Święto Niepodległości obchodzą już przedszkolaki. Z tej okazji zwykle uczą się „Katechizmu polskiego dziecka” Władysława Bełzy, poznają nasze symbole narodowe, śpiewają piosenki patriotyczne. Podpowiadamy, jakie jeszcze piękne wiersze o Polsce i inne wiersze patriotyczne warto czytać dzieciom. Lub wykorzystać w scenariuszu uroczystości z okazji odzyskania niepodległości.
Poniżej znajdują się wiersze o niepodległości dla dzieci, które, choć pisane przystępnym językiem, przekazują prawdę o ważnej części polskiej historii, jaką było odzyskanie niepodległości 11 listopada 1918 roku.
Dzisiaj wielka jest rocznica
Jedenasty listopada
Tym, co zmarli za Ojczyznę,
Hołd dziś cała Polska składa
Im to bowiem zawdzięczamy
wolność, mowę polską w szkole
To, że tylko z ksiąg historii
Poznajemy dziś niewolę.
Uroczyście biją dzwony
W mieście flagi rozwinięto
I me serce się raduje,
że obchodzę Polski święto.
Powiewa flaga,
gdy wiatr się zerwie.
A na tej fladze
biel jest i czerwień.
Czerwień to miłość,
biel - serce czyste.
Piękne są nasze
barwy ojczyste
– Co to jest Polska? –
Spytał Jaś w przedszkolu.
Polska – to wieś i las,
i zboże w polu,
i szosa, którą pędzi
do miasta autobus,
i samolot, co leci
wysoko, na tobą.
Polska – to miasto,
strumień i rzeka,
i komin fabryczny,
co dymi z daleka,
a nawet obłoki,
gdy nad nami mkną.
Polska to jest także twój rodzinny dom.
A przedszkole?
Tak – i przedszkole,
i róża w ogrodzie
i książka na stole.
Jest w każdym naszym słowie,
a słowa są najprostsze -
chleb, mama, dom gościnny,
i Wisła, i Mazowsze.
I jest w czerwieni maków,
i w białych kwiatach wiśni,
w piosenkach wszystkich ptaków
i w każdej naszej myśli.
W mazurku chopinowskim,
i w czarnym węglu Śląska,
i tu, gdzie serce mówi,
że to jest właśnie Polska.
Polska - to taka kraina,
która się w sercu zaczyna.
Potem jest w myślach blisko,
w pięknej ziemi nad Wisłą.
Jej ścieżkami chodzimy,
budujemy, bronimy.
Polska – Ojczyzna...
Kraina, która się w sercu zaczyna.
Mam na swoim biurku globus kolorowy.
Opowie o krajach, chociaż nie zna mowy.
Poszukaj w Europie krainy znaczonej
barwami koloru: żółtej i zielonej.
Ciągnie się od Karpat – to skaliste góry,
aż do morza Bałtyk. Popatrz więc do góry.
Znajdziesz ją pomiędzy Bugiem oraz Odrą.
To są piękne rzeki. Mają wodę modrą.
A najdłuższa rzeka, która z gór wypływa
i do morza wpada – Wisła się nazywa.
Stolica – Warszawa. Każdy jest z niej dumny.
Przeniósł ją z Krakowa król Zygmunt z „Kolumny”.
Piękne góry Tatry wszystkich zapraszają.
Bajecznie niezwykłą panoramę mają.
Bielusieńkie plaże Bałtyk oferuje,
nadmorskie wycieczki zawsze proponuje.
Cudowne Mazury kuszą swą urodą
i Kraina Jezior z przeźroczystą wodą.
W swym rodzinnym kraju papież często gościł.
To jest nasza POLSKA! Nie mam wątpliwości.
Patataj, patataj,
pojedziemy w cudny kraj!
Tam, gdzie Wisła modra płynie,
Szumią zboża na równinie,
Pojedziemy, patataj...
A jak zowie się ten kraj?
A jak ciebie kto zapyta:
Kto ty taki, skąd ty rodem?
Mów, żeś z tego łanu żyta,
Żeś z tych łąk, co pachną miodem.
Mów, że jesteś z takiej chaty,
Co Piastowską chatą była,
Żeś z tej ziemi, której kwiaty
Gorzka rosa wykarmiła.
Wszystko dokoła:
dom i przedszkole,
fabryczne dymy,
żelazna kolej...
Kwiaty przy oknie,
klon koło bramy,
słoneczny uśmiech
kochanej mamy...
I las, co cieniem
dzieci zaprasza –
wszystko to Polska,
Ojczyzna nasza!
Wiem ja, bo mi o tym,
Mama powiadała:
Żem dziecię tej ziemi,
Żem jest Polka mała.
I wiem, jak mi Polska,
Jest droga i mila,
Bom się w polskiej mowie,
Pacierza uczyła.
Bo mnie polskie niwy
Chlebem swym karmiły;
Bo mnie polskiej pieśni,
Skowronki uczyły.
Bo mnie tam na niebie,
Strzeże Matka Boska,
Ta polska królowa,
Nasza Częstochowska.
Bo przy Bożym tronie,
Polscy święci stoją,
I co dzień się modlą,
Za Ojczyznę moją.
Więc i ten paciorek,
Polskiego dziewczęcia,
Przyjm o wielki Boże,
W ojcowskie objęcia!
Bo on się z mej duszy,
Wyrywa jak łkanie:
„Ojczyznę kochaną,
Racz nam wrócić Panie!”
– Kto ty jesteś?
– Polak mały.
– Jaki znak twój?
– Orzeł biały.
– Gdzie ty mieszkasz?
– Między swemi.
– W jakim kraju?
– W polskiej ziemi.
– Czym ta ziemia?
– Mą ojczyzną.
– Czym zdobyta?
– Krwią i blizną.
– Czy ją kochasz?
– Kocham szczerze.
– A w co wierzysz?
– W Polskę wierzę.
– Czym ty dla niej?
– Wdzięczne dziecię.
– Coś jej winien?
– Oddać życie.
I cóż powiedzą tomy słowników,
Lekcje historii i geografii,
Gdy tylko o niej mówić potrafi
Krzak bzu kwitnący i śpiew słowików.
Choć jej granice znajdziesz na mapach,
Ale o treści, co je wypełnia,
Powie ci tylko księżyca pełnia
I mgła nad łąką, i liści zapach.
Pytasz się, synu, gdzie jest i jaka?
W niewymierzonej krainie leży.
Jest w każdym wiernym sercu Polaka,
Co o nią walczył, cierpiał i wierzył.
W szumie gołębi na starym rynku,
W książce poety i na budowie,
W codziennej pracy, w życzliwym słowie,
Znajdziesz ją w każdym dobrym uczynku.
Jest na mapie mała kropka,
ja tu mieszkam, tu mnie spotkasz.
Jakie ciekawie i wesoło
w moim świecie naokoło.
Na podwórku trzy kałuże,
położyły się przy murze,
trzepak bardzo dziś kaprysi –
duży dywan na nim wisi.
Słońce z cieniem gra tu w berka,
pan kominiarz z dachu zerka,
teraz chyba każdy przyzna,
że jest piękna ma Ojczyzna!
Czy wiesz, jaki to znak:
W czerwonym polu biały ptak?
– Wiem – odpowiedział Jędrek mały
– To jest znak Polski:
Orzeł Biały.
Zobacz też:
Czuję się patriotką, tego nauczono mnie w domu – szacunku do kraju, historii, języka, polskiej flagi. Dzisiaj ciężko mi na sercu, gdy patrzę na kolegów syna, koleżanki córki i całe to szkolne towarzystwo. Wygłupy, śmieszki i zero powagi, gdy mówią o swojej ojczyźnie. A przecież ich dziadkowi oddali za nią życie. Uczenie patriotyzmu to zadanie rodziców! Pochodzę z bardzo patriotycznej rodziny, moi dziadkowie walczyli na wojnie, w komunizmie działali w podziemiu. Jeden dziadek zginął w obozie zagłady, babcia straciła pół rodziny w Powstaniu Warszawskim. Polska flaga i godło to w naszym domu świętość. Moje dzieci mają to wbijane do głów od kołyski. Ubolewam jednak nad tym, jak marne jest poczucie polskości w innych rodzinach – tych, które znam ze szkoły moich dzieci, ale nie tylko. Z bliskich znajomych nikt nie wybiera się na Marsz Niepodległości, a jak idą, to tylko po to, żeby pokazać dzieciom czołgi. Zero refleksji czy jakiejkolwiek nauki. To takie smutne. I efekty niestety już widać. Dzieci w podstawówce wycierają sobie buty polską flagą, chichrają się na apelach i robią wielkie oczy, gdy ich zapytać o Piłsudskiego albo żołnierzy wyklętych. Co będzie z naszym krajem, jeśli młode pokolenie nie ma pojęcia o polskiej historii i tradycji? Jeśli nie uczymy ich szacunku dla bohaterów i nie wpajamy wiary w siłę naszego narodu? Zamiast tego mamy Unię Europejską z jej rozmytymi granicami, nowe ideologie, wynaturzenia i kompletny brak poszanowania dla wyższych idei. Tak nie powinno być. Obudzimy się, jak będzie za późno – gdy już wychowamy kreatury bez żadnej kultury i zasad. Marianna Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas: redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też:...
Wariantów tekstu Roty jest kilka. Wersja pełna składa się z 5 zwrotek, natomiast tylko 3 z nich tworzą pieśń patriotyczną, która stała się hymnem Polskiego Stronnictwa Ludowego oraz Ligi Polskich Rodzin. Rota początkowo konkurowała z Mazurkiem Dąbrowskiego o tytuł hymnu narodowego . Ostatecznie została hymnem Litwy Środkowej i jedną z najbardziej poruszających polskich piosenek patriotycznych . Rota – tekst wiersza Podajemy wszystkie pięć zwrotek Roty – polskiej pieśni patriotycznej – wraz z alternatywnym brzmieniem niektórych strof, które spotyka się w różnych wariantach Roty: Nie rzucim ziemi skąd nasz ród! Nie damy pogrześć mowy. My, polski naród, polski lud, Królewski szczep piastowy. Nie damy, by nas zgnębił wróg! (wariant 2: Nie damy, by nas zniemczył wróg!) Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Do krwi ostatniej kropli z żył Bronić będziemy ducha, Aż się rozpadnie w proch i pył Krzyżacka zawierucha. Twierdzą nam będzie każdy próg! Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz, Ni dzieci nam germanił. Wstanie potężny hufiec nasz, Duch będzie nam hetmanił. Pójdziemy, gdy zabrzmi złoty róg! (wariant 2: W ten dzień, gdy zabrzmi złoty róg!) Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Przetrwamy złego losu dni, Duch nasz się zeń wyzwoli A z naszych ofiar, trudu, krwi, Powstanie mściciel doli. W złoty wolności zagrzmi róg! Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Trzecia zwrotka w tekście oryginalnym (w rękopisie i pierwodrukach z 1908 i 1910 roku). Po niej śpiewana była zwrotka zaczynająca się od słów: „Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz” Nie damy miana Polski zgnieść Nie pójdziem żywo w trumnę Na Polski imię, na jej cześć (W Ojczyzny imię i w jej cześć)...
Patriotyzm to idea, która odwołuje się do państwowości, języka, narodu, kultury i tradycji. Jednak nie zawsze musi mieć takie samo oblicze. Patriotyzm: co to znaczy Słowo „patriotyzm” wywodzi się z języka łacińskiego i oznacza „miłość ojczyzny”. Nieodłącznie wiąże się z takimi pojęciami jak: wolność, niepodległość oraz rodzina i religia. Patriotyzm to także: poczucie tożsamości narodowej i więzi społecznych, przywiązanie do ojczyzny, lojalność i poświęcenie dla własnego narodu, poszanowanie odmienności innych narodów, państw. Czym jest patriotyzm? Przykłady Tradycyjne rozumiany patriotyzm odwołuje się do: tradycji, kultury, poszanowania przodków i historii, a także religii. To także przedłożenie dobra narodu nad swoim własnym. Taki etos patrioty oraz walki za ojczyznę został ukształtowany przede wszystkim w XIX wieku, kiedy to Polska nie istniała na mapie Europy. W takim ujęciu patriota: jest dumny z bycia Polakiem, czuje silny związek z Polską, szanuje flagę, godło, hymn, celebruje święta oraz bierze udział w uroczystościach państwowych, dba o język polski i szanuje dokonania przodków, jest gotowy poświęcić swoje życie w walce za ojczyznę. Co to jest patriotyzm w dzisiejszych czasach? Współczesny patriotyzm można utożsamić z postawą obywatelską, a nowoczesny patriota: dba o środowisko swojego otoczenia, np. zbiera odchody na swoim psie, uczciwie pracuje i płaci podatki, wspiera lokalnych przedsiębiorców i polską gospodarkę, np. robi zakupy w osiedlowym sklepie, kupuje lokalne wyroby, bierze udział w życiu państwa, np. głosuje w wyborach parlamentarnych i samorządowych, działa aktywnie w swoim środowisku lokalnym, np. jest wolontariuszem lub wolontariuszką, aktywizuje mieszkańców osiedla do wspólnych...
