Osoba samotnie wychowująca dziecko: definicja. Do jakiego wieku dziecka jest się samotnym rodzicem?
Osoba samotnie wychowująca dziecko nie musi wcale faktycznie sama sprawować opieki nad dzieckiem przez cały rok podatkowy, by korzystać ze wspólnego rozliczania się z małoletnim. Wyjaśniamy, jak brzmi definicja osoby samotnie wychowującej dziecko i jak to się przekłada na ulgi oraz PIT. Czy osobę żyjącą w związku partnerskim można uznać za samotnie wychowującą dziecko?
Osoba samotnie wychowująca dziecko to rodzic, który samodzielnie sprawuje codzienną opiekę i wykonuje wszystkie czynności przy dziecku bez pomocy drugiego rodzica. Co ważne, łożenie na dziecko, czyli np. alimenty od ojca, który mieszka osobno, nie wykluczają uznania matki za osobę samotnie wychowującą dziecko (lub odwrotnie: uznania ojca za samotnie wychowującego dziecko, jeśli to matka mieszka osobno i płaci alimenty).
Osoba samotnie wychowująca dziecko: definicja
Definicja osoby samotnie wychowującej dziecko wg ustawy o PIT brzmi:
„Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą w stosunku, do której orzeczono separację. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.” (Art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270 z późn. zm.)
Aby jednak zostać uznanym za osobę samotnie wychowującą dziecko, trzeba faktycznie sprawować tę opiekę samodzielnie. Przy czym uwaga: niekoniecznie przez cały rok podatkowy. Teoretycznie wystarczy więc nawet jeden dzień bycia np. panną, kawalerem, i samotne wychowywanie dziecka w tym czasie.
Ważne! Związek nieformalny z partnerem, który nie jest ojcem dziecka, a także pomoc ze strony dziadków czy innej rodziny, zamieszkiwanie z dzieckiem u rodziców – to wszystko nie powoduje, że traci się status osoby samotnie wychowującej dziecko. Warunek: dziadkowie, rodzina czy partner nie mogą ingerować w wychowanie ani łożyć na dziecko. (IPPB4/415-38/12-4/JK3, 2012.03.22, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie)
Osoba samotnie wychowująca dziecko: do jakiego wieku?
Osoba samotnie wychowująca dziecka może korzystać z preferencyjnego opodatkowania, jeśli posiada władzę rodzicielską nad dzieckiem:
- małoletnim (do 18. roku życia);
- w dowolnym wieku, jeśli otrzymywało ono dodatek pielęgnacyjny lub rentę socjalną;
- do ukończenia 25. roku życia uczącym się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy, lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów łącznej wysokości 3089 zł z wyjątkiem renty rodzinnej.
Osoba samotnie wychowująca dziecko a PIT
Rodzic samotnie wychowujący dziecko może korzystać z preferencji, wypełniając zeznanie roczne. Korzyść to niższa stawka podatku (podatek w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy rocznych dochodów), a także podwójna kwota wolna od podatku.
Uwaga, oboje rodzice nie mogą rozliczać się wspólnie z jednym, tym samym dzieckiem. Dopuszczalne jest jedynie rozliczenie się każdego z rodziców z innym wspólnym dzieckiem.
Osoba samotnie wychowująca dziecko: ulga prorodzinna
Nic nie stoi na przeszkodzie, by osoba samotnie wychowująca dziecko rozliczała się razem z dzieckiem, a jednocześnie korzystała z ulgi prorodzinnej. O ile tylko rodzic samotnie wychowujący dziecko spełnia opisane wyżej warunki, może skorzystać z niższej stawki podatku oraz odliczyć od podatku kwotę 1112,04 zł na jedno dziecko.
Źródło: pit.pl, Dz.U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270 z późn. zm.
Zobacz też: