Choroba Hashimoto to przewlekłe autoimmunizacyjne zapalenie tarczycy, któremu towarzyszy nadczynność lub niedoczynność tego gruczołu. Choroba daje dość nietypowe objawy. Jeśli zauważmy, że znaczna ich część nas dotyczy, konieczna jest konsultacja u endokrynologa. O tym, jak rozpoznać i leczyć chorobę Hashimoto, mówi w naszym materiale wideo dr n. med. Elżbieta Lipska, specjalistka endokrynologii i diabetologii dziecięcej.

Reklama

Niespecyficzne objawy choroby Hashimoto

Sygnałami wysyłanymi przez organizm, świadczącymi o stanie zapalnym tarczycy, mogą być:

  • przewlekłe zmęczenie;
  • częste zaparcia;
  • problemy ze skórą;
  • problemy z włosami.

Klasycznym objawem choroby Hashimoto jest powiększenie tarczycy, czyli tzw. wole. Obecnie spotykane jest ono jednak dość rzadko u pacjentów, ponieważ zwykle choroba rozpoznawana jest na dużo wcześniejszym etapie.

Diagnoza choroby Hashimoto

Przebiega ono dwutorowo – aby zdiagnozować Hashimoto, wykonuje się badania laboratoryjne z krwi oraz badanie USG tarczycy. Niezwykle ważnym elementem badania ultrasonograficznego jest pomiar wielkości tarczycy. Gdy jej objętość nie mieści się w przyjętych normach (są one inne dla dzieci i dla dorosłych), może wskazywać to na rozwijające się wole.

Zobacz także: Masz problem z płodnością? Przebadaj tarczycę

Zobacz także

Czy choroba Hashimoto jest uleczalna?

Ponieważ jest to choroba przewlekła, trudno mówić o całkowitej wyleczalności. Znany jest jej patomechanizm, natomiast wciąż nie znaleziono sposobu na jej zatrzymanie. U pacjentów zwykle zdarzają się okresy niewymagające leczenia, ale muszą być oni pod stałą kontrolą endokrynologa.

W leczeniu choroby Hashimoto bardzo dużą rolę, oprócz przyjmowania odpowiednich dawek leków, odrywają dwie rzeczy – psychika pacjenta i odporność na stres. Obecnie choroby autoimmunizacyjne, takie jak Hashimoto, stają się chorobami cywilizacyjnymi, na które wpływa nie tylko stresujący tryb życia, lecz także:

  • zanieczyszczenie środowiska;
  • nieregularny tryb życia;
  • nieprawidłowe odżywianie;
  • brak aktywności fizycznej;
  • zbyt mała ilość snu.

Wszystkie te elementy powodują szybszy rozwój choroby, bardziej gwałtowny jej przebieg i konieczność wcześniejszego włączenia leczenia farmakologicznego.

Zobacz także:

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama