą wietrzną? Ospa jest wyjątkowo zaraźliwa. Wirus przenosi się przez kontakt z chorym, dotykanie należących do niego rzeczy czy wdychanie zakażonego powietrza. Osoba, która „złapała” wirusa, rozsiewa go już na dwa dni przed wystąpieniem objawów choroby. Proceder ten trwa aż do wyleczenia, czyli przez kilka lub kilkanaście dni. Jak wykiwać ospę wietrzną? Najlepszym sposobem ochrony przed wirusem jest szczepienie przeciw ospie . Niestety, trzeba za nie zapłacić z własnej kieszeni (ok. 170 zł). Szczepionkę można podawać niemowlętom od 9. miesiąca życia . Do 12. roku życia wystarczy jedna dawka, starszym dzieciom oraz osobom dorosłym ochronę zapewniają dopiero dwie dawki. Szczepienie zaleca się szczególnie osobom mającym kontakt z dziećmi (np. przedszkolankom) oraz kobietom, które planują zajść w ciążę, a wcześniej nie chorowały na ospę. Szczepionkę można przyjąć nawet wtedy, gdy podejrzewamy, że mogliśmy się już zarazić. Warunek – trzeba to zrobić w ciągu 72 godzin od kontaktu z chorym. Nawet jeśli profilaktyka ta nie uchroni nas przed atakiem ospy, to przynajmniej znacznie go osłabi....
Szkarlatyna, inaczej zwana płonicą to typowa choroba zakaźna wieku dziecięcego. Atakuje ona przede wszystkim maluchy w wieku od 3 do 10 lat. O zakażenie nietrudno, zwłaszcza gdy dziecko przebywa w grupie rówieśniczej – w przedszkolu lub szkole (choć zarazić się może także od osoby dorosłej).
Szkarlatynę wywołują paciorkowce typu A, które przenoszą się drogą kropelkową oraz przez bezpośredni kontakt z nosicielem lub chorym albo jego rzeczami, np. zabawkami czy ubraniem.
Objawy szkarlatyny u dziecka
Od momentu zarażenia do pojawienia się pierwszych objawów szkarlatyny upływa na ogół 2-5 dni. Objawy szkarlatyny to:
- Gorączka — temperatura ciała przy szkarlatynie jest wysoka, może sięgać nawet 40 st. C. Ból brzucha — mogą wystąpić także wymioty.
- Ból gardła – chore dziecko na szkarlatynę ma zaczerwienione gardło, może pojawić się też biały nalot na migdałach.
- Bóle mięśni oraz powiększone węzły chłonne na szyi malucha.
- Wysypka – zmiany skórne przy szkarlatynie to drobne zlewające się czerwone plamki znajdują się na piersiach, plecach, szyi i pośladkach, a także w zgięciach łokci, pod pachami, pod kolanami i w pachwinach. Wysypka przy szkarlatynie występuje także na twarzy, oprócz skóry wokół nosa i ust. Po kilku dniach plamki schodzą, a po kolejnych kilku skóra zaczyna się najczęściej łuszczyć. Łuszczyć się mogą nawet podeszwy stóp i wnętrza dłoni.
- Malinowy język jest charakterystyczny dla szkarlatyny. Na początku choroby język jest obłożony białym nalotem, potem zmienia kolor na intensywnie czerwony i wyraźnie widoczne są powiększone brodawki smakowe.
Jak leczyć szkarlatynę?
Lekarz przepisuje maluchowi antybiotyk z grupy penicylin (jeśli dziecko jest na nie uczulone – makrolidy). Leczenie trwa 10–14 dni. Pamiętajmy, by nigdy nie skracać czasu podawania antybiotyku. Także wtedy, gdy malec czuje się już dobrze! Bakterie, których nie zniszczy się do końca, bardzo łatwo zaczynają się ponownie namnażać. I wkrótce znowu są gotowe, by zaatakować mały organizm, już osłabiony niedawno przebytą chorobą. A na szkarlatynę można zachorować kilka razy w życiu.
Polecamy: