Być mamą? Pękać z dumy, bać się, mieć poczucie winy (i inne rzeczy)

Wszystkowiedząca, nieomylna,  nieskończenie cierpliwa, uśmiechnięta i zawsze do dyspozycji malca  – właśnie taka jest Matka Idealna. Matka Prawdziwa, z krwi i kości jest inna. Dobra mama nie zawsze stosuje się do  rad z  poradników Możesz pomyśleć „Halo? Czy to pomyłka?”.  Nic z tych rzeczy. Bardzo dbamy o to, by rady, jakie możesz znaleźć w naszym serwisie były sprawdzone i skuteczne. Cieszymy się, jeśli dzięki nim udaje się rozwiązać  jakiś problem  albo zrobić coś szybciej, sprawniej i bez nerwów.  Jednak nie mamy ambicji tworzenia Listy Jedynie Słusznych Sposobów Postępowania Z Dzieckiem  ani Spisu Nakazów i Zakazów, Których Nie Wolno Łamać Pod Żadnym Pozorem I  W Żadnej Sytuacji.  Zawsze zachęcamy, by: ufać intuicji, obserwować dziecko, szukać własnych rozwiązań. Dobrze wiemy, że każde dziecko  jest inne i to, co świetnie się sprawdza w przypadku Jasia, może nie pomóc Kamilce. Chcemy pomagać, zwracać na coś uwagę, podpowiadać,  inspirować, czasem także ostrzegać,  a nie narzucać. Dobra mama popełnia czasem błędy Zapomniałaś, nie dopilnowałaś, nie sprawdziłaś? No cóż, co się stało, to się nie odstanie. Błędy popełniają wszyscy . Najważniejsze, by wyciągać z nich wnioski i nie popełniać w kółko tych samych. I  - jeśli to tylko możliwe – naprawić co się da. Jeśli na przykład w nerwach zdarzyło ci się dać dziecku klapsa , nie ma sensu tygodniowe rozdzieranie szat. Lepiej przeprosić dziecko i zastanowić się, jak postępować, by nigdy więcej nie rozwiązywać problemów przy użyciu siły. Bo klaps to żadna metoda i niczego dobrego dziecka nie uczy. Warto uczyć się nie tylko na własnych, ale i na cudzych błędach. Np. wystarczająco dużo dzieci poparzyło się już gorącą herbatą , by nie pić jej, trzymając dziecko na kolanach. Dobra mama ma  czasem ochotę uciec na Księżyc Zdarza ci...

Matka codziennie może usłyszeć, że coś robi źle: źle ubiera, źle karmi, źle leczy. Pracuje, więc jest źle, bo zaniedbuje dziecko. Zostaje w domu, więc jest źle, bo nie będzie w przyszłości autorytetem dla dziecka. Przykłady można mnożyć w nieskończoność. Presja, żeby kobieta była perfekcyjną matką, kochanką, żoną i pracownicą jest ogromna i wywierana na nas z każdej strony. Przez bliskich nam ludzi i tych całkiem obcych. Przez lekarzy, dziennikarzy, sprzedawców, nauczycieli i taksówkarzy. Przez wszystkich. Facebook i Instagram pełne cukierkowych migawek z życia idealnych rodzin, a my się staramy dogonić ten ideał, gubiąc po drodze pantofelki i łapiąc zadyszkę, ale nie ustając w biegu...  Stop! Każda z nas jest świetną matką dla swojego dziecka i każda robi to, co według niej jest dla niego najlepsze. Nawet kiedy dostało mi się za to, że nie noszę dziecku tornistra , nie ugięłam się: wiem, że robię to dla niego. Przez całą tę presję wywieraną na nas, matkach, ze szczególnym upodobaniem piszę i czytam rzeczy o tym, jak uwalniamy się z tego jarzma: jak popełniamy błędy, zapominamy (czytałyście już o Wróżce Gapiuszce ?), idziemy na skróty. Lubię tę szczerość, lubię historie, w których matka przyznaje, że jest po prostu człowiekiem, a nie superbohaterką. Dlatego też zapytałam swoje znajome o przykłady zachowań, które czynią z nich „złe matki”. Oto lista ich wyznań, dorzuciłam kilka od siebie i mam nadzieję, że i wy dołączycie do tej zabawy , dopisując w komentarzach swoje „przewinienia”. To oczyszczające, zapewniam! Jestem złą matką, bo: 1. Pozwalam dzieciom w weekendy oglądać bajki , dopóki nie wstanę. Są wtedy wyjątkowo zgodne i ciche! 2. Mówię im, że skończyły się słodycze, ale wiem, gdzie są schowane i zjadam je sama po kryjomu. 3. Daję dziecku smoczek, kiedy tylko zaczyna płakać. 4. Nie zatrzymuję wszystkich...

Dlaczego my, mamy, jesteśmy zmęczone, ciągle w biegu, nie mamy chwili na złapanie oddechu? „Chcemy wszystko robić jednocześnie. To nas gubi. Byłoby nam dużo łatwiej, gdybyśmy nie miały wobec siebie tak wielkich oczekiwań i robiły różne rzeczy w swoim tempie” – mówi Kinga Ślużyńska, psycholog, life coach, psychoterapeuta . A czy można inaczej? Sprawdź. My, matki, żyjemy chyba tylko dzięki kawie. W ciągłym biegu! Jak my dajemy sobie w ogóle radę? Czasem mam wrażenie, że ostatkiem sił, szczególnie wtedy, gdy kobieta ma na sobie obowiązków za 2-3 etaty. Ogrom zadań, które kobiety na siebie biorą, bywa porażający. Potem ledwo się z tym wyrabiają, pracują w weekendy, siedzą po nocach, kosztem np. snu, randki z mężem czy wypoczynku.  Znak naszych czasów, czy tak było zawsze? Nasze matki też tak goniły ostatkiem sił? Wydaje mi się, że kiedyś mieliśmy większą pomoc rodziny, mieszkaliśmy bliżej siebie, częściej korzystaliśmy z pomocy babci, sąsiadów, koleżanek, nie było komputerów, smartfonów, nie zabieraliśmy pracy do domu. Ale czy kiedyś kobiety miały lżej i były bardziej wypoczęte? Trudno powiedzieć. W dzisiejszym świecie jest na pewno więcej oczekiwań, jakie my kobiety chcemy spełniać np. określonego wzorca macierzyństwa, perfekcyjnej pani domu.  Chcemy dobrze pełnić swoje role, a nawet kilka na raz i to na 100 proc. Rozmawiając z kobietami słyszę, jak bardzo chcą robić karierę, być dobrą żoną, doskonałą matką... One nie tylko chcą pracować, chcą robić coś wyjątkowego, z pasją, mieć osiągnięcia. I jeszcze chcą to jednocześnie godzić z opieką nad małymi dziećmi. Niestety nie da się wszystkiego robić na raz, na 100 proc. i jeszcze być przy tym wypoczętą. To, że tak wiele od siebie oczekujemy, budzi dużo napięcia– już od tego można poczuć się zmęczonym!  Skąd bierze się ta presja? Z zewnątrz czy od nas samych?...