Każda z nas bywa „złą mamuśką”! Jaki jest twój grzeszek?

Kiedy na 4. roku studiów urodziłam moją pierwszą córkę, moje bezdzietne koleżanki często pytały mnie, jak to jest być mamą. „Super!” – odpowiadałam, nawet jeśli byłam po nieprzespanej nocy albo nawet tygodniu takich nocy. Mówiłam tak, choć tak naprawdę wiedziałam, że to słowo nie opisuje nawet w połowie tego, co to naprawdę znaczy: być mamą.  A co to w takim razie znaczy? Przede wszystkim być mamą to znaczy uświadomić sobie, jak ogromne pokłady siły w tobie drzemią. Kiedyś nie wyobrażałam sobie, jak można funkcjonować praktycznie bez snu. Dzisiaj – kiedy moje córki już wyrosły z nocnych pobudek, też sobie tego nie wyobrażam! A jednak przecież kiedyś tak było: w ciągu dnia zajmowałam się maluchem, nocą – też zajmowałam się maluchem – i jakoś mimo zmęczenia i niewyspania miałam siłę na tulenie, całowanie, tańczenie krakowiaka po pokoju z dzidzią w ramionach. Żeby jednak nie było za słodko: być mamą to także walczyć z ciągłym poczuciem winy. Możesz przez cały dzień dwoić się i troić, a i tak wieczorem kładziesz się z wyrzutami sumienia: bo nie zdążyłaś, bo zapomniałaś, bo nie wszystko wyszło ci, jak chciałaś... Być mamą czasem znaczy też bać się tak bardzo, że aż bolą cię wszystkie mięśnie. Pamiętam dobrze tamten wieczór, kiedy zagadałam się ze znajomymi na placu zabaw i dosłownie po 2 minutach okazało się, że moja 3-latka zniknęła. Chwilę wcześniej bawiła się koło mnie, a nagle jej nigdzie nie było… Pamiętam, jak nie mogłam oddychać ze strachu i jak się rozpłakałam z ulgą, kiedy po kilku minutach paniki i rozpaczliwych poszukiwań okazało się, że mała sama podreptała pod naszą klatkę w bloku. Przez kolejne dwa dni miałam zakwasy w łydkach – i tak: do dziś nie mogę sobie wybaczyć tamtych 2 minut nieuwagi.  Macierzyństwo znaczy też: przez 2 tygodnie jęczeć o godzince samotności – a...

Dlaczego my, mamy, jesteśmy zmęczone, ciągle w biegu, nie mamy chwili na złapanie oddechu? „Chcemy wszystko robić jednocześnie. To nas gubi. Byłoby nam dużo łatwiej, gdybyśmy nie miały wobec siebie tak wielkich oczekiwań i robiły różne rzeczy w swoim tempie” – mówi Kinga Ślużyńska, psycholog, life coach, psychoterapeuta . A czy można inaczej? Sprawdź. My, matki, żyjemy chyba tylko dzięki kawie. W ciągłym biegu! Jak my dajemy sobie w ogóle radę? Czasem mam wrażenie, że ostatkiem sił, szczególnie wtedy, gdy kobieta ma na sobie obowiązków za 2-3 etaty. Ogrom zadań, które kobiety na siebie biorą, bywa porażający. Potem ledwo się z tym wyrabiają, pracują w weekendy, siedzą po nocach, kosztem np. snu, randki z mężem czy wypoczynku.  Znak naszych czasów, czy tak było zawsze? Nasze matki też tak goniły ostatkiem sił? Wydaje mi się, że kiedyś mieliśmy większą pomoc rodziny, mieszkaliśmy bliżej siebie, częściej korzystaliśmy z pomocy babci, sąsiadów, koleżanek, nie było komputerów, smartfonów, nie zabieraliśmy pracy do domu. Ale czy kiedyś kobiety miały lżej i były bardziej wypoczęte? Trudno powiedzieć. W dzisiejszym świecie jest na pewno więcej oczekiwań, jakie my kobiety chcemy spełniać np. określonego wzorca macierzyństwa, perfekcyjnej pani domu.  Chcemy dobrze pełnić swoje role, a nawet kilka na raz i to na 100 proc. Rozmawiając z kobietami słyszę, jak bardzo chcą robić karierę, być dobrą żoną, doskonałą matką... One nie tylko chcą pracować, chcą robić coś wyjątkowego, z pasją, mieć osiągnięcia. I jeszcze chcą to jednocześnie godzić z opieką nad małymi dziećmi. Niestety nie da się wszystkiego robić na raz, na 100 proc. i jeszcze być przy tym wypoczętą. To, że tak wiele od siebie oczekujemy, budzi dużo napięcia– już od tego można poczuć się zmęczonym!  Skąd bierze się ta presja? Z zewnątrz czy od nas samych?...

Rachel Pavlik – matka, pisarka, wiecznie unikająca pilatesu, współautorka bestsellera New York Timesa pt. „Ja chcę tylko sikać w samotności” opisała 20 znaków, które mówią zdecydowanie, że matka jest zbyt zmęczona, by być... matką. I opisała je wyjątkowo, żeby nie powiedzieć cholernie, dobrze. Za to ją kochamy. Czy wy też? „Większość czasu jestem naprawdę dobrą mamą. Naprawdę. Jako mama, powinnam dbać o wszystko: wykresy wzrostu i klasy, bajki i opowiadania na dobranoc, mycie zębów oraz sprawy związane z odpowiednią perystaltyką jelit. I naprawdę dbam. Sprawdzam prace domowe oraz odpowiednie nastawienie do ich odrabiania, pamiętam o wizytach u dentysty, zdrowych i pełnowartościowych przekąskach i, by dzieci miały piękne wspomnienia. Jestem wielozadaniowym mofo. Planuję, karzę i wrzucam śmieci na Pinteresta, a potem czasami… I tak robię te bzdety na miłość boską! Większość czasu jestem mamą na maksa. Jestem na „standbaju”. Czytam wszystkie maile od komitetu rodzicielskiego. WSZYSTKIE. Pojawiam się na wszystkich spotkaniach na czas ubrana w jakiś debilny stanik i resztę. Robię to. Jestem mamą. Przez większość czasu. Ale czasami... Czasami jestem po prostu bardzo zmęczona, zbyt zmęczona by dalej to ciągnąć . Chcę powiedzieć wszystkim z moimi dziećmi włącznie i komitetowi rodzicielskiemu, żeby się na chwilę odwalili. Jasne? Jestem wyczerpana. Macierzyństwo mnie często dobija i sprawia, że ledwo egzystuję. Spalam się w tym. Zobacz też: Czy umiesz dzielić się obowiązkami? Zrób test! Nie jestem do końca dumna z tego, że piszę, że jestem zmęczona byciem mamą , ale po latach zauważyłam 20 sygnałów, które niezbicie o tym świadczą. Oto one: 1. Rzucam ręcznikiem Dosłownie. Ponieważ niezmiennie, jakiś mały "gremlin" sika na moje łóżko w środku nocy. Przez pierwszych kilka incydentów, budziłam się i stawałam na równie...