Książeczkę „Man meets Woman” (składa się z kilkudziesięciu ilustracji i jednej strony tekstu), autorstwa Yang Liu, dostałam od koleżanki z redakcji. W domu zaczeli ją oglądać mąż i 13-letni syn. Śmiali się głośno (zbyt głośno) i nieskrępowanie (jak to faceci!). Dołączyłam do nich. Też się śmiałam, też głośno. 10-letnia córka przybiegła z pytaniem z czego się tak wszyscy śmiejemy.
„Z kobiet” - odpowiedzieli moi mężczyźni, zupełnie nie w stylu gender .
Ups! Ja w tej samej chwili chciałam powiedzieć: „Z facetów”.
Zupełnie inaczej to widzieliśmy. Przypadek? Nie sądzę!
Autorka książki - Yang Liu - urodziła się w Pekinie, mieszka i tworzy w Berlinie. Przyznaje, że jako pracująca mama i żona, wciąż spotyka się z dowodami na to, że różnic między kobietami i facetami, między naszym postrzeganiem świata i siebie nawzajem, jest ogromnie dużo.
Inaczej się zachowujemy w takich samych sytuacjach (mój ulubiony rysunek o tym, jak choruje kobieta, jak choruje, znaczy umiera, mężczyzna). Inaczej myślimy na te same tematy (miłość to przytulanie czy seks?). Inaczej też świat i ludzie widzą nas i naszych partnerów w tych samych rolach (tata z dzieckiem w domu – nowoczesny, dzielny facet, mama z dzieckiem w domu – nudna kura domowa).
Różnice są silnie zakorzenione w nas prywatnie. Ale też w tzw. opinii publicznej. Rysowniczka nie mówi, czy to źle, czy dobrze. Pokazuje je. I zachęca do oglądania tego z humorem. Ja się uśmiałam. Ale też... zamyśliłam.
Niektóre obrazki dotyczą teoretycznie najzwyklejszych spraw - np. tego, jak widzimy się w lustrze (dlaczego oni zawsze są zachwyceni, kobiety zawsze narzekają?!). Czy to, że w lustrze widzimy się zawsze gorzej, ma jakiś związek z tym, że mniej zarabiamy? Hm.
Liu zachęca, by postarać się spojrzeć czasem na różne życiowe sytuacje, oczami przedstawiciela tej drugiej płci. To fajne, ale nie wiem, czy w sklepie ze śrubkami mi się to uda...
Zobacz wybrane ilustracje z książki wydanej przez Taschen >>
Można zostawić bez komentarza, prawda?
Ten obrazek przypomniał mi moje marzenie, z czasów, gdy dzieci były maleńkie. Tak, śniłam o tym, żeby na kilka dni trafić do... szpitala (to oczywiste, że chorowanie w domu nie zdejmuje kobiecie żadnych obowiązków z głowy). W takim szpitalu nikt by ode mnie nic nie chciał. I mogłabym się wyspać! Pewnie bym też zaplanowała wakacje, remont...
A to nie to samo?
Różnica niewielka. Kochanie, jakoś to już zrobisz, żeby pasowało, prawda?
Może my po prostu znamy więcej słów i mamy więcej do powiedzenia?
Nie, to pewnie seksizm. Jak to zatem wytłumaczyć...
Pamiętam, kiedy mąż mojej przyjaciółki wziął tzw. urlop tacierzyński. Wszyscy wokół piali - jak dzielny, jaki nowoczesny! Nawet my, kobiety na macierzyńskich, chwaliłyśmy, pomagałyśmy! Tylko Aśka ciągle była zła. Wszystko przez te stereotypy!
Facet po godzinach wie, że w domu jest kobieta i zajmie się dzieckiem. Tak samo powinna myśleć kobieta, która zostaje dłużej w pracy. Może nawet tak myśli. Ale inni wiedzą, że ona jest pracoholiczką. Wiadomo!
Po prostu jest. Jest ona, on i ono.
Dlaczego kobiety tak nie potrafią?
1:0 dla mężczyzn. W tym wypadku. Nikomu nie robi dobrze taka przesada.
Dziewczyny, dyskretnie polecam: Jak pielęgnować związek po pojawieniu się dziecka
To jest rozsądne podejście. Ale kto może sobie pozwolić na rozsądek?
Dla każdego coś miłego. Najlepsza będzie francuska zalotka :)
Może oni mają rację? Więcej seksu to więcej przyjemności i spalonych kalorii...
Tylko jak się kochać bez porannego buziaka, miłego SMS-a w ciągu dnia i świeczki?
Polecamy: 7 sekretów kobiet, które kochają seks
Kiedy ona milczy, on myśli, że ona... milczy.
Kiedy on milczy, ona WIE, że on myśli o... już ona WIE, co on musi myśleć.
Ale skąd wiedzieć, że w innym sklepie nie ma lepszego odcienia/rozmiaru/materiału/ceny...?
Można się uśmiać prawda? Więcej ilustarcji znajdziecie w książce „Man meets Woman” Yang Liu, wydawnictwo TASCHEN.
Na koniec, wcale nie na przekór, polecam: Gender, moja rodzina to lubi!
- Ciociu zobacz, jakie fajne siusiaki - powiedział mój siostrzeniec, oglądając szwedzką kreskówkę, zapowiadającą kolejny sezon edukacyjnego programu Bacillaakuten. Zerknęłam mu przez ramię i zamurowało mnie. Bohaterowie kreskówki - siusiaki i cipki - wesoło podrygiwali w rytm piosenki. Spojrzałam na mojego siostrzeńca, który równie wesoło podskakiwał, klaszcząc w dłonie. Gdy film skończył się, zapytałam: "Czy wiesz, o czym była ta piosenka?". "O siusiakach!" - radośnie krzyknął malec, prosząc bym puściła ten film jeszcze raz. Warto przeczytać: Od kiedy wychowanie seksualne? Zboczona pani jest, czy co?! Postanowiłam zrobić eksperyment. Ten sam film puściałam mojej siostrze, jej mężowi, sąsiadce, jej córce i zaprzyjaźnionej sprzedawczyni z pobliskiego sklepu. Ich reakcje były diametralnie różne. Siostra, podobnie jak siostrzeniec, zachwyciła się obrazem. Pod nosem rzuciła: "Szkoda, że my nie robimy takich rzeczy", jej mąż zachował większy dystans, z niepokojem zapytał, czy to, aby niezbyt obsceniczne . U sąsiadki i jej córki najpierw pojawiły się rumieńce na twarzy, a później słowa: " Zboczona pani jest, czy co?!". Trochę zaniepokojona pokazałam ten filmik zaprzyjaźnionej sprzedawczyni z warzywniaka, starszej pani (wiek około 70 lat). Najpierw w uwagą go obejrzała, później chichocząc, jak młoda dziewczyna, powiedziała: "Kiedyś to było nie do pomyślenia, by takie rzeczy robić, a co dopiero oglądać, ale teraz to ja już stara jestem i mogę wszystko". Dodała: "A o czym oni śpiewają?". No właśnie, też byłam ciekawa. Poszukałyśmy w internecie tłumaczenia: "Oto siusiak w pełnym galopie. Ten, kto nie ma majtek, dynda siusiakiem i gołym tyłkiem. Cipka jest świetna, uwierz w to! Nawet u starszej pani prezentuje się elegancko (...) Tak różne, a jednak ta sama rzecz....
